5-112 | 5-112 |
M. Ahmed Laaouej (PS), rapporteur. - Je me réfère à mon rapport écrit.
Mevrouw Lieve Maes (N-VA). - Wij zijn het ermee eens dat er iets moest veranderen, maar volgens ons is dit probleem fout aangepakt. Het ingevoerde verbod dreigt in veel gevallen de bescherming van de consument onderuit te halen. De voorgestelde regeling heeft op sociaal vlak nadelige effecten en is ook in de praktijk niet werkbaar. Studies in het buitenland hebben aangetoond dat de regeling niet ideaal is. Onze amendementen werden in de commissie niet aangenomen. Daarom zullen wij tegen dit wetsontwerp stemmen.
De heer Dirk Claes (CD&V). - Ik wil het belang van dit wetsontwerp toelichten. Ook wijs ik erop dat de commissie, naar aanleiding van talrijke opmerkingen van de dienst Wetsevaluatie van de Senaat, aanpassingen heeft aangebracht aan het oorspronkelijke wetsvoorstel dat onze collega's Schiltz en Van den Bergh in de Kamer hebben ingediend.
Zo wordt het sanctiemechanisme volledig in overeenstemming gebracht met de bepalingen van de wet betreffende marktpraktijken en consumentenbescherming. Ook wordt de nieuwe bevoegdheid van de voorzitter van de rechtbank van koophandel in het Gerechtelijk Wetboek ingeschreven.
Ook is het belangrijk dat niet alleen de doorverkoop van bevoorrechte promotionele toegangsbewijzen, maar ook de oorspronkelijke verkoop werd verboden. Het gaat dan om tickets die door sponsors van evenementen worden aangeboden. Die tickets worden door de oorspronkelijke aanbieder niet verkocht. Indien ze worden doorverkocht, is er in strikte zin geen sprake van een doorverkoop, maar van een oorspronkelijke verkoop.
De verbodsbepalingen werden ook toepasselijk gemaakt op de verkoop van bevoorrechte of promotionele toegangsbewijzen. Er werden diverse kleine lacunes weggewerkt en ook het opschrift van het wetsontwerp werd aangepast. Indien we dit wetsontwerp vandaag aannemen, dan zal het verder in de Kamer kunnen worden behandeld. De nieuwe wetgeving kan dan snel van kracht worden.
Mijn ervaring met Rock Werchter leert mij dat met woekerwinsten wordt doorverkocht. Aan de bushalte waar de festivalgangers van de bus stappen, staan mensen met bordjes waarop staat dat zij kaarten zoeken. Zij kopen tickets in.
Tien meter verder staat iemand met een minifietsje. Hij ontvangt het ticket en rijdt vliegensvlug naar de ingang. Voordat degene die de kaart heeft verkocht toen hij van de bus stapte bij de ingang is, is zijn kaart al doorverkocht. De festivalganger die van de bus stapt en die een kaart te veel heeft, krijgt te horen dat niet de volle prijs kan worden betaald, maar bijvoorbeeld 40 euro in plaats van 60 euro. Datzelfde ticket wordt dan aan de ingang voor 80 euro doorverkocht. De winst bedraagt dus 100%.
Om daartegen op te treden bestaat alleen een politieverordening, waarin staat dat een dergelijke praktijk de openbare orde hindert en niet mag gebeuren. Dit weekend hebben we een paar mensen een aantal kaarten afgenomen en ook het geld dat ze voor hun handel ontvangen hadden. Ze beschikten over een tiental kaarten van verschillende oorsprong, zodat we wisten wat ze deden en dat ze woekerwinsten maakten.
Volgend weekend komt Bruce Springsteen naar TW Classic en daar zullen 60 000 festivalgangers op afkomen. Het festival is uitverkocht en ik ben er zeker van dat nu op websites tickets worden aangeboden voor het dubbele, het drievoud, het viervoud, het vijfvoud van de prijs. Dat zal ook het geval zijn de avond zelf aan de ingang van het festival. Van collega's uit Brussel heb ik gehoord dat aan de Ancienne Belgique hetzelfde gebeurt. Dergelijke praktijken willen we verhinderen. Meestal is die handel georganiseerd en is er sprake van bendevorming. Ik herken ze onmiddellijk.
Mevrouw Anke Van dermeersch (VB). - Ik begrijp dat de heer Claes aanvoelt dat er problemen zijn, maar ik denk niet dat dit wetsontwerp daarvoor een oplossing zal bieden. Tijdens het debat in de Kamer over dit wetsontwerp merkte iemand op dat de vrije markt en de wet van vraag en aanbod wel onverkort mogen gelden voor allerlei producten, zoals sokken, maar toch niet voor `Culturele Evenementen'. Je kon de hoofdletters bijna horen.
We zijn zeker gevoelig voor dergelijke argumenten en we begrijpen het buikgevoel. Voor cultuurgoederen moeten andere regels gelden dan voor consumptiegoederen. Ik vraag mij echter af of het hier echt gaat om `Culturele Evenementen', met hoofdletters. Het gaat bijvoorbeeld ook over de verkoop van tickets voor sportwedstrijden. Ik heb daar niets op tegen, maar voor toeschouwers en supporters is dat niet echt cultuur, maar entertainment, en vaak gaat het dan nog om een door de organisator extreem gecommercialiseerd entertainment.
In de debatten werden voorbeelden van culturele evenementen gegeven, zoals optredens van U2, Paul McCartney, Michael Jackson of Madonna, en ook Rock Werchter. Die hebben ongetwijfeld hun waarde, maar het gaat zeker niet altijd om hoogstaande cultuur. Daarvoor is dan ook geen extreme bescherming nodig. Net als het voetbal hebben de commercialisering en het grote geld ook bijvoorbeeld Rock Werchter overgenomen, en dat heeft dikwijls een invloed op de intrinsieke culturele waarde. Daarom moeten we voorzichtig zijn met de hoogdravende bescherming van die `Culturele Evenementen', om te beletten dat geen woekerprijzen worden gevraagd.
Ik begrijp de gevoelens in dit verband, maar we moeten proberen een middenweg te vinden. Het gaat helaas dikwijls over platte materialistische commercie door organisaties, waarbij managers, reclamejongens of financiers een grotere rol spelen dan de zangers, de tekstschrijvers, de muzikanten, de sportbeoefenaars, enzovoort.
Om woekerwinsten bij de doorverkoop tegen te gaan, werd naar aanleiding van het debat gesuggereerd een price cap in te voeren. De doorverkoopprijs zou dan bijvoorbeeld slechts 10% hoger mogen zijn dan de oorspronkelijke prijs, maar dat bleek duidelijk in strijd met het Europees recht. Daarom werd de price cap uiteindelijk niet overgenomen, of misschien toch wel, want hij werd op nul procent vastgesteld. In de huidige formulering mag mogen wel onkosten worden aangerekend bij de doorverkoop van een ticket, maar mag geen hogere prijs worden gevraagd. Dat is eigenlijk nog restrictiever dan een bescheiden price cap van bijvoorbeeld 10%. Ik vraag mij echter af of dit in overeenstemming is met de Europese wetgeving. Enkele commissieleden hebben voorgesteld het advies van de Raad van State te vragen.
In Frankrijk werd een vergelijkbare wetgeving op de doorverkoop van tickets in het verleden al eens door het Grondwettelijk Hof vernietigd. Ik vrees dat een nieuwe gewijzigde wet, zelfs met de wijzigingen die de Senaat heeft aangebracht, bij ons hetzelfde lot zal ondergaan. Het is immers geen goede wet.
Ik vraag mij af of zo'n verbod op winst, dus niet op een woekerwinst, maar op een bescheiden winst, verzoenbaar is met de principes van de vrije markt. Wie tickets heeft om met een groepje naar een concert te gaan, maar iemand kan niet mee, moet dat ticket toch met winst kunnen doorverkopen? Ik denk niet dat men iemand die een ticket te veel gekocht heeft überhaupt mag verbieden het door te verkopen aan een hogere prijs dan de oorspronkelijke. Hoe zouden dergelijke praktijken via een eventueel wettelijk verbod overigens kunnen worden voorkomen?
Hoe kunnen we iemand tegenhouden die absoluut aar een optreden van Madonna of Bruce Springsteen wil en bereid is daarvoor een hogere prijs te betalen? Het voorliggende wetsontwerp zal het aantal verkopers doen dalen, maar niet de prijs. Er zal immers altijd iemand bereid zijn om op het allerlaatste moment een te gekke prijs te betalen.
Hoe kan die wetgeving worden afgedwongen? Zal alle mailverkeer tussen dergelijke sites en privépersonen worden gecontroleerd? We zijn zeer verontwaardigd als de Obama-administratie dergelijke praktijken toestaat om terreuraanslagen te voorkomen, maar we zouden het wel doen om te beletten dat tickets voor voetbalwedstrijden met winst worden doorverkocht.
De voorgestelde wetgeving is slechts in één situatie echt zinvol: als gehaaide doorverkopers een zo groot mogelijk deel van de tickets op voorhand opkopen dat een kunstmatige schaarste ontstaat. Daarna kunnen zij hun gehamsterde tickets met woekerwinsten doorverkopen. Dan zou de overheid inderdaad moeten ingrijpen. We zouden naar het voorbeeld van negen staten uit de VS een verbod kunnen instellen op "botnets", die primaire ticketsites afschuimen om zoveel mogelijk tickets op te kopen. Dat is een duidelijke en concrete wetgevende maatregel tegen een concreet misbruik door georganiseerde, malafide opkopers. Juist dergelijke efficiënte, doelgerichte maatregelen ontbreken in deze wet. Er is nood aan een precisiewet, maar deze wet is te ruim.
Impliciet en expliciet werd herhaaldelijk met het doemscenario van de kunstmatige schaarste geschermd, maar vreemd genoeg citeerde niemand cijfers. Ik vraag me af of het probleem echt zo groot is. In het Kamerverslag wordt melding gemaakt van een onderzoek naar de doorverkoop bij twintig grote concerten op eBay. Zowel het aantal verkopen als de hoogte van de "woekerwinsten" viel nogal mee: gemiddeld nog geen 50% winst per ticket. Volgens sommige cijfers wordt bij de straatverkoop vaak ook verlies geboekt, bijvoorbeeld door mensen die van hun tickets af willen. We kunnen dus moeilijk spreken van een ontwrichting van de markt.
De voorgestelde wet zit vol goede bedoelingen, maar hij gaat niet uit van een juiste analyse of een wetenschappelijke inschatting en onderbouwing van het probleem. Door zich te baseren op het politiek correcte, maar vage buikgevoel over de gelijke toegang tot culturele evenementen wordt het probleem overschat. Er moet inderdaad gelijke toegang zijn tot culturele evenementen, maar dat is hier vandaag niet aan de orde. Onze fractie zal dit wetsontwerp daarom niet goedkeuren.
De heer Dirk Claes (CD&V). - Ik vind het uitstekend dat collega Van dermeersch zich in het debat mengt. Haar opmerkingen zijn interessant, maar hadden beter eerst in commissie kunnen worden besproken. Het is helemaal niet de bedoeling mensen aan te pakken die een ticket te veel hebben en dat op het evenement willen verkopen. Wel willen we paal en perk stellen aan de creatie van een kunstmatige schaarste met het oog op het opstrijken van woekerwinsten.
Met de voorgestelde wetgeving kunnen dergelijke praktijken eindelijk worden aangepakt. De internetsites zijn meestal het eigendom van buitenlandse firma's, die daarenboven vanuit het buitenland opereren. De verkoop aan de ingang van festiviteiten verloopt eveneens veelal via "gespecialiseerde" buitenlandse firma's. Ik ontken niet dat die soms ook door illegalen wordt georganiseerd. Hoe groter het evenement, hoe meer interesse vanuit het buitenland. Hiertegen optreden zal niet gemakkelijk zijn, maar ik hoop alleszins dat we resultaten boeken.
-De algemene bespreking is gesloten.