4-96 | 4-96 |
De voorzitter. - Het Bureau heeft tijdens zijn vergadering van vanmiddag besloten een actualiteitendebat te houden over `de opvangcrisis'. Het Bureau herinnert eraan dat het reglement de spreektijd voor iedere spreker vaststelt. Degenen die een vraag stellen, krijgen drie minuten. Degenen die daarover willen tussenkomen krijgen twee minuten spreektijd. Ieder van de sprekers krijgt dan nog een minuut om te repliceren. Om te verhinderen dat het debat een minidebat wordt, wenst het Bureau dat men zich houdt aan de spreektijden.
Mevrouw Lanjri, mevrouw Khattabi, mevrouw Pehlivan, mevrouw Piryns en mevrouw Lijnen krijgen dus elk drie minuten spreektijd. De andere senatoren die zullen spreken, mevrouw Jansegers, de heer Mahoux en de heer Lambert, krijgen twee minuten. De tijd voor de repliek bedraagt een minuut.
Mevrouw Nahima Lanjri (CD&V). - Ik heb vorige week al een vraag over het opvangprobleem gesteld. Er spelen zich op dat vlak dan ook heel wat menselijke drama's af.
Er is al een hele tijd een opvangcrisis. Fedasil kan geen opvangplaatsen meer toewijzen. Sinds er geen plaats meer in de hotels is, krijgt iedereen die zich aandient een code 207. Er wordt niet meer toegewezen aan een opvangcentrum. Tot dusver gaat het om een duizendtal mensen, die gewoon op straat belanden en proberen aan te kloppen bij een OCMW. Ook daar krijgen ze uiteraard vaak geen gehoor.
Ik krijg signalen uit Brussel, Antwerpen, Leuven dat mensen op zoek gaan naar OCMW-steun, maar tot beslissingen is het nog niet gekomen.
Daarnaast is er de beslissing van Fedasil om mensen al na vier maanden de mogelijkheid te geven om financiële steun bij het OCMW te vragen. Daar ben ik het absoluut niet mee eens. Wij hebben de opvangwet mee goedgekeurd om die financiële steun af te schaffen, juist om de mensen gedurende de hele periode op te vangen.
Omdat er niet tijdig in extra opvangplaatsen is geïnvesteerd, worden de OCMW's voor een stuk mee verantwoordelijk gesteld voor de heersende chaos en spelen er zich menselijke drama's af. Veel van die mensen zijn dakloos en zwerven rond in het Brusselse en slapen in stations of in de metro.
Uit pure noodzaak hebben heel wat ngo's gisteren een tentenkamp opgezet en het zal wellicht niet bij één kamp blijven.
Kan de staatssecretaris bevestigen dat het om een duizendtal personen gaat? Of zijn er inmiddels meer die geen plaats hebben gekregen?
Heeft de staatssecretaris weet van de plaats waar die asielzoekers uiteindelijk belanden? Weet hij die nog terug te vinden? Hoe gaat hij met die mensen contact opnemen in verband met hun asieldossier? Men heeft het vaak over mensen die in de natuur verdwijnen, zodat men ze niet meer het land kan uitzetten. Dit is nog erger: er is geen adres voor de asielprocedure.
Wanneer die mensen zich opnieuw bij Fedasil aanbieden, omdat zij na een paar nachten rondzwerven nog geen opvang hebben gevonden, zegt Fedasil hun dat er een beslissing werd genomen en dat daarop niet wordt teruggekomen. Voor die organisatie bestaan zij niet meer. Komen mensen die zich nu opnieuw aanbieden in aanmerking voor de 420 extra plaatsen waarover gisteren in het kernkabinet werd beslist?
Er wordt de facto weer financiële steun gegeven. Wij pleiten ervoor dat dit zeer selectief gebeurt. Het moet gaan over mensen die hier al langer verblijven en niet over mensen die hier pas vier maanden zijn. Bovendien moet het gekoppeld worden aan een spreidingsplan. Kan de minister daarmee akkoord gaan? Klopt het dat de financiële steun die OCMW's nu al willen geven, niet wordt terugbetaald?
Welke concrete plannen heeft de staatssecretaris om de opvangcrisis te beheersen en om niet alleen de duizend mensen die nu op straat staan op te vangen, maar ook de veertig, vijftig mensen die zich dagelijks aanbieden?
Mme Zakia Khattabi (Ecolo). - « Zone de détresse humanitaire », l'expression utilisée hier soir au Journal télévisé par le représentant d'une ONG, au milieu de tentes de fortunes accueillant des centaines de personnes a attiré mon attention et, surprise, nous ne nous trouvions ni en Éthiopie ni en Afghanistan ou encore dans un couloir humanitaire vers le Darfour, mais bien à Bruxelles, en plein centre de la capitale européenne !
La situation des réseaux d'accueil à l'approche de l'hiver est à ce point dramatique que des ONG ont cru bon d'ouvrir un camp de réfugiés en plein coeur de Bruxelles pour accueillir des demandeurs d'asile, et ainsi pallier aux lacunes des politiques de ce gouvernement ! On en viendrait presque à bénir le réchauffement climatique : au moins, ces demandeurs d'asile ne mourront pas de froid !
Mi-novembre, 1100 personnes sont hébergées à l'hôtel en raison de jugements rendus par le Tribunal de première instance condamnant Fedasil à fournir un logement, sous peine d'astreinte, et 1100 autres personnes se retrouvent, quant à elles, à la rue. Depuis plus d'un an, Fedasil alerte et bricole, jusqu'à épuisement de son personnel, amassant les demandeurs dans ses centres, multipliant les initiatives d'accueil ponctuelles.
Les conséquences de cette situation sont multiples : le suivi social n'est plus assuré et les demandes d'asile sont introduites avec plusieurs mois de retard, mais ne nous trompons pas de responsable, le personnel de Fedasil est désespéré de ne pouvoir assurer les missions qui sont les siennes.
Dans son jugement du 18 novembre dernier, le Tribunal de travail de Bruxelles rappelle que l'État belge a l'obligation d'apporter une aide matérielle en hébergeant ces personnes dans un centre d'accueil ou toute autre place adaptée et confirme ainsi pour la première fois au fond que l'État belge ne peut se retrancher derrière la saturation des centres d'accueil pour ne pas respecter ses obligations.
On apprend aujourd'hui que le kern a décidé de libérer 420 places à partir du début du mois de décembre. Que se passera-t-il d'ici là pour ces personnes ? Devront-elles se débrouiller ?
Par ailleurs, si je compte bien, il reste donc encore 680 personnes ; qu'envisagez-vous pour celles-là ? Votre gouvernement continuera-t-il à trouver des réponses ponctuelles, à poser des rustines en mobilisant ici une caserne de l'armée, là les CPAS, en leur renvoyant la responsabilité pour cause de saturation et cela, sans même l'ébauche d'un plan de répartition, ou allez-vous enfin prendre vos responsabilités en mettant en oeuvre une politique d'accueil cohérente et globale ?
Mevrouw Fatma Pehlivan (sp.a). - Ik sluit mij aan bij wat mijn collega's al hebben gezegd. De opvangcrisis sleept nu al maanden aan. Er zitten nog altijd 1200 mensen op hotel in precaire omstandigheden, met slechts een minimale begeleiding. Sinds 12 oktober belandden meer dan 800 mensen op straat. Voor hen kon zelfs in hotels geen opvang worden gevonden. Ze hebben alleen een `gids voor daklozen' gekregen, al is het niet zeker dat ze de taal begrijpen waarin die gids is opgesteld.
Fedasil werd veroordeeld tot een dwangsom van 500 euro per persoon per dag dat asielzoekers geen opvang krijgen. Fedasil kan zich volgens de Brusselse arbeidsrechtbank niet verschuilen achter het argument van overmacht.
Daarom hebben gisteren, 18 november 2009, vijf ngo's besloten in hartje Brussel een heus vluchtelingenkamp op te zetten dat plaats biedt aan vijftig mensen. Ik vind het mensonterend dat zoiets kan in een beschaafd land, in de hoofdstad van Europa.
De premier heeft het asiel- en migratiedossier als een prioritair punt voor deze regering bestempeld en sinds de herschikking van de regering is hij ook bevoegd voor de coördinatie van dit dossier. De huidige situatie wijst echter op een totaal gebrek aan controle en op een volledige chaos waarbij de hete aardappel van de ene dienst naar de andere wordt doorgeschoven.
Gisteren raakte bekend dat het kernkabinet een akkoord heeft bereikt over 420 extra opvangplaatsen die snel zouden worden gecreëerd. Ik vraag mij af hoe snel dat zal gaan. Bovendien zijn 420 extra plaatsen absoluut te weinig, aangezien 2000 mensen geen structurele opvang hebben.
Is de regering van plan nog extra maatregelen te nemen om het hoofd te bieden aan de opvangcrisis? Zo ja, welke? Indien niet, waarom niet?
Op de Ministerraad van 18 september was al beslist om vóór het einde van het jaar 800 bijkomende plaatsen te creëren en 9,5 miljoen euro extra vrij te maken voor Fedasil. Komen de gisteren aangekondigde 420 plaatsen bovenop deze 800 of in de plaats ervan?
Een aantal ngo's had zich ook al geëngageerd voor 450 extra plaatsen in 2010. Maken die 420 aangekondigde plaatsen hier deel van uit of komen die er bovenop?
De voorzitter. - Mevrouw Pehlivan, gelieve af te ronden.
Mevrouw Fatma Pehlivan (sp.a). - Er zijn collega's die wel wat langer mochten spreken.
De voorzitter. - De voorzitter regelt de orde van de werkzaamheden, en niet de spreker. In het Bureau werd afgesproken dat iedereen zich aan de spreektijd moet houden.
Mevrouw Nele Lijnen (Open Vld). - Ik verwijs naar een rapport dat door de commissie Binnenlandse Zaken werd opgesteld over de evaluatie van de opvangwet. Dat bevat ook een aantal aanbevelingen. Het rapport kwam tot de conclusie dat er een absoluut gebrek aan opvangplaatsen was. Die situatie is vandaag nog erger geworden. De actie van gisteren heeft duidelijk aangetoond hoe moeilijk het is om een oplossing te vinden, maar er moet ter zake een moedig beleid worden gevoerd en de commissie Binnenlandse Zaken heeft daartoe aanbevelingen aangereikt. Gisteren werd op het kernkabinet beslist 420 extra plaatsen te creëren. Ik vind dat we het probleem niet alleen met extra plaatsen moeten proberen op te lossen. We moeten ook nadenken op welke andere wijzen we het tekort aan opvangplaatsen kunnen aanpakken. Ik denk bijvoorbeeld aan een betere uitstroom van de personen die niet meer in de opvangstructuren horen te verblijven. Wat zal de staatssecretaris doen om deze personen effectief te helpen al dan niet vrijwillig naar hun land terug te keren?
Is de regering van plan te onderzoeken hoe ongegronde, meervoudige aanvragen in het begin van de asielprocedure kunnen worden voorkomen? Ook dat vormt immers een probleem inzake de opvangcapaciteit in ons land?
Wat vooral in het oog springt in de evaluatie is het gebrek aan samenwerking tussen de DVZ en Fedasil. Ook de samenwerking tussen de verschillende beleidsniveaus is verre van evident. Hoe zal de staatssecretaris dat oplossen? Plant hij geregeld overleg tussen de verschillende bevoegde federale kabinetten en de administraties opdat ze hun optreden in het asielbeleid op elkaar zouden afstemmen?
Ik sluit me verder aan bij mevrouw Lanjri en vind ook dat met financiële steun aan mensen die niet in de opvang terechtkunnen, een fout signaal wordt gegeven. Dat is geen basis voor een toekomstgericht beleid.
Mevrouw Freya Piryns (Groen!).. - `Monsieur le secrétaire d'État, monsieur Courard, je vous accuse.' Dat zijn straffe woorden, maar de staatssecretaris verstaat niets anders. Ik beschuldig hem van nalatigheid en van het weigeren van hulp aan mensen in nood.
De staatssecretaris kijkt de andere kant op. Wij niet, samen met heel wat collega's zijn we ter plaatse geweest. De hele week al heb ik op de stoep voor Fedasil gestaan en gisteren en vanochtend ben ik in het tentenkamp aan het Noordstation geweest. Wat ik daar zie, is beschamend voor België.
Nochtans komt de situatie niet uit de lucht gevallen. De regering kent ze al zeer lang, maar doet er niets aan. Mijn geduld is op.
1100 mensen staan op straat. Een gezin met dertien kinderen slaapt al meer dan een week in het Noordstation en een alleenstaande vrouw en haar vijf kinderen, onder wie een zieke baby, slapen er al tien dagen.
Wat doet de staatssecretaris? Hij verdeelt een folder met de welluidende titel `Dakloos. Waarheen?' Hij organiseert dus de dakloosheid met open ogen en tezelfdertijd laat hij in een Belgabericht weten dat hij 250 000 euro extra uittrekt voor daklozen, maar zeker niet voor asielzoekers. Ik meen dat elke dakloze recht heeft op een dak boven zijn hoofd en dat de staatssecretaris de plicht heeft om voor dat dak te zorgen.
De staatssecretaris zou binnen twee weken 420 extra opvangplaatsen creëren. Maar van de 800 eerder beloofde plaatsen moeten we de eerste nog zien. In afwachting moeten de mensen gewoon op straat slapen of in het tentenkamp dat volgens staatssecretaris Clerfayt vooral bedoeld is om plaatjes te kunnen schieten. Plaatjes of niet, zo een tentenkamp is een levende schande. Er staan genoeg overheidsgebouwen leeg en het is hoog tijd dat die worden opgevorderd en of de lokale burgemeester zich daartegen verzet, kan me niet schelen.
Op grond van onze internationale verplichtingen, maar ook om humanitaire redenen heeft de staatssecretaris de plicht asielzoekers op te vangen en ze minstens eten te geven plus een dak boven hun hoofd.
Mevrouw Nele Jansegers (VB). - Volgens onze fractie is de opvangcrisis gecreëerd door de regering en door de immigratielobby met zijn verborgen agenda van open grenzen. Een tentenkamp in hartje Brussel is geen symptoom van een echte humanitaire crisis, maar een pr-stunt van de immigratielobby.
Die tenten hadden niet hier moeten staan, maar in de echte crisis- en rampgebieden op de Filippijnen en in Afrika. Daar zitten de echte sukkelaars, de echte vluchtelingen die geen geld hebben om mensensmokkelaars, valse papieren of een vliegtuigticket naar Europa te betalen. Dat bewijst nogmaals het failliet van het hele systeem van open grenzen, regularisatie, van het belonen van asielbedrog en illegaliteit.
Zelfs vóór de recentste regularisatie van kracht werd, moest men zogenaamde asielzoekers al onderbrengen in hotels. Heeft men al eens uitgerekend hoeveel echte vluchtelingen in echte crisis- en rampgebieden men met het geld van de hotelrekeningen had kunnen helpen?
Eerst slaat men alle waarschuwingen voor nieuwe regularisaties in de wind en ontkent men dat er een aanzuigeffect bestaat. Dan is men plots verontwaardigd en verbaasd wanneer men hen niet allemaal kan opvangen. Deze opvangcrisis vloeit voort uit de laksheid van de opeenvolgende regeringen die afgewezen asielzoekers, illegalen en zelfs echte bedriegers en criminelen niet durven te repatriëren. Het schandaal is niet dat al die gelukszoekers niet kunnen worden opgevangen. Het echte schandaal is dat ze hier werden binnengelaten hoewel ze op een kleine minderheid na, duidelijk geen echte vluchtelingen waren.
Stuur die vijf ngo's met hun tenten naar een rampgebied in Afrika waar ze echt iets nuttigs kunnen doen. Zet de dolgedraaide regularisatiemachine stop. Repatrieer illegalen. Voer een strenge, maar rechtvaardige selectie door om echte asielzoekers van gelukszoekers te scheiden en zet die laatsten kordaat het land uit. Koppel tot slot strengere voorwaarden aan het verkrijgen van de Belgische nationaliteit en aan de toegang tot onze sociale voorzieningen en er zal geen opvangprobleem meer zijn.
Mme Christiane Vienne (PS). - Je partage l'indignation de Mme Piryns mais un minimum de correction politique s'impose. M. Courard vient de prendre en charge un dossier complexe. Laissons-le nous exposer ses projets. Ensuite, nous verrons s'il y a vraiment lieu de tenir des propos aussi durs.
Sur le plan humain, la situation est dramatique mais nous faisons confiance au secrétaire d'État car nous sommes persuadés qu'il se fera un devoir de tout mettre en oeuvre pour améliorer le sort des victimes de cette tragédie.
Mevrouw Freya Piryns (Groen!). - Ik vraag het woord voor een persoonlijk feit.
De voorzitter. - U heeft recht op een repliek na het antwoord van de minister. Mevrouw Vienne heeft een louter politiek betoog gehouden.
De heer Geert Lambert (Onafhankelijke). - Ik had eerlijk gezegd ook de indruk dat mevrouw Vienne zich rechtstreeks tot mevrouw Piryns richtte. Ik vind het raar dat men vanuit de PS-fractie zegt dat men heureux kan zijn.
Ik wend mij niet tot de staatssecretaris persoonlijk, want ik besef zeer goed dat hij een humanitair moeilijk dossier heeft geërfd. Hij dient evenwel de regering te vertegenwoordigen en regeren is vooruitzien. Welnu, deze problematiek sleept al maanden aan en verergert elke dag.
Wat ik het meest schrijnend vind, naast de beelden van mensen die op straat blijven staan en van vluchtelingenorganisaties die tentenkampen oprichten in onze eigenste hoofdstad om de aandacht op de problematiek te vestigen, is dat we de deur openzetten voor uiteenzettingen zoals die van mevrouw Jansegers waarin alles op één hoop wordt gegooid. Het gevolg is dat er een probleem wordt gecreëerd waarbij de regering haar eigen regularisatiebeleid, dat volgens mij terecht is, ondermijnt.
Ik verwijt de regering dat ze mensen, die naar ons land komen omdat ze vervolgd worden in hun thuisland, op straat laat staan. Mevrouw Jansegers weet zeer goed dat er ook in die thuislanden tentenkampen zijn van het Rode Kruis en van Unicef en dat er allerhande humanitaire organisaties aan het werk zijn. Ze weet echter ook zeer goed dat bepaalde mensen in die landen worden vervolgd, zodat ze niet in hun eigen land kunnen blijven en dus vluchten naar ons land. Onze regering weet dat die problematiek zich aandient, maar verschuilt zich en laat deze mensen aan hun lot over.
Ik doe meer dan een oproep. Er zijn extra budgetten vrijgekomen. Ik woon in een stad, Oostende, waar de staatssecretaris zelf gepoogd heeft een oplossing te vinden. Hij zal de gemeentelijke overheden ook met hun neus op de feiten moeten drukken. Hij zal vanuit zijn federale bevoegdheid moeten eisen dat de gemeenten en steden in ons land hun verantwoordelijkheid mee opnemen om de humanitaire crisis op te lossen. Ik ben bereid hem in mijn thuisstad, in de gemeenteraad, te steunen.
De heer Philippe Courard, staatssecretaris voor Maatschappelijke Integratie en Armoedebestrijding. - Sta me toe een gezamenlijk antwoord te geven op de verschillende vragen over de opvang van asielzoekers.
Bij mijn aantreden als staatssecretaris in de zomer van dit jaar werd ik geconfronteerd met de verzadiging van het opvangnetwerk. Ik heb aan de Ministerraad gevraagd mij te helpen om in 2009 nog 1200 nieuwe plaatsen te openen en 5000 in 2010.
Sinds september is de toestand inzake de aanvragen tot opvang niet verbeterd. De dienst Vreemdelingenzaken registreerde in september 170 bijkomende asielaanvragen in vergelijking met de maand voordien en 470 bijkomende asielaanvragen in vergelijking met september 2008. Alleen al op 3 november 2009 heeft Fedasil 307 aanvragen tot opvang gekregen. Wat de capaciteit betekent van één opvangcentrum.
De middelen die op 18 september 2009 werden verkregen, hebben geleid tot de opening van nieuwe plaatsen. Tussen 18 september en 31 december 2009 zal het opvangnetwerk met 600 plaatsen toegenomen zijn. De bijkomende inspanningen van de regering moeten tegen eind dit jaar een stijging met meer dan 300 plaatsen mogelijk maken. Ik wacht nog op informatie van mijn collega's over sites of gebouwen. Ik heb hieromtrent nog geen bevestiging gekregen. In januari 2010 zal nog eens een uitbreiding van het opvangnetwerk met 250 plaatsen bevestigd worden.
Ik hoop dat ik begin volgende week al een aantal plaatsen kan openen. Het gaat dus wel degelijk om oplossingen op korte termijn. Alles zal echter afhangen van mijn collega's in de regering en van de capaciteit van Fedasil en zijn partners om het operationele luik te ondersteunen en de begeleiding van de asielzoekers naar nieuwe opvangplaatsen te garanderen.
Van 12 oktober tot vandaag was Fedasil niet bij machte om in meer dan 1 100 gevallen opvangplaatsen toewijzen. Dat wil echter niet zeggen dat al deze personen geen plaats hebben gekregen als ze zich aangemeld hebben bij de dispatching.
Fedasil werd in 95 gevallen veroordeeld voor de rechter. Van deze 95 arresten werden er 45 gedwongen uitgevoerd. De 83 betrokken asielzoekers hebben indien mogelijk een opvangplaats gekregen. In het andere geval zijn de dwangsommen uitbetaald. Tot op vandaag heeft Fedasil aan 22 personen dwangsommen uitbetaald. De opgelegde dwangsommen varieerden van 250 euro tot 500 euro per dag per persoon. Tot op heden werden 1200 asielzoekers in een hotel ondergebracht.
Ik ben de eerste om me zorgen te maken over de verzadiging van het opvangnetwerk. Ik heb niet de aankondiging van een vluchtelingenkamp afgewacht om oplossingen te zoeken. In de zomer heb ik de leden van de regering om steun gevraagd opdat de gebouwen die eigendom zijn van de Staat kunnen worden gebruikt om asielzoekers onder te brengen.
De opvangpartners, waarvan drie van de vijf ngo's bij de installatie van dit kamp betrokken zijn, hebben beloofd om nog voor het einde van het jaar driehonderd plaatsen te openen. Ze weten dat het vinden van sites of gebouwen niet zal volstaan, maar dat de asielzoekers ook moeten worden begeleid. Die omkadering kan naar mijn mening enkel gebeuren door medewerkers die op dit vlak reeds over de nodige ervaring beschikken.
Ik veroordeel de houding van de vijf ngo's niet, maar ik denk dat het mediagenieke aspect meer heeft doorgewogen dan het humanitaire aspect. In ieder geval ben ik van mening dat dit geen structurele maatregel kan zijn. Ik reken trouwens op de energie en de bereidwilligheid van de partners om de nodige opvangplaatsen te openen en mee naar oplossingen te zoeken.
Sinds het begin van de opvangcrisis zijn twee belangrijke maatregelen genomen die ertoe hebben geleid dat asielzoekers voor financiële steun bij een OCMW terecht zijn gekomen. Die door de OCMW's toegekende steun wordt door de federale overheid volledig terugbetaald. De OCMW's moeten de steun dus niet uit eigen middelen betalen.
In november 2008 zijn vijfhonderd mensen naar een OCMW doorverwezen, waar ze financiële steun hebben gekregen. Tussen juli en september 2009 zijn nogmaals 2400 asielzoekers op basis van een spreidingsplan aan een OCMW toegewezen.
Fedasil heeft in oktober een instructie uitgevaardigd voor een opheffing van de code 207 op basis van vrijwilligheid, en dit binnen strikte criteria. Zo moeten de kandidaten onder andere reeds vier maanden in het opvangnetwerk zitten en over een huurovereenkomst beschikken. Momenteel hebben 140 personen voor financiële steun bij een OCMW aangeklopt.
J'ajouterai encore quelques éléments.
Je ne puis accepter d'entendre dire que rien n'est fait ou n'a été fait. Je partage toutefois la tristesse et le découragement de celles et ceux qui trouvent inacceptables de voir des hommes, des femmes et des enfants à la rue.
Je rappelle qu'une solution structurelle est prévue : des centaines de places seront ouvertes en 2009 et en 2010 ; cela nécessite l'obtention de permis de bâtir et d'autorisations, ainsi que le recours aux marchés publics. Je compte bien respecter les règles officielles, pour éviter tout souci, mais une solution immédiate, même provisoire, doit être trouvée. Je considère, moi aussi, qu'il existe des bâtiments publics, casernes ou autres lieux, qui peuvent en effet accueillir des personnes, sinon de manière optimale, du moins dans de meilleures conditions que celles de la rue. Dès demain, le gouvernement adoptera donc une première mesure qui permettra d'accueillir, je l'espère, quelques centaines de personnes.
Je précise que 1 100 refus ont été enregistrés. Cela ne signifie pas que 1 100 personnes se trouvent dans la rue, puisque certaines d'entre elles se sont présentées à plusieurs reprises et ont été comptabilisées plusieurs fois ; d'autres ont entre-temps trouvé une solution. Il n'empêche qu'une personne à la rue est une personne de trop. Je continue donc à me battre pour trouver des solutions structurelles et régler immédiatement les problèmes urgents. J'ai cité la date du 1er décembre, car quelques jours seront nécessaires pour prendre des dispositions, mais si les personnes concernées peuvent être accueillies avant, elles le seront, bien entendu.
Le problème des demandes multiples sera également réglé. Le gouvernement a étudié la question et j'ai obtenu les avis qui me permettent de déposer un texte devant le parlement. Nous devrions ainsi augmenter la capacité.
Nous menons une politique active. Un nombre bien plus élevé de personnes sortent des centres, mais le flux entrant est tellement important qu'il est particulièrement difficile de trouver des solutions. J'ai cité le chiffre de 309 demandes pour la seule journée du 3 novembre. Nous ne baissons certainement pas les bras. Je m'engage à poursuivre le combat.
Mevrouw Nahima Lanjri (CD&V). - Ik betreur dat de staatssecretaris niet heeft geantwoord op mijn vraag waar de mensen verblijven die geen plaats kregen toegewezen. Men kan ze immers niet opvolgen als men niet weet waar ze zich bevinden. Mijn vragen in verband met de financiële steun en de reden waarom het spreidingsplan niet wordt toegepast, bleven eveneens onbeantwoord. Ik kom hierop later ongetwijfeld terug.
Steeds weer werden cijfers gegeven en beloften gedaan. Ik vind het uitstekend dat men naar opvangplaatsen zoekt, maar ze moeten er ook effectief komen. Van juli tot eind september werden er 500 plaatsen in het vooruitzicht gesteld, maar daarvan zijn er slechts 70 gecreëerd. Sindsdien werden er 800 beloofd, maar ook die zijn er grotendeels niet gekomen. Mij gaat het niet om het goochelen met cijfers, maar vooral om de concrete creatie van plaatsen.
De staatssecretaris noemde de kampen geen structurele oplossing. Dat is correct, maar het is niet aan de ngo's om een structurele oplossing uit te werken. Dat moet de regering doen.
Ik ben het er volkomen mee eens dat elke persoon op straat er een te veel is. Meer zelfs, elke persoon in een vluchtelingenkamp in België is er een te veel. Het behoort tot de verantwoordelijkheid van de regering daaraan een einde te maken.
Mme Zakia Khattabi (Ecolo). - Je suis inquiète.
Je suis inquiète, monsieur le secrétaire d'État, car je constate, comme ma collègue, que vous n'avez toujours pas l'air d'envisager une politique d'accueil structurelle mais que vous poursuivez dans la recherche de solutions ponctuelles, qui d'ailleurs n'en sont pas, et que vous continuez à externaliser votre responsabilité en demandant aux partenaires, aux ONG, d'ouvrir des places d'accueil.
Après avoir investi des millions pour sauver les banques, sans aucune garantie de régulation du système financier en contrepartie, après avoir acheté des vaccins dont on sait aujourd'hui que le stock sera loin d'être écoulé, ou pris la décision de louer des établissements pénitentiaires à l'étranger, ne pensez-vous pas qu'il est temps pour le gouvernement de revoir ses choix ? Vous le savez, monsieur le secrétaire d'État, en ces temps de crise et surtout en cette période, tout est une question de priorités.
Mevrouw Fatma Pehlivan (sp.a). - Ik kan me aansluiten bij de repliek van de vorige sprekers. We hebben inderdaad geen antwoord gekregen op onze vragen. De staatssecretaris stelt cijfers tegenover cijfers en op den duur weet men niet meer waarover het gaat.
Belangrijker is evenwel dat mensen met baby's en kinderen de nacht op straat moeten doorbrengen. Een oplossing uitwerken, behoort echter niet tot de verantwoordelijkheid van de ngo's, maar tot die van de regering. Ik hoop dan ook dat de regering haar verantwoordelijkheid zo vlug mogelijk op zich zal nemen. We staan immers voor de winter en over enkele dagen kan het al zeer koud zijn.
Sommigen spraken over een pr-activiteit van de ngo's, maar ik zou me schamen mochten mensen daarvoor zijn gebruikt. Dat is onaanvaardbaar.
Mevrouw Nele Lijnen (Open Vld). - Ik betreur het vooral dat we geen antwoord hebben gekregen over een oplossing op lange termijn, hoewel ik me ervan bewust ben dat ook op korte termijn de problemen moeten worden weggewerkt. In ons rapport vroegen we daarvoor trouwens al aandacht, ook met betrekking tot het uitwijsbeleid.
De staatssecretaris merkt terecht op dat de nieuwe aanvragen zich opstapelen, maar dat kan ook niet anders, zeker niet met het signaal dat nu gegeven wordt in verband met financiële steun. De volgende weken zal het aantal aanvragen ongetwijfeld nog sterk toenemen.
Ik herhaal dat de problemen niet alleen kunnen worden weggewerkt door oplossingen op korte termijn, maar dat een langetermijnvisie absoluut noodzakelijk is en dat we een uitwijsbeleid moeten durven voeren.
Sta me toe te eindigen met een positieve noot. Ik kijk ernaar uit dat de staatssecretaris binnenkort een voorstel over meervoudige aanvragen zal voorleggen. Omdat ik in dat verband zelf een voorstel heb ingediend, zal ik dat dossier nauwgezet volgen.
Het lot van die mensen ligt in handen van de staatssecretaris. Bijgevolg vraag ik hem nogmaals om naast een kortetermijnoplossing, waarbij hij een beroep doet op zijn partners binnen de regering, ook aandacht te blijven hebben voor de langetermijnvisie.
Mevrouw Freya Piryns (Groen!). - Natuurlijk heeft de staatssecretaris een moeilijk dossier geërfd, maar niet van een of andere nobele onbekende. Hij weet goed genoeg van wie en waar het dossier vandaan komt en hoe lang er al aan wordt gewerkt. Hij zegt dan dat hij zijn best doet, maar dat zei hij twee weken geleden ook al, toen ik dezelfde vragen stelde. En daarom, mevrouw Vienne, ben ik zo verontwaardigd, want twee weken geleden hoorde ik al dat de staatssecretaris zijn best doet. Ik wil dat best geloven, maar ik zie wat ik zie: hier onder onze ogen, in ons land speelt zich een humanitaire ramp af. Dat moet onmiddellijk worden opgelost, niet over twee weken of een maand. Die mensen moeten onmiddellijk van de straat worden gehaald. Het antwoord dat de staatssecretaris hier vandaag heeft gegeven, is dan ook ruim onvoldoende.
Ik heb een voorstel van resolutie ingediend en ik hoop dat de staatssecretaris zijn partijgenoot, de heer Moureaux, wil vragen die met spoed te behandelen in de commissie waarvan hij voorzitter is. Misschien kunnen we daar dan een grondig debat voeren over de oplossingen die we zien. Dat is nodig en we moeten er tijd voor uittrekken. Intussen kan de regering zich van pure schaamte beter afzonderen tot ze een echte, structurele, maar ook snelle oplossing heeft gevonden. Eerder zou ik niet meer buiten komen.
Mevrouw Nele Jansegers (VB). - Als men dit probleem echt wil oplossen, dan moet men natuurlijk niet alleen iets doen aan de gevolgen van het non-beleid van de afgelopen decennia, maar dan moet men zeker ook de oorzaken aanpakken. Daar leggen wij vooral de nadruk op. Er moet inderdaad worden gezorgd voor een correcte en snelle procedure, die men niet eindeloos kan rekken en herhalen. Wanneer mensen worden afgewezen, moeten ze ook effectief worden uitgewezen en illegalen kunnen hier niet blijven. De regering doet echter precies het tegenovergestelde. Ze komt aandraven met een regularisatie die het bestaande probleem nog oneindig veel groter maakt. Op die manier komen we in een vicieuze cirkel terecht. De heer Lambert vindt blijkbaar dat de grote meerderheid van alle mensen die in ons land politiek asiel aanvragen, echte politieke vluchtelingen zijn. Wij durven dat betwisten en ook het aantal positief geëvalueerde asielaanvragen wijst in een andere richting.
(Voorzitter: de heer Armand De Decker.)
Mme Christiane Vienne (PS). - Monsieur le secrétaire d'État, nous ne pouvons que vous encourager à poursuivre vos efforts. Nous reconnaissons en effet que de réels efforts sont consentis. Je place beaucoup d'espoir dans votre capacité à réquisitionner des bâtiments inoccupés comme des casernes pour y héberger toutes les personnes aujourd'hui à la rue. Espérons qu'à l'aube de cet hiver, elles pourront toutes trouver un abri. Je sais en tout cas que c'est vraiment votre préoccupation.
De heer Geert Lambert (Onafhankelijke). - Ik heb het antwoord van de staatssecretaris gehoord en ik hoop dat hij er echt werk van zal maken. Hij moet, zoals ik al zei, echt daadkrachtiger optreden, bij gemeenten bijna gebouwen gaan `opeisen'. Daar zal hij zich niet altijd populair mee maken en ik weet zeer goed dat hij ook tegenstand zal krijgen van lokale bestuurders, maar hij zal zijn tanden moeten tonen.
Ik wil ook nog even reageren op u, mevrouw Jansegers. Ik bepaal helemaal niet of mensen die hier asiel aanvragen, ook als vluchteling erkend moeten worden. Daar hebben we instellingen voor. Maar u gooit alles op één hoop en ik verwijt de regering dat ze u, door net geen beleid te voeren, daar de argumenten voor aanreikt. Regularisatie is iets helemaal anders dan de asielprocedure. Men kan niet geregulariseerd worden wanneer men pas in het land is. Daar gaat het niet om. Wie geregulariseerd wordt, heeft meestal al een dak boven het hoofd. Dat is een heel andere problematiek. Maar de beelden die we op de televisie zien en jammer genoeg moeten zien, want het is de realiteit, geven u argumenten om totaal verschillende problemen op één hoop te gooien. Dat vind ik verschrikkelijk erg. Omdat de regering asielzoekers noodgedwongen in hotels moet onderbrengen, kunt u het beeld ophangen dat we sommige mensen heel anders behandelen dan anderen. Dat verwijt ik de regering en daar maakt u aardig gebruik van.