(Vervolg-Suite)

HERZIENING VAN DE GRONDWET

RÉVISION DE LA CONSTITUTION

HERZIENING VAN ARTIKEL 59 VAN DE GRONDWET

Bespreking

Stemming in tweede lezing

Stemming over het geheel

RÉVISION DE L'ARTICLE 59 DE LA CONSTITUTION

Discussion

Vote en seconde lecture

Vote sur l'ensemble

De voorzitter. ­ Dames en heren, volgens ons reglement moeten wij overgaan tot een stemming in tweede lezing over het amendement van de heer Erdman dat in een vorige vergadering werd aangenomen.

En vertu du règlement, nous devons procéder au vote en seconde lecture sur l'amendement de M. Erdman qui a été adopté précédemment.

De bespreking is geopend.

La discussion est ouverte.

Daar niemand het woord vraagt in de bespreking, verklaar ik ze voor gesloten en gaan wij over tot de stemming over het amendement van de heer Erdman.

Personne ne demandant la parole dans la discussion, je la déclare close et nous passons au vote sur l'amendement de M. Erdman.

Het woord is aan de heer Coveliers voor een stemverklaring.

De heer Coveliers (VLD). ­ Mijnheer de voorzitter, na het amendement nogmaals aandachtig te hebben gelezen, moet ik eerlijk toegeven dat het een goed amendement is. Het is bijzonder jammer dat een dergelijk goed amendement bij zulk een slechte tekst moet worden ingediend.

De voorzitter. ­ De stemming begint.

Le vote commence.

­ Er wordt tot naamstemming overgegaan.

Il est procédé au vote nominatif.

68 leden zijn aanwezig.

68 membres sont présents.

63 stemmen ja.

63 votent oui.

5 onthouden zich.

5 s'abstiennent.

Het quorum is bereikt.

Le quorum est atteint.

De tweederde meerderheid is bereikt.

La majorité des deux tiers est atteinte.

Derhalve is het amendement definitief aangenomen.

En conséquence, l'amendement est définitivement adopté.

Ja hebben gestemd :

Ont voté oui :

MM. Anciaux, Bock, Bourgeois, Boutmans, Mme Bribosia-Picard, MM. Busquin, Caluwé, Mme Cantillon, MM. Chantraine, G. Charlier, Ph. Charlier, Coene, Mme Cornet d'Elzius, MM. Coveliers, Daras, Mmes Dardenne, de Bethune, M. De Decker, Mme Delcourt-Pêtre, MM. Delcroix, Desmedt, Destexhe, Devolder, D'Hooghe, Mme Dua, MM. Erdman, Foret, Goovaerts, Goris, Happart, Hazette, Hostekint, Hotyat, Jonckheer, Lallemand, Mme Leduc, MM. Loones, Mahoux, Mmes Maximus, Mayence-Goossens, Merchiers, Milquet, MM. Moens, Mouton, Mme Nelis-Van Liedekerke, MM. Nothomb, Olivier, Pinoie, Poty, Santkin, Mme Sémer, MM. Staes, Swaelen, Mme Thijs, MM. Tobback, Urbain, Vandenberghe, Mme Van der Wildt, MM. Vautmans, Vergote, Verhofstadt, Weyts et Mme Willame-Boonen.

Onthouden hebben zich :

Se sont abstenus :

MM. Buelens, Ceder, Raes, Van Hauthem et Verreycken.

M. le président. ­ Nous devons procéder au vote sur l'ensemble de la disposition relative à l'article 59 de la Constitution telle qu'elle a été amendée et dont je vous rappelle les termes :

Wij moeten nu stemmen over het geheel van de geamendeerde bepaling met betrekking tot artikel 59 van de Grondwet die luidt :

Article unique. L'article 59 de la Constitution est remplacé par la disposition suivante :

« Art. 59. Sauf le cas de flagrant délit, aucun membre de l'une ou de l'autre Chambre ne peut, pendant la durée de la session, en matière répressive, être inculpé, renvoyé ou cité directement devant une cour ou un tribunal, ni être arrêté, qu'avec l'autorisation de la Chambre dont il fait partie.

Sauf le cas de flagrant délit, les mesures contraignantes requérant l'intervention d'un juge ne peuvent être ordonnées à l'égard d'un membre de l'une ou de l'autre Chambre, pendant la durée de la session, en matière répressive, que par le premier président de la cour d'appel sur demande du juge compétent. Cette décision est communiquée au président de la Chambre concernée.

Toute perquisition ou saisie effectuée en vertu de l'alinéa précédent ne peut l'être qu'en présence du président de la Chambre concernée ou d'un membre désigné par lui.

Pendant la durée de la session, seuls les officiers du ministère public et les agents compétents peuvent intenter des poursuites en matière répressive à l'égard d'un membre de l'une ou de l'autre Chambre.

La détention d'un membre de l'une ou de l'autre Chambre ou sa poursuite devant une cour ou un tribunal est suspendue pendant la session si la Chambre dont il fait partie le requiert. »

Disposition transitoire

Pour l'application du premier alinéa, la disposition ci-après est applicable aussi longtemps que la notion d'inculpation ne sera pas définie dans le Code d'instruction criminelle : « Le juge d'instruction procède à l'inculpation de toute personne contre laquelle existent des indices sérieux de culpabilité. Cette inculpation est faite lors d'un interrogatoire ou par notification à l'intéressé. »

Enig artikel. Artikel 59 wordt vervangen door wat volgt :

« Art. 59. Behalve bij ontdekking op heterdaad kan geen lid van een van beide Kamers, tijdens de zitting en in strafzaken, in verdenking worden gesteld, worden verwezen naar of rechtstreeks gedagvaard voor een hof of een rechtbank, of worden aangehouden dan met verlof van de Kamer waarvan het lid deel uitmaakt.

Behalve bij ontdekking op heterdaad kunnen de dwangmaatregelen waarvoor het optreden van een rechter is vereist, ten opzichte van een lid van een van beide Kamers, tijdens de zitting en in strafzaken, alleen worden bevolen door de eerste voorzitter van het hof van beroep op verzoek van de bevoegde rechter. Deze beslissing wordt aan de voorzitter van de betrokken Kamer meegedeeld.

Huiszoeking of inbeslagneming krachtens het voorgaande lid kan alleen geschieden in aanwezigheid van de voorzitter van de betrokken Kamer of van een door hem aangewezen lid.

De vervolging in strafzaken van een lid van een van beide Kamers kan, tijdens de zitting, enkel worden ingesteld door de ambtenaren van het openbaar ministerie en de bevoegde ambtenaren.

De hechtenis van een lid van een van beide Kamers of zijn vervolging voor een hof of een rechtbank wordt tijdens de zitting geschorst indien de Kamer waarvan het lid deel uitmaakt, het vordert. »

Overgangsbepaling

Voor de toepassing van het eerste lid geldt, zolang het begrip « inverdenkingstelling » niet wordt bepaald in het Wetboek van Strafvordering, de volgende bepaling : « De onderzoeksrechter gaat over tot de inverdenkingstelling van elke persoon tegen wie ernstige aanwijzingen van schuld bestaan. Deze inverdenkingstelling vindt plaats ter gelegenheid van een verhoor of door kennisgeving aan de betrokkene. »

Einziger Artikel. Artikel 59 der Verfassung wird durch folgende Bestimmung ersetzt :

« Art. 59. Außer bei Entdeckung auf frischer Tat darf ein Mitglied einer der beiden Kammern während der Sitzungsperiode in Strafsachen nur mit Genehmigung der Kammer, der es angehört, beschuldigt, an einen Gerichtshof oder ein Gericht verwiesen, unmittelbar dorthin geladen oder festgenommen werden.

Außer bei Entdeckung auf frischer Tat dürfen Zwangsmaßnahmen gegen ein Mitglied einer der beiden Kammern, für die das Eingreifen eines Richters erforderlich ist, während der Sitzungsperiode in Strafsachen nur vom ersten Präsidenten des Appellationshofes auf Antrag des zuständigen Richters angeordnet werden. Dieser Beschluß wird dem Präsidenten der betreffenden Kammer mitgeteilt.

Eine Haussuchung oder Beschlagnahme aufgrund des vorangehenden Absatzes darf nur im Beisein des Präsidenten der betreffenden Kammer oder eines von ihm bestimmten Mitglieds erfolgen.

Während der Sitzungsperiode dürfen nur die Mitglieder der Staatsanwaltschaft und die zuständigen Bediensteten gegen ein Mitglied einer der beiden Kammern in Strafsachen Verfolgungen einleiten.

Die Haft eines Mitglieds einer der beiden Kammern oder seine Verfolgung vor einem Gerichtshof oder Gericht wird während der Sitzungsperiode ausgesetzt, wenn die Kammer, der das Mitglied angehört, dies verlangt. »

Übergangsbestimmung

Für die Anwendung des ersten Absatzes gilt, solange in der Strafprozeßordnung der Begriff « Beschuldigung » nicht definiert ist, folgende Bestimmung : « Der Untersuchungsrichter geht zur Beschuldigung eines jeden über, gegen den ernsthafte Schuldindizien vorliegen. Diese Beschuldigung erfolgt anläßlich eines Verhörs oder durch Notifizierung an den Betreffenden. »

La parole est à M. Foret pour une explication de vote.

M. Foret (PRL-FDF). ­ Monsieur le président, M. Desmedt a indiqué mercredi les raisons qui avaient conduit le groupe PRL-FDF à apporter son appui à l'adoption de cette modification de l'article 59 de la Constitution. Nous saluons l'esprit constructif qui a présidé à l'élaboration de ce texte. Par le dépôt d'un amendement essentiel, nous pensons avoir contribué modestement à l'élaboration de ce compromis de qualité.

À l'heure où notre société se cherche un sens, au moment où les institutions parlementaires sont ébranlées, des hommes et des femmes courageux, au sein des Assises pour la démocratie, s'emploient à générer des améliorations à notre système démocratique. Les libéraux francophones de ce pays sont heureux d'apporter aujourd'hui une pierre positive à la construction de cet édifice.

Il ne suffisait pas de parler. Il fallait agir. Voici un premier pas concret !

Nous espérons que les membres de la majorité, à leur tour, ne l'oublierons pas dans les prochains jours ou les prochaines heures, lorsqu'il s'agira notamment de faire toute la clarté sur les tragiques événements du Rwanda.

Des voix mal intentionnées et une certaine presse pas toujours bien inspirée ont critiqué ces derniers temps la façon dont le Sénat s'acquittait de son devoir constitutionnel et de sa mission de Haute Assemblée. Il me semble que nous leur apportons, par notre vote de ce jour, un cinglant démenti et que nous rendons à notre assemblée tout son honneur et sa dignité.

Espérons cependant que la Chambre ne vienne pas détricoter ce savant édifice car j'ai pu vérifier une fois encore ­ hier au Parlement wallon et aujourd'hui au Conseil de la Communauté française dans le cadre de l'affaire Grafé ­ l'urgente nécessité de la réforme débattue ce jour. Les propos du Premier ministre qui s'est engagé à cette tribune à défendre notre texte nous laisse heureusement présager une adoption et une promulgation rapides.

L'actualité la plus récente nous rappelle que le manque de confidentialité et de discrétion que l'on a souvent reproché aux assemblées parlementaires dans les dossiers relatifs à l'immunité parlementaire où à la responsabilité ministérielle peut également être le fait d'autres pouvoirs. À ceux-ci, à présent, de démontrer qu'ils sont capables d'assumer pleinement et dans l'intérêt de toutes les parties en cause les responsabilités que nous leur attribuons.

Pour toutes ces raisons, et parce que ce texte tend à se rapprocher du précepte fondamental que nous a légué Montesquieu selon lequel « les privilèges doivent être pour le Sénat, et le simple respect pour les sénateurs », mon groupe votera positivement cette révision historique de l'article 59 de la Constitution.

De voorzitter. ­ Het woord is aan de heer Coveliers voor een stemverklaring.

De heer Coveliers (VLD). ­ Mijnheer de voorzitter, het is uiteraard altijd verheugend een verklaring vóór de stemming te kunnen afleggen, want dat impliceert dat er zal worden gestemd. Dat gebeurt niet elke dag in de Senaat.

Collega Verhofstadt heeft gisteren getracht de Senaat ervan te overtuigen dat deze bepaling tot herziening van de Grondwet geen goede bepaling is. Uit de stemming blijkt weliswaar dat hij daar niet in geslaagd is, maar deze week nog heb ik kunnen vaststellen dat de uitslag van de stemming niet altijd de persoonlijke overtuiging van de leden weerspiegelt. Dat dit geen goede bepaling is, is bewezen door de gebeurtenissen in de Kamer deze week. Deze bepaling is gebaseerd op de zogenaamde brievenbuswet die naar aanleiding van de problemen met vice-premier D.R. werd goedgekeurd, omdat men vond dat dergelijke dossiers niet onmiddellijk openbaar moeten worden gemaakt, maar rechtstreeks naar het Hof van Cassatie moeten worden verstuurd. Welnu, een nieuw dossier is twee dagen geheim gebleven en daarna toch openbaar geworden. Wat men nastreeft met deze bepaling, is misschien niet de ultieme hallucinatie, maar het is toch niet realistisch.

In plaats van artikel 59 te verminken en deze bepaling goed te keuren, had men beter artikel 58 aangepast, dat handelt over the freedom of speech. Deze freedom of speech moet niet enkel gelden voor de parlementsleden, maar ook voor de mensen die komen getuigen in bepaalde commissies in het Parlement en die nadien worden aangevallen door personen die in die getuigenverklaringen, al dan niet ten onrechte, worden vermeld. Dit zou de Senaat meer hebben gesierd.

Deze bepaling bevestigt trouwens voor de zoveelste keer de ongelijkheid die er, ondanks artikel 10 van de Grondwet, tussen de burgers van dit land bestaat. Tegen parlementsleden mag niets worden ondernomen, terwijl een gewone burger te pas en vooral vaak te onpas kan worden verontrust.

Het moet mij toch van het hart dat zelfs Franstalig groen hout blijkbaar bruin aan het worden is en ook overhelt naar de meerderheid. Als verwoed pijproker vermoed ik dat de reden hiervoor te maken heeft met ecotaksen.

Aan de Vlaamse meerderheidspartijen zou ik nog het volgende willen zeggen. Ik maak mij geen illusies dat ik het stemgedrag zal veranderen; dat is waarschijnlijk al vorige maandag op de partijbureaus vastgelegd, zoals ik tenminste vandaag in een krant heb kunnen lezen. Is het echter niet verwonderlijk dat alle Franstaligen deze tekst goedkeuren, zelfs de Franstalige oppositie, dus ook Écolo ? Deze partij telt natuurlijk belangrijke personen, die tot belangrijke posten geroepen zijn, maar toch is deze goedkeuring door alle Franstalige partijen opmerkelijk. Er zou bij de Vlaamse meerderheid een lichtje moeten gaan branden.

Deze tekst is misschien historisch, maar dan toch wegens de onbenulligheid ervan en wegens de bevestiging van de discriminatie en de muur die men wil opbouwen rond parlementsleden die blijkbaar niet willen worden geconfronteerd met lastige vragen.

Het is vanzelfsprekend dat wij die menen dat alle burgers gelijk zijn, tegen deze tekst zullen stemmen. (Applaus.)

De voorzitter. ­ Het woord is aan de heer Boutmans voor een stemverklaring.

De heer Boutmans (Agalev). ­ Mijnheer de voorzitter, ofschoon de vervanging van het mannelijk lid door een onzijdig enig soelaas zou kunnen brengen, zullen wij deze tekst niet goedkeuren. Weliswaar heeft de commissie een belangrijke stap in de goede richting gedaan, maar het eindresultaat is om twee redenen moeilijk aanvaardbaar.

In de eerste plaats begrijp ik niet goed dat men geen politieke controle vraagt om bij een parlementslid een huiszoeking te doen of om zijn telefoon af te tappen en dat dit voor een dagvaarding voor de politierechtbank wel wordt gevraagd. Wij hebben allen ingezien dat de parlementaire onschendbaarheid, zoals ze werd geconcipieerd in de 19e eeuw om de parlementsleden te beschermen tegen misbruiken van de rechterlijke macht, in deze tijd niet meer in zijn volle omvang gerechtvaardigd is. Op een bepaald moment heb ik gedacht dat we het erover eens zouden kunnen worden dat alleen de aanhouding van een parlementslid per definitie de uitoefening van de functie verhindert en derhalve de werking van de instelling bemoeilijkt. Voor alle andere gerechtelijke daden en daden van onderzoek moet een parlementslid worden behandeld als een gewone burger. Omdat theoretisch misbruik mogelijk is, konden wij ook nog de invoering van een soort alarmbelprocedure ­ een toetsing op verzoek van het parlementslid ­ aanvaarden. De regeling die nu uit de bus is gekomen, volstaat niet en is bovendien enigszins contradictorisch.

Ik begrijp immers niet dat men verdergaande bevoegdheden zoals huiszoekingsrecht en het aftappen van telefoon mogelijk wil maken zonder politieke controle en dat men anderzijds de loutere dagvaarding en het sluiten van een gerechtelijk onderzoek aan een beslissing van het Parlement wil onderwerpen. Op welke criteria gaat men zich baseren om te oordelen of er voldoende aanwijzigingen van schuld zijn, om de raadkamer te verzoeken daarover een week later een oordeel uit te spreken ?

Het goedkeuren van deze tekst zou ons in een zeer moeilijk parket brengen.

Mijn tweede argument is van juridisch-technische aard, maar niet minder sterk. Als de voorgestelde tekst wordt aangenomen, zal voor de inverdenkingstelling van een parlementslid, krachtens de Grondwet, de machtiging van het Parlement noodzakelijk zijn. Het begrip inverdenkingstelling is echter nog niet gedefinieerd en de gevolgen van deze rechterlijke handeling zijn ons nog onbekend. Ook om die reden kunnen wij de tekst niet goedkeuren. (Applaus.)

De voorzitter. ­ Het woord is aan de heer Van Hauthem voor een stemverklaring.

De heer Van Hauthem (Vl. Bl.). ­ Mijnheer de voorzitter, eerst en vooral betreur ik dat de belangstelling voor dit bijzonder belangrijke debat over de parlementaire onschendbaarheid gisteren zo gering was. Hooguit acht leden hebben aan de bespreking in de openbare vergadering deelgenomen. Daardoor wordt de indruk gewekt dat senatoren zo snel als mogelijk van dit probleem af willen.

Wij zijn van oordeel dat hier de kans wordt gemist om een stap verder te doen. Het huidige politieke klimaat is hieraan wellicht niet vreemd. Door zich te beperken tot het verschuiven van de parlementaire ingreep naar een iets latere fase in het onderzoek wordt er aan het fundamentele probleem van de parlementaire onschendbaarheid niet verholpen en ook de overmatige mediatisering van dergelijke onderzoeksdaden wordt er niet door uit de wereld geholpen.

Wij vrezen dat wanneer met toepassing van de voorgestelde regeling het Parlement na afloop van het onderzoek zijn verantwoordelijkheid moet opnemen en een uitspraak dient te doen, meteen ook het proces ten gronde zal worden gevoerd en dat de gevolgen daarvan voor het betrokken parlementslid misschien nog zwaarder zullen zijn dan met toepassing van de huidige procedure. Om die reden zijn wij voorstander van de omgekeerde procedure, die erin zou bestaan dat het parlementslid pas om bescherming zou verzoeken wanneer dit echt noodzakelijk mocht blijken. In de commissie voor de Institutionele Aangelegenheden sloeg collega Erdman overigens als eerste deze denkrichting in. Ook gisteren konden wij vaststellen dat een niet-onbelangrijk aantal leden van de meerderheid deze oplossing gunstig gezind is, maar dat zij op het veto van de Parti socialiste stuiten. Weerom is gebleken dat deze partij in dit land zowat alles kan blokkeren.

Aangezien men er niet in geslaagd is in een normale rechtsbedeling voor de parlementsleden te voorzien, maar de beschermingsmuur rond het Parlement slechts wordt verschoven in plaats van gesloopt, zullen wij dit voorstel niet goedkeuren. (Applaus.)

De voorzitter. ­ Het woord is aan de heer Loones voor een stemverklaring.

De heer Loones (VU). ­ Mijnheer de voorzitter, de halfslachtigheid van het voorstel is ook ons een doorn in het oog. De parlementaire onschendbaarheid is in essentie bedoeld voor de bescherming van de instelling en niet van het parlementslid.

Tevens is het merkwaardig dat deze tekst de goedkeuring van alle Franstalige partijen wegdraagt, maar eigenlijk door bijna geen enkele Vlaamse partij wordt gewenst. Dit is een goede weergave van de politieke verhoudingen in dit land.

Tot onze verwondering nam de premier vanochtend met zijn persoonlijke stellingname publiek afstand van de hier voorgestelde oplossing. In de commissie voor de Institutionele Aangelegenheden gaf hij, wat betreft de ministers, te kennen dat voor hem enkel in geval van aanhouding of gevangenneming een ingreep van de Kamer noodzakelijk is. Alle andere onderzoeksdaden of dwangmaatregelen behoren zijns inziens tot de privé-sfeer, wat weliswaar niet wegneemt dat de betrokken minister hieruit de gepaste gevolgen moet trekken.

Wij dienen vast te stellen dat ook de bestuurscultuur in dit land twee snelheden kent. Men kan dit niet ongestraft blijven volhouden. (Applaus.)

M. le président. ­ La parole est à M. Jonckheer pour une déclaration de vote.

M. Jonckheer (Écolo). ­ Monsieur le président, j'ai exprimé longuement, hier matin, la position du groupe Écolo en ce qui concerne l'article 59 de la Constitution. À la Chambre, le groupe Écolo-Agalev s'est abstenu sur un texte dont la portée était bien plus limitée que celui qui nous est proposé aujourd'hui.

Les éléments qui ont fondé notre réflexion sont de deux ordres. D'une part, la qualité de parlementaire ne doit constituer à aucun moment un passe-droit. D'autre part, si l'immunité parlementaire a comme fonction première la protection de l'institution, force est de constater qu'en raison de l'évolution, elle tend à protéger aussi le parlementaire lui-même.

Par conséquent, le texte qui a été voté majoritairement en commission, texte qui limite à trois les cas où l'autorisation de la Chambre est requise, nous satisfait pleinement. C'est la raison pour laquelle nous avons décidé de soutenir ce nouvel article de la Constitution. (Applaudissements.)

De voorzitter. ­ Het woord is aan de heer Erdman voor een stemverklaring.

De heer Erdman (SP). ­ Mijnheer de voorzitter, ik zal niet opnieuw de technische analyse maken die ik gisteren reeds heb gemaakt. Wie vandaag, wellicht in een sfeer van opbod, pleit voor een verdergaande formule, raad ik aan eens goed na te denken over het feit dat wij met deze tekst toch een flinke stap vooruit doen. Eveneens wil ik, samen met de heer Foret, onderstrepen dat indien andere machten en verantwoordelijken zich niet houden aan hun plichten op het vlak van het geheim van het onderzoek en het beroeps- en ambtsgeheim, zij al onze inspanningen tenietdoen om onze politieke en gerechtelijke instellingen te vrijwaren op een ogenblik dat zij het onderwerp zijn van felle kritiek vanwege de publieke opinie. Wij dragen allen samen de verantwoordelijkheid en wie zich de dag nadien komt verontschuldigen voor loslippigheid, had beter vooraf nagedacht. (Applaus.)

M. le président. ­ Le vote commence.

De stemming begint.

­ Il est procédé au vote nominatif.

Er wordt tot naamstemming overgegaan.

69 membres sont présents.

69 leden zijn aanwezig.

50 votent oui.

50 stemmen ja.

19 votent non.

19 stemmen neen.

M. le président. ­ Je constate que le quorum et la majorité requis par l'article 195 de la Constitution sont atteints. La disposition amendée est donc adoptée. Elle sera renvoyée à la Chambre des représentants.

Ik stel vast dat het quorum en de meerderheid, zoals artikel 195 van de Grondwet vereist, bereikt zijn. De geamendeerde bepaling is dus aangenomen. Ze zal aan de Kamer van volksvertegenwoordigers worden teruggezonden.

Ont voté oui :

Ja hebben gestemd :

MM. Bock, Bourgeois, Mme Bribosia-Picard, MM. Busquin, Caluwé, Mme Cantillon, MM. Chantraine, G. Charlier, Ph. Charlier, Mme Cornet d'Elzius, M. Daras, Mmes Dardenne, de Bethune, M. De Decker, Mme Delcourt-Pêtre, MM. Delcroix, Desmedt, Destexhe, D'Hooghe, Erdman, Foret, Happart, Hazette, Hostekint, Hotyat, Jonckheer, Lallemand, Mme Lizin, M. Mahoux, Mmes Maximus, Mayence-Goossens, Merchiers, Milquet, MM. Moens, Mouton, Nothomb, Olivier, Pinoie, Poty, Santkin, Mme Sémer, MM. Staes, Swaelen, Mme Thijs, MM. Tobback, Urbain, Vandenberghe, Mme Van der Wildt, M. Weyts et Mme Willame-Boonen.

Ont voté non :

Neen hebben gestemd :

MM. Anciaux, Boutmans, Buelens, Ceder, Coene, Coveliers, Devolder, Mme Dua, MM. Goovaerts, Goris, Mme Leduc, M. Loones, Mme Nelis-Van Liedekerke, MM. Raes, Van Hauthem, Vautmans, Vergote, Verhofstadt et Verreycken.