5-297COM | 5-297COM |
Mevrouw Nele Lijnen (Open Vld). - Patiënten met de ziekte van Lyme wijzen mij op mogelijke onduidelijkheden in het beleid van het Rode Kruis. Bloed is een essentiële component bij de ziekte van Lyme. Nochtans vind ik niet veel duidelijke informatie met betrekking tot de aanpak van bloeddonaties en de ziekte van Lyme.
Het Rode Kruis vermeldt op haar website dat mensen bij wie de teek binnen een tijdsspanne van 24 uur verwijderd werd, alsnog bloed mogen geven. Wanneer de teek niet binnen die tijdsspanne verwijderd werd, moeten ze minstens drie maanden wachten.
Onderzoek toont ook aan dat ongeveer de helft van de geïnfecteerden zich geen tekenbeet kunnen herinneren.
Informatie over de chronische vorm van de ziekte van Lyme wordt door het Rode Kruis niet gegeven. Een patiënt vertelde me dat hij bij het Rode Kruis te horen kreeg dat mensen met chronische variant best geen bloed geven omdat de ziekte in hun lichaam aanwezig is. Nochtans kan de ziekte slapend aanwezig zijn in het lichaam en kunnen mensen met Lyme onbewust en met goede bedoelingen beslissen bloed te geven. Er zijn immers veel patiënten die jaren rondlopen met de ziekte en bijvoorbeeld denken dat ze CVS hebben.
Kan de Borreliabacterie die de ziekte van Lyme veroorzaakt, worden doorgegeven via het bloed en dus via bloeddonaties? Is het dus mogelijk om de ziekte van Lyme te krijgen via een bloedtransfusie?
Hoe zit het met de overdracht via bloedtransfusie van de vaak voorkomende co-infecties bij de ziekte van Lyme?
Kan de minister mij enige informatie geven over de wijze waarop het Rode Kruis bloed van patiënten met chronische ziekte van Lyme uitsluit? Komt de ziekte van Lyme voldoende aan bod in het beleid van het Rode Kruis en in de beschikbare informatie?
Zijn er gevallen bekend van mensen die de ziekte van Lyme opgelopen hebben na een bloedtransfusie? Kan de minister dit toelichten, indien mogelijk met cijfers?
De tests voor het opsporen van de ziekte van Lyme zijn in ons land vaak ontoereikend zijn, waardoor vele patiënten naar het buitenland gaan voor een diagnose. Acht de minister het mogelijk dat het Rode Kruis onvoldoende in staat is om chronische ziekte van Lyme op te sporen? Zo neen, kan ze dat toelichten? Zo ja, heeft dit implicaties voor de potentiële aanwezigheid van Borreliabacteriën in de bloedbanken?
Mevrouw Laurette Onkelinx, vice-eersteminister en minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid, belast met Beliris en de Federale Culturele Instellingen. - Op basis van de wetenschappelijke literatuur is het theoretisch risico op overdracht van de ziekte van Lyme via bloed niet uitgesloten, maar wel klein. Er is geen enkel geval van posttransfusiebesmetting beschreven in de literatuur. Indien het risico bestaat, is het bovendien beperkt tot volledig bloed, tot rode bloedcellen en, gedeeltelijk, tot bloedplaatjes, aangezien de technieken van inactivatie het mogelijk maken het besmettingsrisico onbestaande te maken voor het plasma en de bloedplaatjes. Thans is ongeveer 42% van het concentraat van bloedplaatjes inactief. Hoewel het risico zeer klein is, wordt er toch rekening mee gehouden in het Belgische hemovigilantieprogramma.
Vóór elke donatie wordt de donor gevraagd of hij sinds zijn laatste gift gebeten werd door een teek. Indien het antwoord positief is, wordt de donor tijdelijk uitgesloten en indien hij de ziekte van Lyme aangeeft, wordt hij voor een periode van zes maanden uitgesloten.
Na de donatie wordt de donor gevraagd elke ziekte die optreedt, te melden. Tussen 2007 en 2012 heeft de dienst Hemovigilantie van het Federaal Agentschap voor Geneesmiddelen en Gezondheidsproducten jaarlijks drie tot tien personen geïdentificeerd die verklaarden een ziekte te hebben ontwikkeld na hun gift, en dit op meer dan 650 000 bloedgiften.
Volgens het Rode Kruis is het risico op besmetting via bloeddonatie kleiner dan 1 op 6 miljoen. Deze veiligheid is het resultaat van een reële evolutie op het vlak van de transfusie.
Het Rode Kruis voert op het bloed screeningstests uit voor hiv, hepatitis B en C en syfilis. De uitsluiting van donoren in geval van de ziekte van Lyme heb ik zonet beschreven. De tests die patiënten in Duitsland laten uitvoeren met het oog op een diagnose, zijn niet gevalideerd en worden dus ook niet gebruikt in België.
Mevrouw Nele Lijnen (Open Vld). - De minister zegt dat de ziekte van Lyme kan worden doorgegeven via het bloed. Ik vind dat vreemd, want ze verklaarde daarnet dat het volgens de wetenschap niet mogelijk is dat een zwangere moeder de ziekte doorgeeft aan haar kind.
Mme Laurette Onkelinx, vice-première ministre et ministre des Affaires sociales et de la Santé publique, chargée de Beliris et des Institutions culturelles fédérales. - L'Institut Scientifique de Santé publique compte une spécialiste dans ses rangs. Cette personne a connaissance de toutes les enquêtes menées en Belgique. Elle a pu effectuer des comparaisons et elle a une multitude de contacts utiles. Si vous le souhaitez, nous vous mettrons en rapport.