|
|
Agressie tegen hulpverleners - Dagvaardingen - Zorg voor slachtoffers - Cijfergegevens
lichamelijk geweld
geweld
eerste hulp
ziekentransport
brandbestrijding
slachtofferhulp
officiële statistiek
geografische spreiding
gerechtelijke vervolging
| 27/1/2011 | Verzending vraag |
| 8/7/2011 | Antwoord |
Ook gesteld aan : schriftelijke vraag 5-847
Ook gesteld aan : schriftelijke vraag 5-848
Agressie tegen hulpverleners is een vaak voorkomend probleem in onze samenleving. Dit kan worden afgeleid uit de regelmatige aanwezigheid van agressie-incidenten in de media. In een persbericht in het voorjaar viel bijvoorbeeld te lezen dat ambulanciers in Antwerpen aan de alarmbel trokken. Sinds midden januari 2011 bleken er in de provincie Antwerpen op minder dan twee maanden negenenveertig gevallen van agressie tegen hulpverleners te zijn geregistreerd.
De Antwerpse gouverneur stuurde eind vorig jaar een omzendbrief met de dringende vraag om alle feiten van agressie te melden in de nasleep van een viertal aanvallen op verplegend personeel tijdens de kerstvakantie. De geregistreerde feiten in de korte periode betekenen wel gemiddeld één geval per dag. Het gaat hier slechts om het topje van de ijsberg.
De ambulanciers in Antwerpen schrokken blijkbaar niet van die cijfers. Volgens hen worden zij steeds vaker het slachtoffer van geweld. De hulpverleners worden ook steeds vaker geconfronteerd met steekincidenten. Ze vrezen bijna dagelijks. Uiteraard zijn de ambulanciers niet de enige hulpverleners die met deze stijgende problematiek te maken krijgen. Eenzelfde evolutie valt te verwachten voor brandweermannen.
Om het probleem bij de wortel aan te pakken zijn preventie, detectie en curatieve maatregelen nodig. Daarbij is een gedreven samenwerking tussen de politie, het parket en de gezondheidszorgsector onontbeerlijk.
Graag kreeg ik een antwoord op de volgende vragen:
1) Beschikken de geachte ministers over cijfergegevens betreffende agressie tegen hulpverleners, in het bijzonder tegen ambulanciers en brandweermannen voor 2007, 2008, 2009 en 2010, opgesplitst per gewest en naar aard en ernst van de feiten?
2) Kunnen de geachte ministers meedelen in hoeveel gevallen er werd gedagvaard voor de rechtbank? Tot hoeveel en welke veroordelingen heeft dit aanleiding gegeven? Kunnen de geachte ministers een gedetailleerde profielschets van de daders geven?
3) Beschikken de geachte ministers over cijfergegevens betreffende de zorg die aan slachtoffers van agressie tegen hulpverleners werd gegeven in voornoemde periode? Om welke behandelingen gaat het precies? Met welke problematiek kampten de slachtoffers? kunnen de geachte ministers een gedetailleerde profielschets van het slachtoffer geven?
4) Kunnen de ministers, elk binnen hun bevoegdheidsdomein, aangeven welke maatregelen de afgelopen drie jaar werden genomen om aan de problematiek van geweld tegen hulpverleners het hoofd te bieden? Achten zij deze maatregelen voldoende of zien zij nog ruimte voor andere initiatieven en dewelke? Kunnen zij hun antwoord motiveren?
Het geachte lid vindt hieronder het antwoord op zijn vraag.
1.+2.+3. Voor de vragen 1 tot 3 verwijs ik u naar het antwoord van mijn collega van Justitie.
4. Sinds 2005 werken de Federale Overheidsdienst (FOD) Volksgezondheid en FOD Binnenlandse Zaken samen rond het thema “veiligheid in ziekenhuizen”, aangezien zij beiden een bevoegdheid hebben inzake dit thema. Deze samenwerking betekent een absolute meerwaarde, aangezien iedere partner vanuit zijn eigen perspectief, expertise en met zijn eigen netwerk een bijdrage kan leveren aan het uitbouwen van een adequaat veiligheids- en preventiebeleid.
De campagne “Hou het hoofd koel” is één van de resultaten van deze nauwe samenwerking. De gezamenlijk uitgewerkte campagne richt zich tot burgers, patiënten, maar ook medisch personeel en beoogt in de eerste plaats spoedgevallendiensten, psychiatrische ziekenhuizen en het ziekenhuisonthaal te bereiken, aangezien de meeste incidenten die met agressie verband houden, zich hier voordoen.
Volgende campagne-tools werden ontwikkeld en ter beschikking gesteld van burgers, patiënten en/of zorgverstrekkers:
praktijkhandboek (ondersteuning aan het ziekenhuismanagement bij het op gang brengen van een reflectie enerzijds en ontwikkelen van een agressiepreventiestrategie anderzijds, gebaseerd op actuele methodes en goede praktijken);
affiches (bestemd voor patiënten, bezoekers en zorgverstrekkers);
gadgets (koelkastmagneten en herbruikbare ijsblokjes) met concrete tips;
CD-ROM’s die al het campagnemateriaal bundelen.
De campagne werd gelanceerd tijdens de informatievergadering van 5 maart 2009, waaraan eveneens een persmoment gekoppeld was. Het materiaal van deze campagne kan trouwens nog steeds worden besteld.
Daarnaast worden in de schoot van het netwerk “Veiligheid en Criminaliteitspreventie in ziekenhuizen” op regelmatige basis overlegmomenten georganiseerd om het debat rond ziekenhuiscriminaliteit op gang te houden. Het is ook in deze werkgroep dat de sensibiliseringscampagne in dit verband werd voorbereid. Tijdens deze vergaderingen krijgen de ziekenhuizen de kans om tips en ervaringen uit te wisselen in de uitwerking van een veiligheids- en preventiebeleid en krijgt de overheid de kans om haar beleidsmaatregelen af te stemmen op de praktijk. Eén van de items dat tijdens deze vergaderingen regelmatig aan bod komt, is de mogelijkheid tot registratie van criminele feiten in ziekenhuizen en de aangiftes ervan bij de politie. Er is een grotere bewustwording opgetreden bij de hulpverleners, wat mogelijk heeft geleid tot een grotere registratiebereidheid.
Tenslotte werd in 2008 en 2010 een ziekenhuismonitor afgenomen bij de Belgische ziekenhuizen. Dit instrument heeft tot doel een duidelijk beeld te vormen van de mate waarin ziekenhuizen feiten registreren, criminaliteitsfenomenen zich voordoen en maatregelen worden getroffen om de veiligheid te bevorderen. Uit deze resultaten blijkt dat ziekenhuizen agressie in grote mate registreren en aangeven bij de politie.