|
|
Gedetineerden - Tewerkstelling in werkplaatsen - Aantallen - Vraag van derden
strafgevangenis
gedetineerdenwerk
| 7/12/2009 | Verzending vraag (Einde van de antwoordtermijn: 8/1/2010) |
| 5/1/2010 | Antwoord |
Herindiening van : schriftelijke vraag 4-4497
In heel wat penitentiaire instellingen krijgen de gedetineerden de kans om tewerkgesteld te worden in de werkplaatsen waar (handen)arbeid verricht wordt. Het gaat hierbij niet over het verdelen van eten, post, leesboeken, en dergelijke, maar over specifieke jobs in de werkplaatsen.
Graag had ik van de geachte minister per penitentiaire instelling een overzicht gekregen van de activiteiten die er plaatsvinden: de aard van de geleverde prestaties alsook de bestemmeling (voor eigen gebruik, voor een andere overheid of bestuur dan wel voor een privé-firma).
Wie beslist uiteindelijk welke opdrachten door gedetineerden mogen uitgevoerd worden?
Is de vraag van derden om gedetineerden in te zetten voor bepaalde opdrachten groter dan het bestaande potentieel in de instellingen?
Eerst en vooral moet worden opgemerkt dat in de gevangenis twee soorten werkplaatsen bestaan: de werkplaatsen die worden georganiseerd door de Regie van de Gevangenisarbeid en de werkplaatsen georganiseerd door privé-ondernemers (onder supervisie van de Regie).
Voorts organiseert de Regie, wat de aard van de activiteiten betreft, de volgende werkplaatsen: houtbewerkerijen te Marneffe, Saint-Hubert, Hoogstraten en Leuven-Centraal, smidsen te Brugge, Marneffe en Merksplas, naaiateliers te Brugge, Bergen en Oudenaarde, boekbinderijen te Aarlen, drukkerijen te Hoogstraten en Merksplas en boerderijen te Ruiselede, Hoogstraten, Saint-Hubert en Marneffe.
De door privé-ondernemers georganiseerde werkplaatsen zijn meer verschillend en gaan van verpakking tot etikettering, over industriële bakkerij en het maken van boeken met stalen van behangpapier die in de winkels kunnen worden ingekeken. De door de privé-ondernemers vervaardigde producten zijn hoofdzakelijk bestemd voor onderaannemers van privéklanten. De door de Regie georganiseerde werkplaatsen produceren daarentegen voornamelijk voor openbare diensten (en in kleine mate voor privéklanten).
De werkverdeling is, krachtens het koninklijk besluit van 21 mei 1965 houdende algemeen reglement van de strafinrichtingen, een prerogatief van de directie van elke strafinrichting. Zij beslist welke gedetineerde voor welk werk aan te stellen, in het licht van zijn opsluitingsdossier, zijn competenties, zijn plaats op de wachtlijst, zijn voorkeuren, enz.
Op dit ogenblik is het werkaanbod in de meeste strafinrichtingen ontoereikend. De oorzaken van dit tekort zijn zeer verschillend naargelang van het type inrichting (arresthuis of strafhuis) en de bouwdatum ervan. In de recent gebouwde gevangenissen is bijvoorbeeld rekening gehouden met de gevangenisarbeid (ruime werkplaatsen, opslagmogelijkheid, toegangsmogelijkheden), terwijl in de oude gevangenissen ruimte ontbreekt en de toegang vaak moeilijk is.
Bovendien wordt in sommige gevangenissen, wanneer alle gedetineerden die in de gevangenis willen werken tewerkgesteld zijn, het overblijvende werk aan de aangrenzende gevangenissen gegeven.
Gevangenisarbeid is immers niet verplicht.