Het gebruik van computers en internet is tegenwoordig de norm. Ook de overheid gaat met de tijd mee en gebruikt allerhande software om gegevens te verwerken en data uit te wisselen. Hierbij gaat het vaak om vertrouwelijke informatie. Die ontwikkeling naar een meer digitale overheid kan ook een bedreiging vormen voor de veiligheid van die overheid, want gaten in de beveiliging kunnen ertoe leiden dat data in verkeerde handen vallen.

Zo zijn de militaire inlichtingendienst en de Staatsveiligheid ongerust over de beveiliging van de informatica van de verschillende overheidsdiensten. Er werd bericht dat de militaire inlichtingendienst gemiddeld een keer per week wordt geconfronteerd met een gerichte ICT-aanval. De intenties van de hackers of illegale software zijn zeer divers: pogingen om de systemen te doen crashen, het vergaren van paswoorden of andere data, ...

Een eerste probleem is dat de meeste systemen van de overheidsdiensten worden beveiligd door programma's die de gewone particulier ook kan kopen. Die programma's houden wel een aantal aanvallen, virussen, spyware, enzovoort tegen, maar ook niet alles. Virussen die niet gekend zijn door het programma kunnen toch schade aanrichten. Een andere, mogelijke factor is het feit dat de gebruiker, dat wil zeggen de ambtenaar van een overheidsdienst, zich niet bewust is van de vele virtuele gevaren. Wanneer het misbruik toch wordt ontdekt door een gebruiker, wordt het soms niet gerapporteerd, waardoor het gevaar even onzichtbaar blijft.

Graag had ik hierover enkele vragen gesteld:

1) Is er bij uw diensten werk gemaakt van een computerbeveiliging van het hele lokale netwerk? Worden met andere woorden alle pc's die met het internet zijn verbonden door een vorm van computerbeveiliging beschermd?

2) Beschikt u over cijfermateriaal met betrekking tot cyberaanvallen of problemen door virussen, spyware, hackers, enzovoort die gericht zijn tegen uw diensten? Indien niet, waarom worden hierover geen cijfers verzameld?

3) Worden de gegevens en computers waarmee uw diensten werken beveiligd door "gewone" beveiligingsprogramma's die ook gebruikt worden door particulieren, of is er sprake van extra informaticabeveiliging?

4) Gebeurt de uitwisseling van vertrouwelijke data via aparte, beveiligde netwerken, of wordt alles via dezelfde centrale verbinding uitgewisseld?

5) Wordt het personeel van uw diensten opgeleid om met deze mogelijke bedreigingen om te gaan? Wordt het aangemaand om dergelijke problemen te melden? Beschikt u over cijfermateriaal met betrekking tot het aantal meldingen of klachten?

1. De beveiliging van het interne netwerk van Justitie is één van de kerntaken van de Stafdienst Information and communication technology (ICT) van de Federale Overheidsdienst (FOD) Justitie. Er wordt ook aanzienlijk geïnvesteerd in bijkomende maatregelen zodat er verschillende niveau’s van defensie zijn. Ook de PCs worden maximaal beveiligd binnen de bestaande technologische mogelijkheden.

2. Er zijn verschillende bronnen van gegevens beschikbaar: de interne antivirusrapportering, de eigen Internet Access Street en de incidenten die op Federaal niveau door de CERT gedetecteerd worden.

3. De verschillende niveau’s van defensie worden georganiseerd op basis van componenten en softwares die vaak de facto marktstandaarden zijn. Sommige componenten zijn enkel uitgebouwd zoals in een concept dat state of the art is voor een grote organisatie.

4. De extranetten worden allen op een aparte maar uniforme manier beveiligd, in lijn met een geformaliseerde policy.

5. Er is bij de Stafdienst ICT van de FOD Justitie een absoluut minimum aan personeel beschikbaar op operationeel, tactisch en beleidsmatig niveau. Er is een meldpunt. Er is cijfermateriaal voorhanden, bijvoorbeeld inzake de recente golf van phishing mails zogenaamd vanuit de bankensector.

   Er loopt een project binnen ICT voor de implementatie van een informaticaveiligheidsbeleid en de uitbouw van een Information Security Management System. Een van de doelstellingen is het bewustzijn van de medewerkers significant te beïnvloeden.