België heeft met negen partnerstaten administratieve akkoorden gesloten die voorzien in de automatische uitwisseling van inlichtingen met betrekking tot onroerende goederen.

Hoewel krachtens de dubbelbelastingverdragen de heffingsbevoegdheid over onroerende goederen van Belgen in het buitenland toekomt aan de Staat waar het onroerend goed is gelegen, is het verkrijgen van de inlichtingen voor de Belgische fiscus wel degelijk belangrijk. Omwille van de regel van het progressievoorbehoud kunnen de overige inkomsten immers een zwaarder belastingtarief ondergaan. Daarnaast kan het bezit van een onroerend goed in het buitenland ook wijzen op een hogere graad van gegoedheid dan blijkt uit de belastingaangifte en dus aanleiding geven tot een aanslag op basis van tekenen en indiciën. In de praktijk is de uitwisseling van onroerende inlichtingen tot hiertoe echter beperkt gebleven tot de eenmalige ontvangst van een cd-rom vanwege Frankrijk en Nederland.

Een eerste verklaring daarvoor ligt in het feit dat momenteel op internationaal vlak nog geen standaard is afgesproken om de elektronische uitwisseling efficiënt te organiseren. Omwille van interne redenen kan de federale fiscus niet alle door het buitenland gewenste gegevens leveren en kan België dus in het licht van het wederkerigheidsprincipe bezwaarlijk informatie opvragen die het zelf niet kan verstrekken.

1) Om welke " interne redenen " kan de federale fiscus niet alle door het buitenland gevraagde gegevens verstrekken? Gaat het hier om technische redenen, bijvoorbeeld in verband met informaticasystemen, of om juridische, bijvoorbeeld in verband met privacy? Of wéét de federale overheid gewoon niet welke buitenlanders hier onroerende goederen bezitten?

2) Welke maatregelen heeft de geachte minister reeds genomen om deze interne problemen op te lossen? Vanaf welke datum zullen die maatregelen tastbare resultaten kunnen opleveren?

Ik nodig het geachte lid uit deze vraag te stellen aan mijn collega, minister Vanackere die bevoegd is voor deze materie.