(Vervolg-Suite)

WETSONTWERP HOUDENDE INSTEMMING MET DE OVEREENKOMST TUSSEN HET KONINKRIJK BELGIË EN HET KONINKRIJK MAROKKO INZAKE BIJSTAND AAN GEDETINEERDE PERSONEN EN OVERBRENGING VAN GEVONNISTE PERSONEN, ONDERTEKEND TE BRUSSEL OP 7 JULI 1997

Algemene bespreking

Artikelsgewijze bespreking

M. le président. ­ Nous abordons l'examen du projet de loi.

We vatten de bespreking aan van het wetsontwerp.

Conformément à notre Règlement, le texte adopté par la commission servira de base à notre discussion. (Voir document nº 1-1236/3 de la commission des Affaires étrangères du Sénat. Session 1998/1999.)

Volgens het Reglement geldt de door de commissie aangenomen tekst als basis voor de bespreking. (Zie gedrukt stuk nr. 1-1236/3 van de commissie voor de Buitenlandse Aangelegenheden van de Senaat. Zitting 1998/1999.)

La discussion générale est ouverte.

De algemene bespreking is geopend.

Mme Lizin, rapporteuse, se réfère à son rapport.

Het woord is aan de heer Hostekint.

De heer Hostekint (SP). ­ Mijnheer de voorzitter, de SP-fractie juicht de ratificatie van dit verdrag door de Senaat toe. Het betreft inderdaad een humanitaire overeenkomst waardoor op basis van wederkerigheid, onderdanen van Marokko en België hun straf in hun land van oorsprong kunnen uitzitten. De Marokkanen die in Belgische gevangenissen verblijven, zullen er gezien de erbarmelijke staat van de Marokkaanse gevangenissen, begrijpelijkerwijze de voorkeur aan geven hun straf hier uit te zitten. Marokko is immers een ontwikkelingsland en is niet te vergelijken met België, toch één van de rijkste landen ter wereld. Er zijn trouwens nog heel wat landen, zelfs in Europa, waar de levensomstandigheden in de gevangenissen even onmenselijk zijn als in Marokko.

Aan de totstandkoming van dit verdrag heeft de minister een grote bijdrage geleverd. Naast Frankrijk is België het enige land waarmee Marokko een dergelijke overeenkomst heeft gesloten. De minister komt eveneens alle eer toe voor de bijstand die hij heeft verleend aan Belgen die in Marokkaanse gevangenissen verblijven. Hij heeft langs diplomatieke en consulaire weg grote inspanningen gedaan. Dat heeft vorige week geleid tot de vroegtijdige vrijlating van twee zieke gevangenen.

Onze hoop is dat dit verdrag ook door Marokko snel wordt geratificeerd.

De voorzitter . ­ Het woord is aan de heer Ceder.

De heer Ceder (Vl. Bl.). ­ Mijnheer de voorzitter, er wordt hier heel gemakkelijk beweerd dat het verdrag een wederkerig karakter heeft. Dat is natuurlijk puur theorie. Het verdrag maakt het inderdaad theoretisch mogelijk dat Marokkanen in Belgische gevangenissen hun straf verder uitzitten in Marokko en dat Belgen in Marokkaanse gevangenissen hun straf verder uitzitten in België. In de praktijk zal het toch een zeer eenzijdig gebeuren worden. Belgische gevangenen in Marokko zullen hun straf wel hier uitzitten, maar het omgekeerde zal niet gebeuren.

Ten eerste, omdat de toestemming van de gevangenen is vereist. Gezien de erbarmelijke toestand van de Marokkaanse gevangenissen, kunnen we met vrij grote zekerheid aannemen dat Belgische gevangenen daar weg willen. Geen enkele Marokkaan zal onze gevangenissen, met ruim comfort, met periodiek verlof en met ruime mogelijkheiden tot vervroegde vrijlating, willen inruilen voor de minder gezellige omstandigheden in gevangenissen in eigen land.

Ten tweede, het verdrag bepaalt dat niet alleen de kosten voor overbrenging maar ook die voor de tenuitvoerlegging van de straf ten laste vallen van het land waar de gevangene naar wordt overgebracht. Het omgekeerde ligt in feite meer voor de hand, omdat deze kosten zonder het verdrag uiteraard altijd ten laste van het veroordelende land vallen. Marokko is geen rijk land en zal uiteraard niet willen betalen voor de honderden Marokkanen die onze gevangenissen bevolken.

Dit verdrag is een gemiste kans. We hebben het volste begrip voor de motieven van de indieners, namelijk de zorg voor landgenoten, schuldig of onschuldig, die nu in mensonwaardige Marokkaanse gevangenissen zitten. Niet alle kansen werden benut. Er zat veel meer in, zowel voor Marokko als voor ons land. De minister zei in de commissie dat Marokko met het verdrag een toegeving heeft gedaan. Dat is best mogelijk, maar het komt er financieel beter uit, aangezien het nu verlost is van de kosten van de tenuitvoerlegging van de straf. Het zal Marokko ook nog meer in de verleiding brengen om bus- of vrachtwagenchauffeurs, schuldig of onschuldig, te laten veroordelen. De torenhoge boetes, zeg maar losgeld, blijven immers bestaan en de bussen en vrachtwagens zullen nog steeds in beslag worden genomen. Dit is een vrij lucratieve bezigheid. Naar ik verneem gebeurt de helft van het openbaar vervoer in Fez nu al met in beslag genomen Belgische bussen.

De Belgische regering had Marokko een nog gunstiger voorstel kunnen doen. Onze gevangenissen zijn overbevolkt, niet in het minst door Marokkanen, en het onderhoud van de gevangenen kost hier handenvol geld. Ze had de Marokkaanse regering kunnen vragen deze gevangenen over te nemen en haar daarvoor een vergoeding toe te kennen ten bedrage van het dubbele van de normale onderhoudskost van een gevangene in Marokko. Dat geld kan dan worden gebruikt om het gevangeniswezen te verbeteren. Ook België kan voordeel halen uit een dergelijke regeling. De overbrenging kan dan immers meteen gelden als een definitief verbod ons grondgebied nog te betreden. Dit kan ongetwijfeld een groot ontradingseffect hebben voor andere Marokkanen die zouden overwegen onze wetten met voeten te treden en onze gastvrijheid te misbruiken.

Hoewel de Vlaams Blok-fractie betreurt dat hier een kans wordt gemist, zal ze het verdrag toch goedkeuren uit bezorgdheid voor onze eigen mensen. Tegelijk klaagt ze de hypocrisie aan van de voorgewende werderzijdse werking van het verdrag, want iedereen weet dat het een uitsluitend eenzijdig gebeuren zal worden.

M. le président. ­ Plus personne ne demandant la parole, la discussion générale est close et nous passons à l'examen des articles.

Daar niemand meer het woord vraagt, is de algemene bespreking gesloten en vatten we de artikelsgewijze bespreking aan.

L'article premier est ainsi libellé :

Article premier. La présente loi règle une matière visée à l'article 77 de la Constitution.

Artikel 1. Deze wet regelt een aangelegenheid als bedoeld in artikel 77 van de Grondwet.

­ Adopté.

Aangenomen.

Art. 2. La Convention entre le Royaume de Belgique et le Royaume du Maroc sur l'assistance aux personnes détenues et le transfèrement des personnes condamnées, signée à Bruxelles le 7 juillet 1997, sortira son plein et entier effet.

Art. 2. De Overeenkomst tussen het Koninkrijk België en het Koninkrijk Marokko inzake bijstand aan gedetineerde personen en overbrenging van gevoniste personen, ondertekend te Brussel op 7 juli 1997, zal vokomen gevolg hebben.

­ Adopté.

Aangenomen.

M. le président. ­ Il sera procédé ultérieurement au vote sur l'ensemble du projet de loi.

We stemmen later over het geheel van het wetsontwerp.