Tweetalige printerversie Eentalige printerversie

Schriftelijke vraag nr. 4-2886

van Nele Jansegers (Vlaams Belang) d.d. 28 januari 2009

aan de minister van Justitie

Aanbieden van vervalste rijbewijzen in het kader van omruiling - Melding aan de procureur des Konings - Aantallen

rijbewijs
fraude
gerechtelijke vervolging
officiële statistiek
geografische spreiding

Chronologie

28/1/2009Verzending vraag (Einde van de antwoordtermijn: 26/2/2009)
6/3/2009Antwoord

Vraag nr. 4-2886 d.d. 28 januari 2009 : (Vraag gesteld in het Nederlands)

Onderdanen van heel wat landen kunnen door hetzij de Conventie van Genève op het wegvervoer, hetzij door bilaterale akkoorden aangaande de erkenning van niet-Europese rijbewijzen, hun nationaal rijbewijs inruilen voor een Belgisch rijbewijs, voor zover dit rijbewijs werd verkregen vóór het verblijf in België. Sinds 2003 gaat het om meer dan 10 000 inwisselingen per jaar.

In een aantal landen vormt de grootschalige vervalsing van nationale rijbewijzen een groot probleem. Dergelijke documenten komen uiteraard niet in aanmerking om ingeruild te worden tegen een Belgisch rijbewijs. Het komt de ambtenaren van de gemeenten toe echte van vervalste en vaak erg goed nagemaakte documenten te onderscheiden alvorens in te gaan op het verzoek van de bestuurder.

Artikel 207 van het Strafwetboek bepaalt dat wie een getuigschrift vervalst en wie zich bedient van een vervalst getuigschrift, zich schuldig maakt aan een wanbedrijf en wordt gestraft met een gevangenisstraf, afhankelijk van het soort vervalsing.

Artikel 29 van het Wetboek van strafvordering voorziet in het algemeen in een meldingsplicht voor ambtenaren die in de uitoefening van hun ambt kennis hebben van een misdrijf. Het stelt immers : " Iedere gestelde overheid, ieder openbaar officier of ambtenaar die in de uitoefening van zijn ambt kennis krijgt van een misdaad of van een wanbedrijf, is verplicht daarvan dadelijk bericht te geven aan de procureur des Konings bij de rechtbank binnen wier rechtsgebied die misdaad of dat wanbedrijf is gepleegd of de verdachte zou kunnen worden gevonden, en aan die magistraat alle betreffende inlichtingen, processen-verbaal en akten te doen toekomen. "

Kan de geachte minister mij meedelen hoeveel meldingen van vervalste, onechte en/of nagemaakte rijbewijzen op basis van artikel 29 van het Wetboek voor strafvordering sinds 2003 per jaar aan de procureur des Konings werden overgemaakt ? Kan hierbij een onderscheid gemaakt worden per gerechtelijk arrondissement ?

In hoeveel van deze gevallen werd overgegaan tot vervolging en tot hoeveel veroordelingen heeft dit geleid, telkens in absolute cijfers ?

Antwoord ontvangen op 6 maart 2009 :

Het is mijn diensten helaas onmogelijk elementen van antwoord op uw vraag te verschaffen.

In de gegevensbank van het College van procureurs-generaal wordt geen onderscheid gemaakt op basis van de aard van de vervalsingen, zodat dit soort zaak niet kan worden geïdentificeerd.

Elke andere manier van werken zou om een systematisch onderzoek binnen de parketten vragen die verplicht zijn om zich in de eerste plaats aan de uitoefening van de strafvordering te wijden.

Bovendien zou het zeer moeilijk zijn om de betrokken dossiers te identificeren aan de hand van de processen-verbaal, enz.