5-1800/1 | 5-1800/1 |
9 OKTOBER 2012
Artikel 84 van de Grondwet stelt dat alleen de wetgever de wetten authentiek kan uitleggen.
De indieners van dit voorstel zijn van oordeel dat de artikelen 13 en 14 van de Arbeidswet van 16 maart 1971 door de administratie niet geïnterpreteerd worden als bedoeld door de wetgever.
De artikelen 11 tot 18 van de Arbeidswet regelen de zondagsrust. Principieel verbiedt de wet het tewerkstellen van personeel op zondag, maar er zijn een aantal uitzonderingen. Zo mogen werknemers in kapsalons en kleinhandelszaken in badplaatsen, luchtkuuroorden en toeristische centra op zondag tewerkgesteld worden onder de voorwaarden door de Koning bepaald. Ook in de door de Koning aangewezen bedrijven is dit mogelijk.
Het koninklijk besluit van 7 november 1966 betreffende de tewerkstelling op zondag in badplaatsen, luchtkuuroorden en toeristische centra bepaalt inderdaad dat de werknemers in de periode tussen 30 september en het begin van de paasvakantie, met uitzondering van de kerstvakantie, gedurende ten hoogste dertien zondagen per kalenderjaar tewerkgesteld mogen worden. Het koninklijk besluit van 30 mei 1997 betreffende het tewerkstellen van werknemers op zondag in meubelzaken en kleinhandels in tuinartikelen bepaalt dat werknemers in meubelzaken veertig zondagen per jaar tewerkgesteld mogen worden.
De indieners van dit voorstel menen dat dit impliceert dat een werkgever via een beurtrolsysteem het volledige jaar door werknemers tewerk mag stellen, zolang elke werknemer afzonderlijk niet meer dan veertig zondagen per jaar werkt. Een analoge bepaling is artikel 19 van de Arbeidswet dat bepaalt dat « de werknemers » niet meer dan veertig uur per week mogen werken. Dat betekent ook niet dat de werkgever geen tachtig uur per week met personeel mag werken in een ploegenstelsel. Het betekent wel dat een individuele werknemer niet meer dan veertig uur mag werken per week (behoudens de uitzonderingen verder bepaald in de wet).
In een antwoord op een parlementaire vraag antwoordde de minister van Werk (vraag nr. 10737 van 14 maart 2006 van de heer Bart Tommelein) evenwel dat « de werknemers » als bedoeld in de artikelen 13 en 14 van de Arbeidswet een collectief begrip is en dat men dit dus moet interpreteren in de zin dat er buiten die periodes helemaal geen werknemers tewerk gesteld mogen worden.
De indieners menen dat dit nooit de bedoeling geweest kan zijn van de wetgever. Zij zijn van mening dat het arbeidsrecht dient om de werknemer te beschermen in zijn relatie tot de werkgever, terwijl de economische regelgeving er is om het economisch leven te organiseren. Indien het economisch recht bepaalt dat een bedrijf open mag zijn, dient het arbeidsrecht de voorwaarden te bepalen waaronder een werknemer op zondag tewerkgesteld mag worden. Indien het arbeidsrecht de tewerkstelling van personeel als zodanig aan banden gaat leggen, komt het op het terrein van het economisch recht.
Het zou immers absurd zijn dat de sluitingswetgeving toelaat om bepaalde winkels te openen op zondag terwijl de arbeidswetgeving het verbiedt om daarbij personeel tewerk te stellen.
De bepaling zoals de toenmalige minister van Werk ze interpreteerde, is bovendien moeilijk te controleren. De indieners van dit voorstel menen dat het in praktijk alvast niet nageleefd wordt. Zoniet zouden de grote meubelketens twaalf zondagen per jaar gesloten moeten zijn. Dit is echter niet het geval.
De beperking tot dertien dagen buiten het seizoen, zou er in toeristische centra toe kunnen leiden dat de ene winkel op andere zondagen geopend zou zijn dan de andere. Dit kan onmogelijk de bedoeling zijn van de wetgever. Het zou immers de concurrentie scheef trekken en schadelijk zijn voor de aantrek van het toeristisch centrum als inkoopstad. De indieners wijzen er bovendien op dat een aantal gemeentes als toeristisch centrum erkend werden precies omwille van hun aantrekkelijkheid om er te gaan winkelen.
Om die redenen stellen de indieners van dit voorstel voor om een interpretatieve wet aan te nemen die stelt dat het begrip « de werknemers » betrekking heeft op individuele werknemers.
| Bart TOMMELEIN. |
Artikel 1
Deze wet regelt een aangelegenheid als bedoeld in artikel 78 van de Grondwet.
Art. 2
In de artikelen 13 tot 17 van de arbeidswet van 16 maart 1971 worden de woorden « de werknemers » telkens vervangen door het woord « werknemers ».
25 september 2012.
| Bart TOMMELEIN. |