(N.): Vraag gesteld in 't Nederlands - (Fr.): Vraag gesteld in 't Frans
Reumatoïde polyartritis is een ziekte waarbij het immuunsysteem de gewrichten aantast, wat pijn, stijfheid en ontsteking veroorzaakt, zodat de gewrichten geleidelijk worden vernietigd. De oorzaak van de ziekte is nog onbekend en treft patiënten tussen 40 en 50 jaar. Reumatoïde polyartritis wordt niet als chronische ziekte erkend.
Er zijn in België verschillende referentiecentra voor ziekten als mucoviscidose, wiegendood, enz. ... Die centra zorgen voor de analyse van een pathologie.
Wat is de functie van die referentiecentra ?
Wat zijn de voorwaarden voor de oprichting van dergelijke centra ?
Wat is het wettelijke kader ?
Waarom wordt er geen centrum voor reumatoïde polyartritis opgericht ?
Antwoord : Vooreerst wil ik ten behoeve van het geachte lid herhalen dat er in onze reglementering in het algemeen en in deze van de verplichte ziekteverzekering in het bijzonder, niet echt een statuut van chronische ziekte met een lijst van aldus erkende aandoeningen bestaat. Wel zijn er punctuele tegemoetkomingen voor welbepaalde chronische aandoeningen, het meest bekend zijn de zogenaamde hoofdstuk IV geneesmiddelen, geneesmiddelen die enkel terugbetaald worden voor welbepaalde ziekten.
Zo zijn er inderdaad ook referentiecentra voor welbepaalde groepen aandoeningen.
Hun rol is in de derde lijn, voor die aandoeningen waar de absolute noodzaak er toe bewezen is, de experte permanente multidisciplinaire zorgcoördinatie van de patiënten die aan de bedoelde ziekte lijden te verwezenlijken obligaat in samenwerking met de nulde (de niet-professionele zorg), eerste (de huisarts, de huisverpleegkundige, de huiskinesist) en tweede lijn (in een woord de specialistische geneeskunde).
De door het geachte lid aangehaalde voorbeelden hebben als wettelijke basis revalidatie-overeenkomsten te sluiten tussen bedoelde centra en het Verzekeringscomité van de Dienst voor geneeskundige verzorging van het RIZIV.
Voor reumatoïde artritis bestaat er een groep geneesheren die er hun specialisme van gemaakt hebben, de reumatologen, en die dus, samen met geneesheren van andere specialismen, en met de eerste lijn, instaan voor een kwalitatief hoogstaande zorg.
Welke onmisbare meerwaarde zouden referentiecentra voor reumatoïde artritis dan nog kunnen bieden die rond de betrokken patiënten goed samenwerkende zorgverleners nu niet bieden ?
De enige groep reuma-patiënten waar referentiecentra mogelijks geïndiceerd zijn, zijn de kinderen omdat het een kleine groep patiënten betreft met specifieke karakteristieken, waarvoor de meeste reumatologen misschien over te weinig expertise en ervaring beschikken.