Enkele weken geleden lanceerde de minister het idee om naast de zogenoemde « zwarte lijst » bij de Nationale Bank van de wanbetalers een « positieve kredietcentrale » te installeren, vanuit de overweging dat de ontlener dient beschermd te worden tegen zichzelf. Volgens de berichtgeving in de media zouden in deze databank alle mensen met één of andere lening worden opgenomen, dit in het kader van het nieuwe beleidsplan « Armoedebestrijding ».
Alhoewel ik principieel akkoord kan gaan met het uitgangspunt van de minister dat het probleem van het overlenen maximaal dient vermeden te worden, stel ik mij toch een aantal vragen bij het door hem vooropgestelde instrument.
1. Welke meerwaarde kan een dergelijke databank opleveren indien men de gegevens in verband met de afbetalingen niet kan relateren ten aanzien van de inkomsten van betrokkenen ?
2. Is een dergelijke databank niet in strijd met de wetgeving op de privacy ? Zo neen, om welke redenen ?
3. Ware het niet beter een reglementering uit te vaardigen waarbij het financiële instellingen verboden wordt kredieten te verstrekken vanaf het ogenblik dat de totale afbetalingslasten een bepaald percentage van het beschikbaar inkomen overschrijden ? Zo neen, om welke redenen ? Zo ja, welk is dan nog het nut van een dergelijke databank ?
4. Hoeveel ontleners spenderen maandelijks meer dan 25 % van hun beschikbaar inkomen aan de afbetaling van hun woning ? Deze laatste informatie lijkt mij opportuun aangezien volgens dezelfde mediaberichten de minister het als problematisch ervaart dat één op drie bestaansminimumtrekkers een kwart van de uitkering spendeert aan de huurprijs. Acht de geachte minister het spenderen van meer dan een kwart van het inkomen aan de afbetaling van de woning als niet-problematisch ?