Vele bepalingen in het strafrecht blijven in praktijk al te vaak dode letter, omdat er slechts zelden echt werk wordt gemaakt van aanklachten. Dat is in het bijzonder het geval waar het dierenmishandeling en overtredingen van de wetgeving inzake dierenwelzijn betreft.

In hoeveel procent van de gevallen leidt een klacht wegens mishandeling en/of verwaarlozing van dieren tot seponering? In hoeveel procent van de gevallen leidt een klacht tenslotte tot een veroordeling?

Kan dit opgesplitst worden tussen enerzijds feiten gepleegd door privépersonen en anderzijds feiten gepleegd door eigenaars, dierenartsen en/of personeelsleden van dierenasielen, dierentuinen, laboratoria of opvangcentra voor dieren?