|
|
Belgocontrol - Wilde staking - Oorzaken en maatregelen - Minimale dienstverlening
Skeyes
staking
samenwerkingsakkoord (Belgisch institutioneel kader)
overheidsbedrijf
stakingsrecht
| 8/10/2010 | Verzending vraag |
| 10/11/2010 | Antwoord |
Ook gesteld aan : schriftelijke vraag 5-224
Alhoewel een banale personeelskwestie eind september 2010 de onmiddellijke aanleiding was voor de wilde stakingsactie bij Belgocontrol, moet de diepere oorzaak worden gezocht bij de interne problemen die al geruime tijd gekend zijn, zeker sinds de audit begin 2010. Het spreekt dan ook voor zich dat een rationalisering van Belgocontrol zich opdringt. Liever vandaag dan morgen, want de tijd dringt.
Belgocontrol levert echter ook gratis diensten aan de regionale luchthavens. Het probleem is dat de federale overheid bij de regionalisering van het luchthavenbeleid in 1989 akkoord ging met het feit dat Belgocontrol gratis voor de regionale luchthavens zou werken. Maar sinds 1 januari 2010 is een nieuwe Europese richtlijn van kracht. Die verbiedt luchtvaartmaatschappijen nog om te betalen voor de dienstverlening in regionale luchthavens waardoor het bedrijf een groot stuk van zijn inkomsten misloopt. De sleutel tot de oplossing ligt dus grotendeels bij de aanpassing van het samenwerkingsakkoord tussen de federale overheid en de gewesten. Die laatste dragen immers niet bij aan de kosten van de luchtverkeersleiding voor hun luchthavens. Dat zou dus wel moeten.
Belgocontrol levert bovendien heel wat verplichte gratis diensten. Het betreft de staatsvluchten (ministers, Europese Unie, ...). Die diensten zijn aanzienlijk door de aanwezigheid van de internationale instellingen in ons land en Belgocontrol kan die onkosten niet aanrekenen. Een deel ervan zou aan de overheden doorgerekend moeten kunnen worden. Zo betalen zij voor de verstrekte dienstverlening.
Toch blijft de staking disproportioneel. Het voordeel dat de verkeersleiders door hun actie kunnen halen, weegt niet op tegen de schade die ze ermee veroorzaken voor de luchtvaartmaatschappijen, de touroperators en de economie in het algemeen. Ons sociaal model voorziet overigens dat er eerst een sociaal overleg wordt opgestart. Pas als dat overleg niets oplevert en nadat een stakingsaanzegging is ingediend, kan worden gestaakt. Dat is hier echter absoluut niet gebeurd. Hier is op een buitengewoon disproportionele wijze gereageerd op een minieme aanleiding, zonder enig respect voor de sociale wetten. Dat kan niet. De roep om een minimale dienstverlening is dan ook terecht. Belgocontrol is een overheidsbedrijf en de luchtverkeersleiders zouden daarom in alle omstandigheden tot een minimale dienstverlening verplicht moeten worden.
Graag kreeg ik een antwoord op de volgende vragen:
1) Ligt de oorzaak van de wilde staking bij de interne problemen bij Belgocontrol? Dringt een rationalisering van Belgocontrol zich op? Welke vorm zal die rationalisering aannemen?
2) Klopt het dat Belgocontrol zijn uitgaven niet zelf controleert en dat een aanpassing van het samenwerkingsakkoord van 1989 een oplossing kan bieden? Zullen daartoe de nodige initiatieven worden genomen?
3) Moet het mogelijk zijn de prijs van de staatsvluchten te laten betalen door de betrokken overheden?
4) Bent u het eens met de stelling dat Belgocontrol als overheidsbedrijf in alle omstandigheden tot een minimale dienstverlening verplicht moet worden? Kunt u uw standpunt motiveren?
Ik verwijs het geacht lid naar het antwoord van de staatsecretaris van Mobiliteit (vraag 5-224).