5-28 | 5-28 |
M. le président. - Je vous propose de joindre ces questions orales. (Assentiment)
M. François Bellot (MR). - « Mon fils de douze ans est rentré à 2 h 30 du matin ! Nous sommes restés des heures sans savoir vraiment où il était ni comment il allait rentrer ! » Ces mots, madame la ministre, sont ceux d'un père en détresse dans une gare, face à un manque cruel d'organisation et de communication de la part du groupe SNCB, à la suite des problèmes techniques rencontrés sur le rail ce lundi 27 juin 2011. Et dire que le patron de la SNCB a considéré que les critiques sur la communication étaient injustifiées !
Une vraie pagaille sur le rail, plusieurs milliers de touristes et de voyageurs bloqués dans les gares de Blankenberge, Bruges, Gand, Ostende, Bruxelles, ... Des milliers de passagers ont été bloqués pendant des heures dans des wagons au milieu de nulle part, dans une chaleur étouffante, ne recevant aucune information, ni consignes précises. Parmi eux se trouvaient des dizaines d'enfants apeurés, ne pouvant communiquer avec leurs parents, eux-mêmes sans nouvelles !
Cette situation ne peut plus durer, madame la ministre ; il est temps d'agir. Le groupe SNCB éprouve de réelles difficultés à faire fonctionner son réseau ferroviaire, à assurer sa mission dès que les conditions atmosphériques sont exceptionnelles sur notre pays ! Lundi, en fin de journée, on pouvait naturellement parler de chaos !
Ce n'est pas neuf : au cours de l'hiver 2008-2009, des incidents semblables se sont produits et j'en veux pour preuve les questions parlementaires adressées à l'époque, qui soulignaient déjà les mêmes carences.
Voici deux ans, sur la ligne 162 non loin de Ciney, un train a été immobilisé pour avarie avec plusieurs centaines de voyageurs à bord. À l'époque déjà, des difficultés identiques à celles rencontrées aujourd'hui furent dénoncées : pas d'informations sur la situation exacte, portes maintenues fermées parce que le règlement le prévoit, pas d'approvisionnement en boissons fraîches, pas d'appel des services de secours, pas d'information des autorités communales, pas d'informations aux voyageurs.
Au cours de l'hiver 2010-2011, le 23 décembre, même chose, mais par temps froid : ainsi en gare de Jemelle, commune dont je suis le bourgmestre, un train bondé fut bloqué pendant plus de deux heures, sans qu'un responsable du groupe SNCB ne prenne l'initiative d'avertir les services de secours pour procurer des boissons chaudes aux navetteurs privés de toute information quant aux mesures prises pour leur horaire, leur trajet, leur arrivée à destination.
Malgré des incidents de ce type par le passé et de multiples interpellations de parlementaires, aucune mesure particulière n'a été adoptée au sein du groupe.
Lundi soir, j'ai été appelé à 21 h 15 par un échevin d'une commune voisine qui m'a appris que 55 enfants étaient perdus dans la campagne, dont deux ont dû être hospitalisés. J'ai téléphoné au numéro deux de la SNCB qui ne savait même pas à ce moment que des trains étaient immobilisés et que des milliers de gens étaient abandonnés à leur sort.
Comment expliquer une telle pagaille, un tel manque de communication envers les voyageurs, alors que les incidents du passé auraient dû faire réagir la SNCB ? Quelles mesures ont-elles été prévues en cas de pareils incidents à la lumière des exemples que je viens de citer ?
Madame la ministre, comptez-vous imposer à la SNCB de mentionner les risques atmosphériques dans le plan particulier d'urgence et d'intervention qui s'impose à chacune des entreprises pour faire face aux risques qui leur sont propres et dans les plans particuliers d'intervention et d'urgence qui doivent être communiqués aux autorités locales, lesquelles n'ont rien reçu aujourd'hui de la part de la SNCB pour ce type d'avarie ?
Mevrouw Lieve Maes (N-VA). - Op 29 juni waren er problemen met de bovenleidingen in Namen, op 28 juni in Halle, op 27 juni in Oostkamp en op 25 juni in Ternat. Ook de Intersoctrein stond eind maart stil door een probleem aan de bovenleiding. Dat zijn maar de meest recente en markante voorbeelden.
Ik wil het deze keer niet hebben over het ongemak en het leed van de reizigers, maar eerder focussen op de oorzaak van deze incidenten. Dit leidt mij tot de simpele vraag: wat is er mis met de bovenleidingen en hoe is het zover gekomen? Zijn de kabels van slechte kwaliteit? Is de minister of een van zijn voorgangers van leverancier veranderd of laar het onderhoud te wensen over? Was de beslissing in een ver verleden om af te stappen van gestructureerd preventief onderhoud fout? Worden de kabels slecht geplaatst? Worden onderdelen gestolen? Worden ze te laat vervangen?
Blijkbaar is het geen kwestie van technische competentie, want als er problemen zijn worden de kabels redelijk snel hersteld. Die ongeplande spoedinterventies moeten de werkorganisatie toch ook bemoeilijken en bijkomende kosten met zich brengen. Dit probleem kan toch verholpen worden! Het heeft immers niets te maken met verzadiging van lijnen, noch met levertermijnen van rollend materieel.
Ik zou dan ook graag vernemen wat de precieze oorzaak is van de problemen en hoe de minister ze zal aanpakken.
M. Louis Siquet (PS). - Ce lundi 27 janvier, le rail a connu une situation de chaos jamais vue. Des milliers de personnes, dont beaucoup d'enfants, sont restés bloqués durant des heures dans des trains en panne et surchauffés. Le plan catastrophe a été déclenché à la gare de Gand. Certaines personnes ont fait des malaises et ont du être transportées à l'hôpital.
À l'origine de cette pagaille, quatre incidents différents ont provoqué d'énormes retards. L'incident le plus important s'est produit sur la liaison entre la Côte et Bruxelles. Cette ligne a été paralysée par la rupture d'un caténaire. L'incident s'est produit tout près de Bruges et a paralysé la ligne Ostende-Bruxelles. Des trains ont été supprimés, d'autres étaient arrêtés en rase campagne et des centaines de personnes sont restées bloquées dans les gares. Une locomotive est tombée en panne à Bruxelles près de la gare du Nord. Un train a connu un problème à Ghlin et une panne de courant a provoqué des retards dans les Thalys et les TGV.
L'administrateur délégué de la SNCB a lui-même dit que ce qui avait été fait « n'était pas assez » et que la communication pouvait être améliorée.
Une enquête a-t-elle été initiée afin que de pareilles circonstances soient analysées et ne se produisent plus et qu'en cas d'incidents, des mesures appropriées soient prises envers les usagers ?
De heer Bert Anciaux (sp.a). - We hoorden al een hele rij klachten, feiten, mislukkingen en ik kan er nog een aantal opsommen. In de commissie hebben we er al tientallen besproken. Het is nu genoeg! Wat wordt nu eindelijk eens gedaan om de NMBS goed te laten functioneren? Het is een zaak die ons allemaal aangaat. Het volstaat niet meer te spreken over een gebrekkige communicatie of iets dergelijks. Wanneer geeft de regering - de minister - de opdracht om de NMBS fundamenteel aan te pakken zodat er eindelijk een einde kan komen aan al die crisissituaties?
Crisismanagement? De afgelopen dagen heb ik horen spreken van een `onwaarschijnlijke samenloop van omstandigheden', van `nooit voorziene gebeurtenissen'. Maar dat is net een crisis. Een crisis is niet iets wat we elke dag meemaken of verwachten.
Wanneer zal de NMBS eindelijk eens ophouden om van de ene crisis naar de andere te gaan?
Wanneer zal de NMBS doen wat ze moet: mensen van A naar B brengen op een ordentelijke manier, met degelijk materieel, het nodige comfort en op tijd? Dat is toch niet zo'n grote uitdaging! Toch slaagt de NMBS daar niet in en die situatie sleept al jaren en jaren aan. Dag in dag uit worden gebruikers van het openbaar vervoer met onaanvaardbare situaties geconfronteerd. En dan heb ik het nog niet eens over zaterdag, toen duizend mensen twee uur vastzaten, of maandag, toen tienduizenden treinreizigers vastzaten.
Het moet stoppen, mevrouw de minister! Zeggen dat u zult kijken wat er kan gebeuren is niet meer genoeg. U moet optreden. Zo niet kunnen we alleen maar vaststellen dat de politiek er niet in slaagt de NMBS in handen te nemen en dan zitten we in een andere situatie.
Mevrouw Inge Vervotte, minister van Ambtenarenzaken en Overheidsbedrijven. - Het is niet omdat er niet meteen resultaten zijn dat er niets gebeurt. Tot zover de inleiding. Verder probeer ik me aan de feiten te houden en mijn appreciatie van bepaalde eenzijdige `blikken' achterwege te laten.
Door de gunstige weersvoorspelling trokken heel wat reizigers op maandag 27 juni 2011 naar de kust. Jammer genoeg gebeurden er op het spoorwegnet drie ernstige incidenten, die hebben geleid tot een sterke verstoring van het treinverkeer, in het bijzonder van en naar de kust.
Eerst brak er rond 14.44 uur op lijn 50A tussen Brugge en Oostkamp een bovenleiding. Daardoor raakten twee sporen versperd en moest het verkeer worden omgeleid via de lijnen 66 Brugge-Kortrijk en 73 De Panne-Gent. Na interventie van de technische diensten kon een uur na het incident één spoor opnieuw in dienst worden genomen, nog altijd met omleidingen via de lijnen 66 en 73.
Een tweede ernstig incident gebeurde om 16.43 uur, toen in de Noord-Zuidverbinding een trein geblokkeerd raakte door een defect aan de locomotief. Dat veroorzaakte ook hinder voor de treinen naar de kust die door de Noord-Zuidverbinding moesten en bij aankomst aan de kust dus ook vertraging hadden. Dat zorgde dan weer voor vertragingen bij de treinen die het traject in de tegenovergestelde richting afleggen, de evenwichtstreinen.
Het derde ernstig incident was een trein die iets voor 20 uur defect raakte op lijn 73 tussen Tielt en Deinze als gevolg van een remprobleem. Daardoor bleven verschillende overwegen langdurig gesloten en moest de dienst over een enkel spoor worden georganiseerd.
Al die incidenten samen veroorzaakten dus een zware verstoring van de treindienst van en naar de kust. Ook het personeel dat instond voor de terugritten, zat geblokkeerd aan boord van de defecte of vertraagde treinen. Dat maakte het bijzonder moeilijk om te communiceren over het verloop van de gebeurtenissen en het vertrekuur van de treinen voor de terugkeer.
De opvang van de reizigers gebeurde zowel door het eigen personeel van de bevoegde interne diensten als door externe hulpdiensten, civiele bescherming, Rode Kruis en brandweer. In eerste instantie werden water en versnaperingen uitgedeeld. Waar nodig werden bussen opgevorderd om de gestrande reizigers te vervoeren. Door de moeilijke situatie op verschillende plaatsen op het net, onder meer in de stilstaande treinen in volle baan, kon de opvang echter niet optimaal worden georganiseerd.
Hoe reizigers in geblokkeerde treinen worden geëvacueerd hangt af van de omstandigheden. Kunnen de reizigers uitstappen en overstappen op een andere trein? Moeten ze per bus worden geëvacueerd? Of kan er een hulplocomotief worden opgevorderd om verder te rijden? In het kader van het actieplan Stiptheid is er een plan in voorbereiding om op bepaalde punten van het net diesellocomotieven met machinist op te stellen die vlug ter plaatse kunnen komen. Ik zou ook een heel overzicht kunnen geven van de communicatie die heeft plaatsgevonden, maar dat zou te ver leiden. Ik heb deze feitelijke gegevens gegeven, opdat iedereen zou weten wat er wel en wat er niet is gebeurd.
In de eerste plaats wil ik de mensen uit het veld bedanken. Zij hebben in moeilijke omstandigheden, ongeacht of ze nu een T-shirt van Infrabel, Holding of NMBS dragen, het beste van zichzelf gegeven.
De NMBS heeft wel degelijk noodplannen om te kunnen reageren op incidenten als deze. Het is niet waar dat er maar wat geïmproviseerd wordt. Als we de gestrande reizigers horen en de beelden van stilstaande treinen zien, rijst onvermijdelijk de vraag of die noodplannen wel correct zijn uitgevoerd, of ze volstaan en wie welke verantwoordelijkheid heeft genomen. Zoals bij elk incident, moet uiteraard ook hier een analyse van de situatie gebeuren. Op vraag van de Kamercommissie voor de Infrastructuur, Verkeer en Overheidsbedrijven zal er ook een onafhankelijk onderzoek gevoerd worden. Het is belangrijk dat de ervaring van het personeel en van de gestrande reizigers in die analyse worden verwerkt.
Er is maandag hard gewerkt, maar de prioriteit is vooral gegaan naar veiligheid en naar het opnieuw operationeel maken van het net, teneinde de mensen zo snel mogelijk op hun bestemming te krijgen. Ik heb de indruk dat daarop te veel de nadruk ligt, zoals ook een spoeddienst het operationele eerst in orde wil krijgen, maar dat de communicatie niet erg adequaat was.
De NMBS Groep zegt de reizigers pas te informeren als er een oplossing in zicht is, maar dat is geen modern communicatiebeleid. De mensen willen ook tijdens het zoeken naar een oplossing op de hoogte worden gehouden, vanaf de eerste minuut. De NMBS Groep communiceert te defensief. Dat kan ik niet goedkeuren en ik heb dan ook gevraagd daaromtrent bijkomende maatregelen te nemen en meer gebruik te maken van moderne communicatiemiddelen. In dergelijke crisissen kijken de reizigers naar hun Blackberry, naar hun iPod en dergelijke. Ze wachten niet op informatie die bepaalde mensen kunnen verstrekken. Ze zoeken ook via andere wegen informatie.
Men moet alles doen om problemen te voorkomen, maar als er desalniettemin problemen opduiken, is het essentieel dat de reizigers correct geïnformeerd en opgevangen worden. Dat is maandag onvoldoende gebeurd.
We moeten ons ook afvragen waarom een breuk in de bovenleiding een dergelijke impact heeft op het treinverkeer. Ik verwijs daaromtrent naar de consultants, die in de Kamercommissie hebben aangegeven dat de verzadiging van het net één van de belangrijkste uitdagingen is voor de NMBS Groep. Zeker tijdens de spits kan er op vele plaatsen gewoon geen trein meer bij. Dat maakt het systeem zeer fragiel. We hebben geen reserves. De minste hapering heeft grote gevolgen voor een pak andere treinen op het net. Daardoor zijn er altijd multiplicatoreffecten: enkele incidenten versterken elkaar in die mate dat de gevolgen overal voelbaar worden. Ik vraag de NMBS Groep te onderzoeken of in de noodplannen en bij de procedures wel voldoende rekening wordt gehouden met dit multiplicatoreffect, zoals aangegeven door de consultants.
De afgelopen jaren is er zeer veel geïnvesteerd in nieuw materieel en infrastructuur: zes miljard euro of de grootste investering in de naoorlogse geschiedenis. De investeringen in de fameuze bovenleidingen zijn de afgelopen drie jaar verdrievoudigd, zodat het aantal incidenten met bovenleidingen systematisch daalde. Op de specifieke vraag daarover van de heer Anciaux, die ik niet had verwacht, kan ik hier voor de vuist weg alleen antwoorden dat men inderdaad massaal moet blijven investeren in de bovenleidingen. Dat zit ook in het investeringsplan. We moeten uiteraard ook uitzoeken wanneer we die werkzaamheden kunnen uitvoeren. Dat moet in alle veiligheid kunnen gebeuren, ook vanwege de grote impact op de operationaliteit.
Daarnaast moeten de bovenleidingen ook worden versterkt omdat het nieuwe treinmaterieel, ook voor het goederenvervoer, steeds zwaarder wordt en steeds grotere kracht uitoefent op de bovenleidingen. Ook de toegenomen snelheid en capaciteit spelen een rol en nopen tot grotere investeringen. De combinatie van de zwaardere belasting en het extreem warme weer heeft mogelijk de bovenleiding doen knappen. Ik wacht evenwel nog op een formele bevestiging van de oorzaak, want het onderzoek is nog niet afgerond. Verdere investeringen in de bovenleidingen zijn zonder twijfel essentieel.
Iedereen weet dat we al een jaar een regering van lopende zaken hebben. Dat wil niet zeggen dat we de operationele problemen van de NMBS op hun beloop laten. Dat zou een foute voorstelling van de realiteit zijn, want ik spreek er bijna dagelijks over met de drie CEO's. Sommige zaken vergen evenwel een politieke besluitvorming. Zo is de structuur van de NMBS die in 2005 gecreëerd werd, volgens mij aan herziening toe. In dit verband heb ik geen minuut tijd verloren. Eerst heb ik de verschillende percepties die over de structuur bestonden, afgetoetst. Hieruit bleek inderdaad dat de structuur kon worden verbeterd. Vervolgens heb ik in afwachting van een nieuwe structuur een aantal domeinen geïdentificeerd waarop een betere samenwerking mogelijk was en waarvoor we Service Level Agreements hebben afgesproken. Voor het invoeren van belangrijke wijzigingen zoals de noodzakelijke, nieuwe structuur is overleg met de vakbonden nodig. Het was de bedoeling om de onderhandelingen hierover aan te vatten na de discussies en onderhandelingen over het goederenvervoer. Door de val van de regering viel dat echter in het water.
Intussen is mijn huiswerk klaar, maar heb ik als lid van een regering van lopende zaken niet het mandaat om beslissingen te nemen die de toekomst van een volgende regering verzwaren. Ik heb formateur Di Rupo, die zegt een van de volgende dagen een formateursnota te zullen voorstellen, een zeer concreet voorstel bezorgd met mijn aanbevelingen voor een nieuwe structuur. Mocht de formatie toch blijven aanslepen en als de formateur mij zou vragen om parallelle onderhandelingen te voeren, ben ik daartoe bereid. Ik neem dus in beide gevallen mijn verantwoordelijkheid op.
Ik kan hier nog veel andere feiten aanhalen, maar dat zouden ons hier te ver leiden. Uiteraard ben ik bereid om in een commissievergadering op alle verdere details in te gaan. Het is bijvoorbeeld interessant om na te gaan hoeveel tijd is verstreken tussen het eerste contact met de hulpdiensten en de afkondiging van het rampenplan.
Het is niet de bedoeling van de politiek dit incident mooi te praten. Alle plannen liggen klaar. We moeten alleen nog een mandaat krijgen om ze uit te voeren.
M. François Bellot (MR). - Nous savons qu'à la SNCB, toutes les procédures sont lourdes, longues et parfois inefficaces. On connaît la cause de cet état de fait ; elle a été identifiée lors des travaux de la commission de la Chambre qui s'est réunie après l'accident de Buizingen.
J'entends, madame la ministre, que vous souhaitez réformer les structures de la SNCB. Je rappelle que les dernières SLA, les notes juridiques sur la répartition des compétences, viennent d'arriver à la SNCB pour un coût de 26 millions d'euros.
Je ne suis pas certain que les structures telles qu'elles fonctionnent soient arrivées à leur maturité. Je ne prends pas position pour une structure ou une autre. Cependant, l'exploitant et le propriétaire de l'infrastructure doivent être juridiquement et financièrement séparés.
On sait que le groupe SNCB souffre de carences organisationnelles dues à l'absence de leadership et d'une culture tournée vers le service au voyageur. Je rappelle également que la dotation publique par voyageur est la deuxième au monde. Je ne sais pas si la qualité du service se classe au même rang. Soyons clairs, je ne le pense pas.
Madame la ministre, vous êtes en poste depuis quatre ans et depuis lors, vous rencontrez régulièrement les administrateurs délégués ; nous les voyons aussi. Je reste étonné que lorsqu'ils se présentent devant une commission - j'imagine que la situation est identique lorsque vous les rencontrez - ils savent tout ; ce sont les navetteurs qui exagèrent, ce sont les politiques qui exagèrent, le gouvernement est trop exigeant et ce sont eux qui ont la science infuse.
Je suis désolé devant la répétition de ces éléments. J'en tire une conclusion : ou la politique n'est pas bonne, ou l'attelage est mauvais.
Vous demandez un mandat pour réaliser une réforme dans une période où le gouvernement est en affaires courantes. On connaît les difficultés que cela représente. Or une commission parlementaire a travaillé et émis des recommandations de grande qualité ; vous pourriez dès à présent créer un groupe de travail comprenant des représentants politiques, des représentants des navetteurs, qui jusqu'à présent sont allègrement oubliés dans les groupes de contact, les patrons présents ou futurs et les représentants des organisations de travailleurs. Aucun de ces quatre groupes ne peut être oublié dans la négociation.
Que ce soit un groupe spécial, une commission spéciale, peu importe. Je crois que la situation mérite mieux qu'une forme d'amateurisme que je déplore.
Où va-t-on s'arrêter ! Des gens ont été hospitalisés lundi, des enfants ont été bloqués durant des heures dans un train parce que le règlement dit qu'on n'ouvre pas les portes d'un train à l'arrêt hors d'une gare. Si des voyageurs dans le train n'avaient pas appelé le 100 ou le 112, les pompiers ne seraient pas arrivés.
J'entends dire qu'il existe des plans particuliers d'intervention ; je vous répète qu'en tant que bourgmestre d'une commune où passe une grande ligne de train, je ne dispose pas de ce plan particulier à intégrer dans le plan communal d'urgence et d'intervention ; mes pompiers ne savent toujours pas aujourd'hui dans quelle situation ils seront appelés à intervenir puisqu'ils ne connaissent pas le risque à couvrir dans les installations de la SNCB. Ou bien mon commandant de pompiers et les bourgmestres sont amnésiques ou c'est la SNCB qui snobe allègrement les autorités locales. J'incline pour cette dernière hypothèse.
Mevrouw Lieve Maes (N-VA). - Ik heb begrepen dat er wordt geïnvesteerd, maar dat door de aard van het nieuwe materieel het risico op defecten veeleer groter wordt dan dat het verkleint. Er loopt nog een onderzoek. Ik wacht het resultaat van dat onderzoek af en zal dan nagaan of de nodige beslissingen worden genomen.
M. Louis Siquet (PS). - Madame la ministre, vous avez fait le relevé des incidents. Les conditions climatiques, en hiver comme en été, représentent certes des cas de force majeure. Cependant, ne faudrait-il pas songer à créer une cellule interne d'intervention d'urgence qui pourrait, même indépendamment des gestionnaires du groupe SNCB, prendre des contacts et communiquer avec les premiers intéressés : les communes et les services d'urgence ?
Pour le moment, c'est la communication qui n'est pas gérée au sein de la SNCB.
De heer Bert Anciaux (sp.a). - De minister verwijt me een eenzijdige blik. Besef dat dit de blik is die alle mensen op het ogenblik hebben als het over de werking van de NMBS gaat!
Een minister moet geen boekhouder komen spelen in het parlement en feitjes komen opsommen. Het is belangrijk dat de dagelijkse problemen waar de NMBS, en vooral de reizigers mee worden geconfronteerd, nu worden opgelost!
Mevrouw de minister, ik beweer niet dat u nog niets hebt gedaan. U hebt ongetwijfeld al veel gedaan, maar dat volstaat niet! Er moet meer gebeuren. U vraagt de steun van het parlement. Wie in het parlement zou u tegenhouden om met voorstellen naar buiten te komen? U hebt een volledig plan? Waar wacht u op om het bij het parlement in te dienen? Het parlement zal de noodzakelijke hervormingen met een grote meerderheid goedkeuren.
U zegt dat de structuren moeten worden aangepakt. Wat houdt u tegen om ze aan te pakken? Nogmaals: er is al veel gebeurd, maar het is absoluut nog niet genoeg! Vraag het maar aan de duizenden reizigers die dagelijks problemen ondervinden. De NMBS is in onze economische en maatschappelijke structuren bijzonder belangrijk. De auto's staan in de file. Nu en dan staan ook de treinen in de file. Dat is onaanvaardbaar. Heel de samenleving zal hervormingen steunen.
Verstop u niet achter lopende zaken. U hebt dat, onder de indruk van mijn kwade blik misschien, gelukkig niet als excuus gebruikt. Laat de zaken bij de NMBS eindelijk lopen zoals het hoort.
Mevrouw Inge Vervotte, minister van Ambtenarenzaken en Overheidsbedrijven. - Ten eerste betreur ik dat men niet geïnteresseerd is in feiten. Ik hoop dat ik in de Senaat toch nog feiten mag geven. Ik heb me niet alleen aan de feiten gehouden; ik heb ook mijn persoonlijke appreciatie gegeven, alsook meegedeeld wat ik ga doen en wat ik gedaan heb.
Ten tweede heb ik op geen enkel moment dit incident of een ander geminimaliseerd. Integendeel!
Ten derde kan ik er ook niet aan doen dat we vandaag in een wetgevend kader moeten functioneren, namelijk met een circulaire in lopende zaken, en we niet kunnen benoemen. Denkt u, mijnheer Anciaux, dat alles wat vandaag te maken heeft met de NMBS en zijn nieuwe structuur, los staat van benoemingen? Ik denk het niet. Daar zal het parlement geen antwoord op kunnen bieden.
Ik heb mijn hand uitgestoken en zeg zeer duidelijk dat ik een voorstel voor een nieuwe structuur zal indienen. Ik hoop dat we dan met zeer veel eensgezindheid daarover tot overeenstemming kunnen komen. Ik ben er niet van overtuigd dat dit zo gemakkelijk zal zijn. We moeten er rekening mee houden dat we dan samen een verantwoordelijkheid dragen. De impact daarvan in het veld kan zeer groot zijn voor de sociale rust, of veeleer de sociale onrust. We kunnen het ons niet permitteren om drie, vier, vijf, zes maanden te debatteren over de ideale structuur, want dan krijgen we pas absolute chaos. Daarom probeer ik zo goed mogelijk tot de nieuwe structuur te komen. Ik weet zeer goed waar ik daarmee heen wil en ik hoop dat we daar een meerderheid rond kunnen vinden.
De benoemingen - het sluitstuk van de hele structuur - kunnen in een periode van lopende zaken niet met een circulaire gebeuren. De Koning zal dat deze benoemingen ook niet ondertekenen.
De heer Bert Anciaux (sp.a). - Lopende zaken wordt nu eens gebruikt om iets niet te doen, dan weer om iets wel te doen. De regering in lopende zaken heeft al belangrijke benoemingen gedaan. Als de benoemingen voor de NMBS belangrijk zijn, dan zal het parlement de minister daarin steunen.
Bovendien, wat heeft u belet om al drie maanden geleden met de onderhandelingen te beginnen, mevrouw de minister? U weet waar de problemen liggen; u hebt zelfs al een plan klaarliggen. Waar wacht u op om het in het parlement in te dienen? Ik ben ervan overtuigd dat met de steun van het parlement alles mogelijk is, alsof er geen regering van lopende zaken is. De regering kan van het parlement absoluut de bevoegdheid krijgen om in bepaalde dossiers te handelen zoals nodig is. Duizenden treinreizigers hebben dat nu nodig. Dat is belangrijker dan de benoeming van een gouverneur van de Nationale Bank of andere zaakjes.
M. François Bellot (MR). - Je voudrais apporter mon soutien à votre démarche, madame la ministre, et vous suggérer de venir rapidement devant les Assemblées avec votre projet, qu'il soit prêt le jour où nous aurons un gouvernement. La discussion prendra un certain temps, mais nous pouvons l'entamer dès à présent, si ce n'est sous la forme d'un projet de loi, du moins sous celle d'une proposition de loi.
Je vous soutiendrai dans votre démarche, car la situation actuelle ne peut perdurer.