3-157 | 3-157 |
De voorzitter. - De heer Vincent Van Quickenborne, staatssecretaris voor Administratieve Vereenvoudiging, toegevoegd aan de eerste minister, antwoordt.
De heer Joris Van Hauthem (VL. BELANG). - In de pers lezen wij dat het Brusselse César de Paepeziekenhuis, een privé-ziekenhuis, op 1 april zal opgaan in het openbare Sint-Pietersziekenhuis. De overname zou onmiddellijke gevolgen hebben. Voor de consultaties zou alles bij het oude blijven, maar sommige afdelingen zouden in het ene of het andere ziekenhuis worden gecentraliseerd.
Zo zouden de kraaminrichting en de spoeddienst van het César de Paepeziekenhuis al onmiddellijk naar het Sint-Pietersziekenhuis worden overgebracht. In april zouden ook de dienst 100 en de chirurgische ingrepen naar Sint-Pieter verhuizen.
Anderzijds zouden de ingrepen die een dagverblijf vereisen verhuizen van het Sint-Pietersziekenhuis naar het César de Paepeziekenhuis en zouden de polikliniek, de revalidatiediensten, de interne geneeskunde en de medisch-technische diensten in het César de Paepeziekenhuis worden versterkt. Ik neem aan dat daarvoor een deel van de patiënten van Sint-Pieter naar César de Paepe zal worden doorverwezen. Deze fusieoperatie past blijkbaar in een breder kader dat erop neerkomt de Brusselse openbare ziekenhuizen te koppelen aan de ULB, iets waar wij later op terugkomen.
Wij maken ons vooral zorgen over de naleving van de taalwetgeving. Het Sint-Pietersziekenhuis is immers een openbaar ziekenhuis en dus onderworpen aan de wet op het gebruik der talen in bestuurszaken. Alle personeelsleden, met uitzondering van het vak- en werkliedenpersoneel, moeten in principe tweetalig zijn, zeker zij die in contact komen met het publiek. Die tweetaligheid moet worden bewezen via een taalexamen bij SELOR. Wij weten dat de taalwetgeving nooit werd toegepast en in vele gevallen heerst de illegaliteit, maar dat neemt niet weg dat deze wettelijke verplichting, een wet van openbare orde nota bene, blijft bestaan. Daartegenover staat dat een privé-ziekenhuis zoals het César de Paepeziekenhuis niet aan de taalwet onderworpen is en het personeel er bijgevolg niet tweetalig hoeft te zijn, met uitzondering van de spoeddienst en de dienst 100.
Wat is het statuut van het César de Paepeziekenhuis en van het personeel ervan, nadat het is opgenomen in het Sint-Pietersziekenhuis? Wordt het voortaan een openbaar ziekenhuis, met alle verplichtingen die daaraan verbonden zijn, onder meer op het gebied van de taalkennis van het personeel?
In hoeverre werd bij deze fusie rekening gehouden met de verplichtingen die de taalwet in bestuurszaken oplegt? Moeten personeelsleden die van het privé-ziekenhuis worden overgeheveld naar het openbare ziekenhuis een taalbrevet halen bij SELOR? Zo niet, waarom niet? Hoe zit het met het taalgebruik in de diensten die worden overgeheveld van het openbare ziekenhuis naar het privé-ziekenhuis? Wordt daar de tweetaligheid gewaarborgd, en zo ja, op welke wijze?
De heer Vincent Van Quickenborne, staatssecretaris voor Administratieve Vereenvoudiging, toegevoegd aan de eerste minister. - Ik lees het antwoord van minister Demotte.
De fusieopname van het privé-ziekenhuis César de Paepe door het Sint-Pietersziekenhuis is een eerste stap in de oprichting van een Brussels zorgbekken. Ik beveel de oprichting van zorgbekkens al geruime tijd aan en ik ben dan ook verheugd over deze opname. Het gaat om een fusie tussen twee instellingen die zowel op geografisch vlak als wat de kenmerken van hun patiënten betreft nauw bij elkaar aansluiten.
Het César de Paepeziekenhuis wordt een openbaar ziekenhuis. Zoals in elk ander openbaar ziekenhuis zal de taalwetgeving ook hier van toepassing zijn. De patiënt krijgt dus de garantie in zijn eigen taal verzorgd te worden. Deze reglementering geldt niet in een privé-ziekenhuis. Wanneer een openbaar ziekenhuis een privé-ziekenhuis zou worden, geldt de taalwetgeving in principe niet meer. Het statuut van het personeel en de praktische modaliteiten behoren niet rechtstreeks tot mijn bevoegdheid.
De heer Joris Van Hauthem (VL. BELANG). - Het is nu duidelijk dat het ziekenhuis César de Paepe een openbaar ziekenhuis wordt en dat de taalwetgeving er bijgevolg van toepassing wordt. Dat is belangrijk nieuws. De minister voegt er echter aan toe dat hij niet bevoegd is voor het statuut van het personeel. Met statuut van het personeel bedoelde ik uiteraard niet de graden of de wedden, maar wel de taalkennis. Er wordt immers personeel van het privé-ziekenhuis, waar geen tweetaligheid vereist is, overgeheveld naar het openbare ziekenhuis. De minister houdt zich echter op de vlakte door te zeggen dat dit niet zijn bevoegdheid is. Op institutioneel gebied heeft hij gelijk, want het betreft een OCMW-ziekenhuis, dat onder de bevoegdheid valt van de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie van het Brussels Gewest. Wat dat aspect betreft, zullen we de vraag op dat niveau stellen.