Het Europees Hof voor de rechten van de Mens (EHRM) veroordeelde België op 20 december 2011 in de zaak Yoh-Ekale Mwanje v. Belgium (no. 10486/10). De reden voor de veroordeling was de opsluiting van een Kameroense vrouw in het vluchtelingencentrum 127bis zonder het verstrekken van de nodige medische zorgen. De vrouw in kwestie was HIV-patiënte en kon dit aantonen met attesten van het Instituut voor Tropische Ziekten. De vrouw werd echter opgesloten in december 2009 en kreeg pas vanaf 1 maart 2010 de nodige medicatie. Het EHRM oordeelde dat de vrouw niet de nodige medische zorgen verkreeg gedurende haar detentie. Bovendien voorzag België volgens het EHRM geen effectief rechtsmiddel tegen die onmenselijke behandeling en was de detentie in het centrum in strijd met het recht op vrijheid. Daarbij raadde het Hof de Belgische overheid aan om in het belang van het verdere verloop van het proces de betrokken vrouw niet te verwijderen van haar grondgebied totdat de uitspraak definitief werd gemaakt.

Met dit in het achterhoofd stel ik de geachte minister en staatssecretaris graag volgende vragen:

1) De effectiviteit van bepaalde medicatie (zoals aidsremmers) is sterk afhankelijk van de regelmatig waarmee men deze medicatie inneemt. Voor HIV-patiënten is het van uitermate belang dat zij hun medicatie innemen op vastgelegde tijdstippen. Ik zou dan ook met aandrang willen vragen welke acties u gaat ondernemen om er in de toekomst voor te zorgen dat de nodige medische zorgen wel worden verleent in vluchtelingencentra?

2) Kan u verklaren waarom de betrokkenen geen gerechtelijke actie kon ondernemen tegen het gebrek aan noodzakelijke medische zorg? Is u van plan om iets te veranderen aan de bestaande regelgeving?