5-87COM | 5-87COM |
De heer Bert Anciaux (sp.a). - Sinds eind 2008 worden in ons land geen gezinnen met kinderen meer opgevangen in gesloten centra. Omdat kinderen in mensonterende omstandigheden werden ondergebracht, veroordeelde het Europees Hof voor de rechten van de mens in Straatsburg België daarvoor tot tweemaal toe. Vanaf dat moment verbleven uitgeprocedeerde gezinnen in afwachting van hun repatriëring in open terugkeerwoningen, begeleid door coaches. De staatssecretaris stelde vast dat deze aanpak succesvol werkte, hoewel onlangs enkele Armeense gezinnen hun woning ontvluchtten. Om zoiets te vermijden, besliste de staatssecretaris om op het domein in Steenokkerzeel waar het gesloten asielcentrum 127bis gevestigd is, nieuwe wooneenheden te bouwen. Daarbij stelde de staatssecretaris dat de nieuwe units zullen worden gebruikt als een stok achter de deur. De open woningen blijven de eerste keuze, maar de families worden tegelijkertijd gewaarschuwd. Wie vlucht en wordt gepakt, wordt ondergebracht in het gesloten centrum en daaropvolgend snel uitgewezen. De woningen zouden nog dit jaar in gebruik worden genomen.
Mag ik deze maatregel als volgt interpreteren: gezinnen, met inbegrip van de kinderen, die hun open woning ontvluchten en worden opgepakt, worden overgebracht naar een gesloten instelling? Dat betekent dat België ondanks eerdere veroordelingen en alhoewel het totaal moreel, ethisch en pedagogisch onaanvaardbaar is, weerom kinderen in een gesloten instelling zal opsluiten. Het is immers niet omdat men de kinderen in zulke gevallen apart houdt, dat het niet om een opsluiting gaat.
Laat de staatssecretaris zijn humane visie niet overwoekeren onder druk van luide, barse en onvriendelijke stemmen van de rechterzijde? Waarom besluit de staatssecretaris tot de opsluiting van kinderen, waarvoor hij ongetwijfeld opnieuw zal worden veroordeeld? Vindt de staatssecretaris het niet belangrijk om juist nu zijn keuze voor een open, vriendelijke en pedagogisch verantwoorde behandeling van kinderen publiekelijk te blijven verdedigen, ook al gaat dat een beetje tegen de stroom in?
De heer Melchior Wathelet, staatssecretaris voor Begroting, voor Migratie- en asielbeleid, voor Gezinsbeleid en voor de Federale Culturele Instellingen. - Het Europees Hof voor de rechten van de mens laat opsluiting van families met minderjarige kinderen als ultieme oplossing toe, op voorwaarde dat de leefsituatie aan de kinderen is aangepast. De woonunits op het domein van het Repatriëringscentrum 127bis zullen duidelijk van de rest van het centrum gescheiden zijn. De families, meer bepaald de kinderen, zullen een specifieke begeleiding en omkadering krijgen, die zo dicht mogelijk bij een normaal familieleven aansluit. Het is ook de bedoeling de opsluiting in dergelijke woonunits tot het strikte minimum te beperken.
Ik wijs er bovendien op dat deze opsluiting als ultieme maatregel ook opgenomen is in het koninklijk besluit van 14 mei 2009 met betrekking tot de regeling van de woonunits. Families die de regels van het koninklijk besluit niet respecteren, kunnen worden opgesloten. Tot nu toe werd dit niet gedaan, omdat de gesloten centra niet geschikt zijn voor het verblijf van minderjarige kinderen.
De woonunits binnen het Repatriëringscentrum 127bis blijven een stok achter de deur. Het bestaan van deze woonunits zou moeten leiden tot minder verdwijningen uit de andere woonunits, omdat de families deze opsluiting willen vermijden.
Ik herhaal dat het in elk geval de doelstelling is om het aantal opsluitingen tot het strikte minimum te beperken.
De heer Bert Anciaux (sp.a). - Ik betwist niet dat het koninklijk besluit opsluiting mogelijk maakt noch dat het Europees Hof zich daartegen niet verzet als aan strikte voorwaarden met betrekking tot een geschikte opvang wordt voldaan. Een gesloten instelling is echter nooit een geschikte opvang voor kinderen. Speeltjes en begeleiding volstaan niet. Een ruimte waar kinderen worden opgesloten is nooit geschikt als opvang.
Ik hoop dan ook dat de staatssecretaris de populistische druk naast zich neerlegt en de moed heeft te blijven kiezen voor het algemene principe dat kinderen nooit mogen worden opgesloten.
De heer Melchior Wathelet, staatssecretaris voor Begroting, voor Migratie- en asielbeleid, voor Gezinsbeleid en voor de Federale Culturele Instellingen. - Ik begrijp die redenering, maar wat doe ik met een familie die telkens weer uit een woning wegvlucht? Wat doe ik met mensen die al verschillende keren het bevel gekregen hebben het grondgebied te verlaten en telkens wanneer we ze in een woonunit onderbrengen, de volgende dag verdwijnen. En dat vijf keer op rij!
De heer Bert Anciaux (sp.a). - We moeten hier belangen tegen elkaar afwegen: de belangen van een kind tegenover de belangen van de veiligheid. Voor mij primeren altijd de belangen van het kind. Bovendien, als men een familie vijf keer kan oppakken, dan was het ook vijf keer mogelijk om ze, indien nodig, onmiddellijk uit te wijzen.
De heer Melchior Wathelet, staatssecretaris voor Begroting, voor Migratie- en asielbeleid, voor Gezinsbeleid en voor de Federale Culturele Instellingen. - Volgens u mogen we die families dus direct verwijderen, mijnheer Anciaux? Hoe valt dat te rijmen met het belang van het kind?
De heer Bert Anciaux (sp.a). - U moet niet zeggen dat ik voor gedwongen uitwijzingen ben, mijnheer de staatssecretaris. Dat is niet zo en ik besef dat ik daarmee tot een zeer kleine minderheid behoor. Ik vraag alleen om zeer consequent het belang van het kind voorop te stellen, ook als de ouders daar misbruik van maken.
De heer Melchior Wathelet, staatssecretaris voor Begroting, voor Migratie- en asielbeleid, voor Gezinsbeleid en voor de Federale Culturele Instellingen. - Volgens u mag ik families dus nooit in gesloten centra plaatsen, ook niet op een voor de kinderen aangepaste manier. Ik zeg niet dat zo'n systeem perfect is of dat het mijn eerste keuze is. Mijn eerste keuze is een woondienst met coaches en die heb ik ook gecreëerd. Volgens de sp.a mag een familie met kinderen nooit in een gesloten centrum worden ondergebracht, ook niet als ze al verschillende keren uit een aangepaste woning is weggevlucht.
De heer Bert Anciaux (sp.a). - Dat is inderdaad mijn persoonlijk standpunt. Ik durf niet altijd namens mijn partij straffe uitspraken te doen.
De heer Melchior Wathelet, staatssecretaris voor Begroting, voor Migratie- en asielbeleid, voor Gezinsbeleid en voor de Federale Culturele Instellingen. - Dat is een beetje gemakkelijk.
De heer Bert Anciaux (sp.a). - Neen, dat is niet waar! Ik neem mijn volle verantwoordelijkheid op. U mag gerust weten dat het helemaal niet gemakkelijk is om die standpunten in de huidige politieke situatie nog te verdedigen. Zeg niet dat ik aan gemakkelijkheidspolitiek doe, want dat is niet waar.
De heer Melchior Wathelet, staatssecretaris voor Begroting, voor Migratie- en asielbeleid, voor Gezinsbeleid en voor de Federale Culturele Instellingen. - Twee discours in eenzelfde partij, dat is gemakkelijk.
De heer Bert Anciaux (sp.a). - Neen, dat is niet gemakkelijk. Ik zal overal mijn standpunt verdedigen.
De heer Melchior Wathelet, staatssecretaris voor Begroting, voor Migratie- en asielbeleid, voor Gezinsbeleid en voor de Federale Culturele Instellingen. - Ik zal ook altijd mijn standpunt verdedigen. De huidige reglementering is volgens mij de beste werkwijze. Ik heb er wel problemen mee dat de sp.a me van twee kanten de les leest. De ene keer krijg ik vanuit linkse hoek het verwijt dat mijn optreden ingaat tegen het belang van het kind en de andere keer ben ik voor de sp.a dan weer te links omdat ik niet streng genoeg ben en de mensen vlugger in gesloten centra zou moeten plaatsen. Dat eenzelfde partij me van twee kanten onder druk probeert te zetten, daar heb ik problemen mee.
De heer Bert Anciaux (sp.a). - Ik vind dat ook erg.