3-25 | 3-25 |
De heer Hugo Vandenberghe (CD&V). - Ik vraag de aanwezigheid van vice-eerste minister Vande Lanotte. De confiscatie van 5 miljard euro is immers een operatie die enige aandacht verdient.
De heer Etienne Schouppe (CD&V), rapporteur. - Het voorliggend wetsontwerp werd in de commissie voor de Sociale Aangelegenheden besproken. Na de inleidende uiteenzetting van vice-eerste minister Vande Lanotte hebben de leden van de commissie de twee aspecten van het wetsontwerp nader toegelicht. Ten eerste boekt de regering dit fonds als een ontvangst in de begroting; ze gebruikt het om de budgettaire situatie met 5 miljard euro te verfraaien.
Ten tweede is er de toestand bij Belgacom zelf. De commissie heeft gekeken naar de gevolgen voor het bedrijf, dat enerzijds verlost wordt van zijn pensioenverplichtingen tegenover zijn personeel, maar anderzijds moet opdraaien voor de overdracht naar de staat van het huidige fonds en van een supplement van 1,4 miljard euro. Ook werden de gevolgen van de operatie voor het personeel en de minderheidsaandeelhouders belicht.
Er werd wel klaarheid geschapen over wat er nu allemaal te gebeuren staat. De commissie hechtte uiteindelijk meer waarde aan de positieve aspecten die de operatie met zich meebrengt voor het personeel. Het wetsontwerp werd in zijn geheel aangenomen met 9 stemmen tegen 1.
De heer Hugo Vandenberghe (CD&V). - Ik moet vaststellen dat de belangstelling voor sommige problemen in de Senaat omgekeerd evenredig is met het belang ervan.
Mevrouw Annemie Van de Casteele (VLD). - Dat is een understatement.
De heer Hugo Vandenberghe (CD&V). - En ik ben nog maar aan het begin van mijn betoog!
Bovendien werd een programmawet van ongeveer 500 artikelen ingediend. Vroeger discussieerden we over programmawetten, nu moeten we het over telefoonboekwetten hebben. De volgende keer dat we willen filibusteren, kunnen we eenvoudigweg de programmawet voorlezen in plaats van een reisgids voor Thailand. We weten nog niet wanneer we die programmawet zullen bespreken, maar in elk geval zullen we niet het recht hebben ze te amenderen, hoeveel fouten en ongrondwettelijkheden er ook in te vinden zullen zijn. Denk alleen nog maar aan de talloze artikelen die de wet met terugwerkende kracht op 1 januari 2002 laten ingaan. In dat licht begrijp ik heel goed waarom de programmawet in december 2003 zeer dringend moet worden goedgekeurd. Of moet de wetgever de klok 24 maanden stilleggen?
Op de technisch-financiële kant van het punt van vandaag ga ik straks in. Politiek gesproken is dit een bijzonder onheus ontwerp en ik waarschuw de senatoren: de volgende pensioenkas die aan de beurt komt, is die van de Senaat. U zult het zien! De regering weet niet meer hoe ze de eindjes aan elkaar moet knopen, ze zit zo in financiële nood, dat ze een privé-detectivebureau heeft belast met het opsnorren van activa die dit of volgend jaar op de balans kunnen worden gezet. Natuurlijk staat de pensioenkas van Belgacom al jaren op de agenda. Verschillende regeringen, ook in het verleden, keken al met begerige ogen naar dat actief.
De pensioenkas van Belgacom is echter gevormd op basis van een kapitalisatiesysteem. Het is een doelgebonden vermogen dat in de vennootschap wordt opgebouwd en waarvan in wezen - niet in de burgerrechtelijke maar in de echte zin van het woord - de pensioengerechtigden, de werknemers, eigenaar zijn. Werden ze betrokken bij de besluitvorming? Ik hoop dat de eurocraten nu eens blijk geven van een politieke moed die in verhouding staat tot de ontzaglijke vergoedingen die ze maandelijks krijgen en dat ze een regering terugfluiten die haar deficit opsmukt door gewoon, zonder enige vergoeding, een pensioenkas te nationaliseren en ze dan bij de activa in te schrijven. Indien die eurocraten een vergoeding zouden krijgen in verhouding tot de moed die ze doorgaans tegenover nationale regeringen aan de dag leggen, bijvoorbeeld tegenover die van Duitsland en Frankrijk, dan zou hun wedde ten minste gehalveerd moeten worden. Ik vermoed dat België zich als een braaf schoothondje heeft gedragen in de vergadering in de Europese Unie toen het stabiliteitspact werd opgeblazen, omdat het toen al wist dat er een probleem zou ontstaan met de verrekening van de pensioenkas van Belgacom in de begroting, al of niet in evenwicht.
Ik stel vast dat de minister van Begroting er eindelijk is en dat doet me genoegen, want zijn aanwezigheid is heel nuttig. Gisteren konden we in De Tijd lezen wat het gevolg kan zijn van de maquillageoperatie waarbij 5 miljard euro in de begroting wordt opgenomen. Nogmaals, ik hoop dat de eurocraten de moed zullen hebben om de Europese normen toe te passen, want wat blijft er van de Europese verdragen over als de leiders die, al naargelang de concrete omstandigheden, beschouwen als een vodje papier. Corrumpering van systemen ontstaat door de corrumpering van het hart en de geest. Het is niet nodig star te zijn, maar als men zich niet aan de regels houdt, treedt er een verschuiving op. Het is dus afwachten wat Europa zegt over de operatie-Belgacom.
Ik zei het al, de Belgacomkas is gefinancierd op basis van het kapitalisatiesysteem. Dat betekent dat de pensioengerechtigden, de werknemers van Belgacom, de eigenaars zijn van de pensioenkas. Mocht de overdracht van 5 miljard euro naar de begroting een gewone operatie zijn, zoals de regering zegt maar wat ik niet geloof, dan is het de vraag waarom er een wet nodig was in de plaats van een gewone overeenkomst. De regering confisqueert de pensioenkas van Belgacom en gebruikt daarvoor de wet. Als een vennootschap een pensioenregeling met de Belgische staat wil, kan daarvoor een beroep worden gedaan op al de eigendomsoverdrachten waarin de wet voorziet.
Een ander punt waarover ik het wil hebben is het overstappen van een kapitalisatiestelsel naar een repartitiestelsel. Dat houdt een fundamentele wijziging in van de rechten van de pensioengerechtigden. Bij de wijziging van het stelsel hebben de gepensioneerde werknemers of de werknemers die bijdragen hebben betaald, recht op datgene wat ze hebben bijgedragen omdat het hun eigendom is. Is dat het geval bij Belgacom? Ik verwijs naar artikel 1 van het eerste Protocol Uitspraken van het Europese Hof voor de Rechten van de Mens: "De bijdragen tot het pensioenstelsel leiden tot eigendomsvorming van de pensioengerechtigden". Betalingen in het kapitalisatiesysteem zijn eigendomsrechten van de gepensioneerden.
De heer Johan Vande Lanotte, vice-eerste minister en minister van Begroting en Overheidsbedrijven. - Samen met het Instituut voor de Nationale Rekeningen is de regering van oordeel dat het pensioenstelsel van Belgacom geen kapitalisatiestelsel is. Mocht het een kapitalisatiestelsel zijn geweest, dan hadden we dat niet zo maar bij wet kunnen afschaffen. Daarin hebt u gelijk.
De heer Hugo Vandenberghe (CD&V). - Of het een kapitalisatiestelsel is hangt niet af van de kwalificatie, maar van het feit wie de bijdragen heeft betaald. Het bedrijf heeft betaald voor de werknemers.
De heer Johan Vande Lanotte, vice-eerste minister en minister van Begroting en Overheidsbedrijven. - Neen, Belgacom heeft geld gekregen van de aandeelhouders en dat bedrag is in mindering gekomen van het bedrag dat aan de aandeelhouders wordt uitgekeerd.
De heer Hugo Vandenberghe (CD&V). - De aandeelhouders zijn toch het bedrijf! Zijn de aandeelhouders vreemd aan het bedrijf?
De heer Johan Vande Lanotte, vice-eerste minister en minister van Begroting en Overheidsbedrijven. - Neen, maar het zijn niet de werknemers die hebben bijgedragen, zoals u beweert. Het bedrijf heeft bijgedragen en niet de werknemers. Dat is een groot verschil.
De heer Hugo Vandenberghe (CD&V). - Het bedrijf heeft bijgedragen om een kapitaal te vormen voor rekening van de werknemers. Dus is het een eigendom van de werknemers. Een bijdrage is uiteindelijk een uitgesteld loon.
De heer Johan Vande Lanotte, vice-eerste minister en minister van Begroting en Overheidsbedrijven. - U gaat te ver. Ik kan het niet eens zijn met die redenering.
De heer Hugo Vandenberghe (CD&V). - De pensioenkas van Belgacom is toch gemaakt voor de werknemers en niet voor de aandeelhouders? De bijdragen van de vennootschap vormen toch een doelgebonden vermogen voor de betaling van de pensioenen. Dat kan toch niet in twijfel worden getrokken.
De heer Johan Vande Lanotte, vice-eerste minister en minister van Begroting en Overheidsbedrijven. - De opbouw van dat pensioenfonds creëerde inderdaad geen individueel recht voor de werknemers. Het is niet zo dat men voor iedere werknemer een storting heeft gedaan. Het bedrijf komt een globale verplichting na.
De heer Hugo Vandenberghe (CD&V). - De werknemers van Belgacom hadden dus geen subjectief recht op een pensioen?
De heer Johan Vande Lanotte, vice-eerste minister en minister van Begroting en Overheidsbedrijven. - Niet op het pensioenfonds, want mochten zij dat gehad hebben, dan zou de regering deze operatie nooit hebben kunnen uitvoeren en aangezien het pensioenfonds ondergekapitaliseerd was, had men een of twee jaar geleden al moeten melden dat de betaling van de pensioenen problematisch zou worden. Het was een wettelijk gegarandeerd pensioen waarvoor het bedrijf provisies moest aanleggen, maar het was geen kapitalisatiestelsel. Er bestond geen individuele band tussen de werknemer en het pensioenfonds. Het beste bewijs is de operatie zelf, want de staat zou nooit een individueel pensioenfonds kunnen afschaffen zonder daarvoor de individuele toestemming van elke werknemer te vragen.
De heer Hugo Vandenberghe (CD&V). - Zo belanden we in een kringredenering. Als de regering beweert dat er bij Belgacom geen kapitalisatiestelsel bestaat, kan ze het pensioenfonds overnemen. Voor anderen is het maar al te duidelijk dat het pensioenfonds tot doel had de werknemers van Belgacom pensioenrechten te geven. Ik vind het fel overdreven te zeggen dat de goedkeuring van deze wet de werknemers een pensioen zal waarborgen. Hoe men de zaak ook draait of keert, er is een verandering van debiteur: eerst was het Belgacom en nu wordt het de Belgische staat.
De voorwaarden tot overname - in feite inbeslagname - van het pensioenfonds van Belgacom zijn allesbehalve transparant omdat de echte kostprijs, de aleatoire berekeningen en de verzwaring van de last op middellange termijn niet bekend zijn. De overeenkomst die werd bereikt, heeft tot gevolg dat de deficitaire begroting van dit en van volgend jaar in evenwicht is - en ik hoop dat Europa zich daartegen zal verzetten - en dat Belgacom een voordeel wordt verleend bij de beursgang zodat de minderheidsaandeelhouders een meerwaarde kunnen realiseren. Dat is de echte kwalificatie van de Belgacomoperatie. Die operatie is niet aanvaardbaar en niet transparant. Er zijn onder meer problemen inzake belangentegenstellingen. Een dergelijke overname moet op een meer afstandelijke manier plaatsvinden en mag niet kaderen in een begrotingsoperatie. Het begrotingsevenwicht mag niet afhangen van de goedkeuring van een wetsontwerp dat een geldoverdracht regelt.
Wij kunnen dit ontwerp in zijn huidige vorm niet aanvaarden, tenzij er in de loop van het debat argumenten worden aangehaald die ons ertoe brengen onze mening te herzien.
De heer Frank Creyelman (VL. BLOK). - Het wetsontwerp regelt de overdracht van het pensioenfonds van Belgacom. Belgacom betaalt vijf miljard euro aan de staat, een equivalent van de theoretische pensioenrechten opgebouwd tot 31 december 2003. In ruil neemt de Belgische overheid vanaf januari 2004 de pensioenverplichtingen van Belgacom over. De pensioenrechten van de huidige actieve personeelsleden worden gevrijwaard door de betaling van bijdragen die overeenstemmen met wat andere bedrijven voor het pensioen van hun werknemers betalen.
Op korte termijn lijkt de Belgische overheid een goede zaak te doen. Door de storting van 5 miljard in het Zilverfonds daalt de staatsschuld theoretisch met hetzelfde bedrag. Volgens minister Vande Lanotte zal de staat in 2004 zo'n 225 miljoen euro minder intrestlasten moeten betalen en zal Belgacom tegelijkertijd 55 miljoen euro aan bijdragen betalen. Dat is samen dus goed voor een positief effect van 280 miljoen, ware het niet dat de overheid in ruil voor 216 miljoen extra pensioenen moet betalen. Het positieve effect van deze operatie blijft dus beperkt tot 64 miljoen in 2004.
Omdat de pensioenuitgaven in de toekomst nog zullen toenemen, is de operatie volgens de regering op lange termijn neutraal. Daaruit leidt ze af dat de overheveling van de 5 miljard mag worden beschouwd als een inkomst voor de begroting en eveneens blijft meetellen als schuldafbouw.
Ook voor Belgacom zelf is de overname van het pensioenfonds positief. Het bedrijf is verlost van de schommelingen van de beleggingsportefeuille. Door de daling van de beurskoersen moest Belgacom geregeld ingrijpen en de reserves versterken om aan de pensioenverplichtingen te kunnen blijven voldoen. Belgacom is overigens het laatste telecombedrijf op de Europese markt dat nog zelf moet voorzien in de financiering van de pensioenen van zijn werknemers. Dat leverde de onderneming een concurrentieel nadeel op ten opzichte van de andere spelers op de markt. Eens dit nadeel weg, kan Belgacom zich ongehinderd op zijn beursgang voorbereiden. Tot daar het goede nieuws.
Goed nieuws vanwege de regering heeft nogal eens de neiging om niet te kloppen. Gelukkig is er nog de oppositie om de realiteit aan het licht te brengen. De opgespaarde 3,5 miljard wordt niet gestort in het Zilverfonds om er een rente op te brengen en te dienen als garantie voor de betaling van de Belgacompensioenen. Zowel de 3,5 miljard als de 1,5 miljard die het bedrijf nog moet betalen, worden opgesoupeerd in de begrotingen van 2003 en 2004.
Volgens de regering mag de meevaller van 5 miljard beschouwd worden als een inkomst voor de begroting én als schuldafbouw. Dat is dus een dubbel gebruik van de middelen. Aangezien de middelen worden ingeschreven op de lopende begroting, zullen ze ook aangewend worden ter betaling van de lopende uitgaven.
Aangezien ze echter ook dienen om de staatsschuld te verminderen, kunnen we daaruit concluderen dat de toekomstige pensioenverplichtingen niet langer zijn gefinancierd. De regering schuift met andere woorden de factuur door naar komende regeringen, die zich zullen mogen uitsloven om de nodige middelen te vinden. Paars gaat er wellicht terecht van uit dat ze er de volgende keer niet meer bij zullen zijn.
Wij weten natuurlijk allemaal waarom de minister van Begroting 3,6 miljard euro als inkomsten opneemt in de begroting 2003. Die 3,6 miljard staat voor 1,4% van het BBP. Als we dat vergelijken met het voorgestelde overschot op de begroting van 0,2%, bedraagt het feitelijk tekort in 2003 niet minder dan 1,2%. Dat is drie maal hoger dan de 0,4% zoals tot voor kort door de regering werd beweerd. Voor 2004 zal de impact van deze operatie nog 0,5% van het BBP bedragen, wat natuurlijk bijzonder mooi meegenomen is.
De vraag blijft echter of de overname van het pensioenfonds in mindering van het begrotingstekort mag worden genomen. Dat is op zijn minst twijfelachtig. Eurostat moet daarover nog altijd een fiat geven. De zogenaamde gelijksoortige operaties in Portugal en Frankrijk die van Eurostat wel een gunstig advies kregen, gaan over de unfunded pensioenfondsen van openbare bedrijven en zijn bijgevolg niet van toepassing op het Belgacomfonds, dat een kapitalisatiefonds is. De regering heeft daar een andere uitleg voor, maar ik moet concluderen dat Eurostat en het INR het afgelopen dinsdag niet eens werden over de integratie van het fonds in de begrotingen van 2003 en 2004.
Belgacom schrijft de operatie volledig in de boekhouding in 2003 en de regering wil dat over twee jaar spreiden. Wanneer Europa zich verzet tegen dit boekhoudkundige trucje, zit paars pas met een echt probleem, want dan zal de begroting 2004 een duidelijk tekort vertonen. Dan zal er moeten bezuinigd worden. Is het immers niet de VLD die eist dat er geen begrotingstekort mag zijn in 2004? Zal de VLD dan opnieuw strikte budgettaire eisen stellen? Come and see next year.
Conclusie: de overname van het pensioenfonds is een artificiële constructie, die enkel de opsmuk van de begroting tot doel heeft. Daardoor moet de regering niet overgaan tot pijnlijke besparingen om de publieke financiën te saneren. De Belgacomoperatie zorgt voor het financiële cement om de meerderheid bij elkaar te houden. Iedere stimulans om de publieke financiën te saneren is weggevallen en de grote doorschuifoperatie die door paarsgroen werd ingezet, gaat onder paars rustig verder. De verkoop van de activa van het fonds is een heel slecht signaal. Met een belegde portefeuille van 3,6 miljard had Belgacom het grootste Belgische pensioenfonds. De liquidatie van dit fonds heeft dan ook een daling van de Belgische pensioenfondsenmarkt met 25% tot gevolg.
De overname van het fonds op zich is maar te verdedigen als de overheid beslist om ook de overige wettelijke pensioenfondsen over te nemen en een einde te maken aan het kluwen van allerlei fondsen die zowel het wettelijk als het aanvullend pensioen moeten financieren. Op deze manier zouden de wettelijke pensioenen enkel via door de overheid beheerste fondsen worden gewaarborgd en zouden de bedrijfsfondsen enkel de aanvullende pensioenverplichtingen garanderen. Dat gebeurt echter niet.
Wat is de enige echte bedoeling van deze operatie? Dat is niet het welzijn van de onderneming Belgacom of het welzijn van de werknemers en niet het welzijn van de huidige of toekomstige gepensioneerden van Belgacom. Deze operatie heeft niets met een langetermijnvisie te maken. Het is een opportuniteit die zich in deze moeilijke economische tijden aandient. Het is een meevaller. Dat geeft zelfs de regering toe. Het is vooral een gemakkelijkheidsoplossing bij gebrek aan betere maatregelen, bij gebrek aan een echte langetermijnvisie. Er zit achter deze operatie geen enkele structurele strategie.
Dat kan trouwens evengoed worden gezegd van het Zilverfonds. Dat is echter psychologisch, naar de perceptie, voor de regering nog een goede zaak. Dit dossier geeft een tegengesteld signaal. Dergelijke maatregel neemt iedere stimulans weg om de publieke financiën te saneren. In werkelijkheid vertoont de begroting een tekort. De regering zou beter structurele maatregelen nemen om dergelijke situaties in de toekomst te voorkomen in plaats van alle problemen naar haar opvolgers door te schuiven. Daarom zal het Vlaams Blok tegen dit wetsontwerp stemmen.
M. René Thissen (CDH). - Le débat relatif à la reprise du fond de pension Belgacom par l'État a déjà eu lieu à la Chambre et en commission des Affaires sociales du Sénat mais il ne nous a pas convaincu du bien-fondé de l'opération. Comme le CD&V l'a dit, nos critiques portent essentiellement sur deux aspects : l'opération comptable de cette reprise et, plus fondamentalement, les motivations qui ont présidé à cette décision gouvernementale.
Pour notre parti, cette opération de transfert est incorrecte, voire abusive sous certains aspects. Il est donc important, pour la transparence des décisions politiques, que nous en fassions à nouveau l'illustration aujourd'hui, en séance plénière. Les 3,6 milliards d'euros dus par le fonds de pension à l'État et le montant de 1,4 milliard d'euros complété par Belgacom ne sont pas versés dans un fonds de vieillissement distinct en vue de rapporter un intérêt supplémentaire et de garantir, à terme, le paiement des pensions de Belgacom. Le ministre a donné comme justification le fait qu'il ne pouvait créer de fonds particulier aussi longtemps que la dette ne passait pas sous les 100%.
Je lui répondrai tout simplement qu'il aurait été préférable de prendre des dispositions sérieuses pour ramener la dette sous les 100% afin de créer ce fonds de pension dans lequel on aurait pu placer les réserves qu'il produira. Ces montants colossaux sont en tout premier lieu utilisés pour satisfaire des besoins très immédiats de l'État, atteindre l'équilibre budgétaire - cela a été dit à suffisance - au terme de l'année 2003 et assurer ce même équilibre pour l'année 2004.
Le premier ministre ne s'y est pas trompé : lors de sa déclaration de politique générale d'octobre 2003, il n'a pas eu l'ombre d'une hésitation pour qualifier cette opération d'« aubaine budgétaire ». Est-ce le cas ? Pour tout le monde, oui, mais pas pour l'État. Pour les travailleurs, certainement, puisque ceux-ci ont la garantie quasi absolue que les pensions seront payées. Le soutien des organisations syndicales l'a d'ailleurs démontré.
Mais que se passera-t-il lorsque les pensions arriveront à terme ? Ne faudra-t-il pas chercher de l'argent ailleurs faute de moyens ? Je pense en effet qu'aujourd'hui, les conditions ne sont pas réunies pour payer les pensions dans les prochaines années, particulièrement à l'horizon 2010. Je ne suis pas le seul à le dire, des organismes réputés tenant les mêmes propos. Le ministre Frank Vandenbroucke se pose aussi de graves questions quant à l'avenir du paiement des pensions après 2010.
Les actionnaires minoritaires sont, quant à eux, très satisfaits ; c'est pour eux une véritable aubaine, cela a d'ailleurs été dit dans certains prospectus. Ils peuvent considérer que le cours de leur action sera multiplié par trois au moment de la mise en bourse. Cela démontre bien qu'il y avait là une charge latente, maintenant reprise par le gouvernement. La question qui se pose est évidemment de savoir si on a fait payer la somme suffisante par rapport à la charge et au risque pris. Nous sommes tous convaincus que ce n'est pas le cas. De grandes organisations, telle la Banque nationale, en ont fait la démonstration.
À force de prétendre tous azimuts que cette opération est une aubaine, on finirait par oublier que, dans toute cette grande mise en scène budgétaire, une énorme inconnue subsiste. Je dirais même qu'une épée de Damoclès reste suspendue au-dessus de ce dossier. Son nom, c'est l'Europe. Nous attendons toujours son avis sur cette opération et sa conformité avec les articles 87 et 88 du Traité CE instituant la Communauté européenne. À l'heure où Belgacom entre en bourse, nous observons de la part de l'actionnariat majoritaire des manoeuvres qui s'apparentent fortement à des formes d'aides de l'État.
Même le Conseil d'État n'est pas tendre avec votre projet en spécifiant très clairement que l'État reprend une charge qui, autrement, grèverait les ressources financières de l'entreprise. Il poursuit en disant que, même si, en contrepartie, Belgacom devait payer, au plus tard le 15 janvier 2004, un montant de cinq milliards d'euros et verser une contribution patronale pour les obligations de pensions émises à partir du mois de janvier 2004, rien ne prouverait qu'il ne s'agirait pas d'une aide, pour autant qu'elle compense l'avantage consenti. Cette démonstration n'est absolument pas faite aujourd'hui.
Ces arguments ne peuvent laisser l'Europe insensible, pas plus que celle-ci ne peut rester insensible à la nature de l'opération comptable qui vient d'être menée. Alors que Belgacom compte inscrire les montants versés dans le cadre de l'année comptable 2003, l'État se permet d'étaler cette opération sur deux années budgétaires. Bonjour l'orthodoxie comptable !
En ce qui nous concerne, nous attendons avec impatience la date du 15 décembre pour connaître la réponse définitive de l'instance européenne concernée. Sans son feu vert, ce sera inévitablement le déséquilibre assuré pour le budget de l'État et, pour Belgacom, une déstabilisation dont elle se serait bien passée.
D'autres instances et non des moindres ne croient pas davantage en cette opération. Je ne citerai, à titre d'exemple, que la Cour des comptes qui souligne à juste titre qu'en l'absence d'une décision définitive des autorités compétentes de l'Union européenne, il n'est pas certain que l'opération pourra être comptabilisée dans le budget afin d'avoir un effet positif sur le solde de financement : un léger surplus en 2003 et un équilibre en 2004. Pour cause, sans cette opération, le budget présenterait un déficit de 0,4% du PIB.
L'opération Belgacom reste, à nos yeux, un artifice budgétaire, une opération one shot qui n'apporte aucune réponse crédible au déficit structurel causé par l'endettement. On veut donner l'illusion que tout va bien dans le meilleur des mondes. Mais les illusions, comme l'arc-en-ciel, sont éphémères, monsieur le ministre. Ce que cache cette opération m'inquiète au plus haut point parce qu'elle dénote du peu d'intérêt que montre la coalition violette pour les générations futures et pour le paiement général des pensions à l'avenir. En cette matière, même la Banque nationale est alarmiste puisqu'elle entrevoit, dans cette incorporation par l'État, une opération négative à long terme. À l'horizon 2020, son incidence défavorable est évaluée à quelque 222 millions d'euros à charge du budget de l'État. On essaie de régler le déficit de l'État par des opérations one shot, sans s'attaquer à ce qui fait la récurrence de la dette.
J'ai parlé de l'opération Belgacom, mais j'aurais pu également parler de la vente des bâtiments de l'État dont le produit de la vente est récupéré pour régler la dette de l'État et dont on reporte la charge sur le futur puisqu'il s'agit d'opérations de sell and lease back et de location à long terme qui tomberont évidemment à charge des budgets futurs.
Pour toutes ces motivations comptables, politiques et budgétaires, le groupe CDH du Sénat estime que nous ne rencontrons absolument pas l'objectif qui consiste, notamment, à assurer de manière décente le paiement de toutes les pensions en fonction des engagements qui ont été pris tant à moyen qu'à long termes. Vous aurez donc compris pourquoi notre groupe ne pourra soutenir le présent projet de loi.
(Voorzitter: de heer Staf Nimmegeers, eerste ondervoorzitter.)
De heer Etienne Schouppe (CD&V). - Waarvoor moet dit wetsontwerp van de regering dienen? De bedoeling van de hele operatie is met Belgacom naar de beurs te gaan. De Amerikaanse en Singaporese minderheidsaandeelhouders hebben er dit jaar op hun respectieve algemene vergaderingen over het boekjaar 2002 geen twijfel over laten bestaan dat ze hun investeringen in Belgacom willen verzilveren. Voor de aandeelhouders zou het een groot fiasco zijn indien de prospectus, die potentiële investeerders moet uitnodigen om in te schrijven op deze beursgang, zou vermelden dat er nog belangrijke stortingen moeten gebeuren om de verplichtingen van de maatschappij tegenover zijn personeel te voldoen. Het pensioenfonds staat niet in de rekeningen vermeld, maar werd enkel in de bijlagen opgenomen met een actief van 3,4 miljard euro op 31 december 2002. De waarde ervan werd, op het ogenblik dat de hele operatie werd opgestart, geraamd op 3,6 miljard.
Wij lenen ons als parlementairen tot een operatie die het de drie buitenlandse telefoonmaatschappijen die minderheidsaandeelhouder zijn, moet mogelijk maken om te desinvesteren en het geld voor eigen doeleinden te gebruiken. In normale omstandigheden gaat een bedrijf naar de beurs omdat het financiële middelen nodig heeft voor zijn eigen ontwikkeling, voor de financiering van de eigen groei en voor nieuwe investeringen.
Voor Belgacom zitten we in een totaal andere situatie. De beursgang van Belgacom is uitsluitend bedoeld om de aandeelhouders ter wille te zijn: in de eerste plaats de minderheidsaandeelhouders, de telefoonmaatschappijen van Denemarken en Singapore en een Amerikaanse telefoonmaatschappij, en op de tweede plaats de meerderheidsaandeelhouders, namelijk de Belgische Staat. De realiteit blijkt immers uit het communiqué dat door Belgacom werd verspreid. Daarin wordt de huidige waarde van Belgacom geraamd op 13,250 miljard euro, want er wordt gezegd dat het eventueel bereid is op maximaal 10% van de aandelen van de beursgang zelf in te schrijven, hetzij een investering van 1,325 miljard euro.
Dat betekent dat deze drie minderheidsaandeelhouders, die exact 9 jaar geleden in Belgacom hebben geïnvesteerd, met ongeveer 7,3 miljard dollar zullen vertrekken. Hun investering is verdrievoudigd in waarde. Ik heb de minister daarover in de commissie ondervraagd. Hij heeft geantwoord dat hij het volkomen normaal vindt dat een telecombedrijf een return heeft van 20% per jaar op het geïnvesteerde kapitaal.
De heer Johan Vande Lanotte, vice-eerste minister en minister van Begroting en Overheidsbedrijven. - Ik heb gezegd dat ze daarmee op het gemiddelde zitten van andere telecombedrijven. Ik heb niet gezegd dat ik dat normaal vind.
De heer Etienne Schouppe (CD&V). - Ik dacht dat het feit dat de minister expliciet instemde met dit percentage, betekende dat hij het goedkeurde. Blijkbaar gaat hij ervan uit dat een telecombedrijf een return van 20% moet hebben rekening houdend met de investeringen dat het moet doen.
We stellen dus niet alleen vast dat die investeerders een meerwaarde realiseren van 200% op het geïnvesteerde kapitaal, maar ook dat ze gedurende al die jaren een behoorlijk dividend hebben gekregen. Zelfs in 2002, enkele maanden voor ze de beslissing namen, hebben de minderheids- en meerderheidsaandeelhouders ervoor gezorgd dat ze met de opbrengst van de verkoop van BEN in Nederland 800 miljoen onder elkaar konden verdelen. Het ADSB-consortium heeft dus geen slechte zaak gedaan met zijn investeringen in België.
De Belgische Staat evenmin, tenminste als de hele operatie doorgaat zoals gepland. Terwijl de cash cow, de Belgacomkoe, voor de buitenlanders meteen enorm veel room zal geven op het ogenblik dat de beursgang wordt doorgevoerd, zal dit voor de Belgische Staat een `neutrale' operatie zijn. De minister gaat er immers van uit dat de 5 miljard euro verplichtingen die Belgacom tegenover zijn personeel heeft en die bevrijdend moeten werken na het succes van de beursgang, overeenstemt met de verplichtingen die de staat in de toekomst op zich neemt.
Belgacom zegt zelf dat het naast de 1,4 miljard euro dat het moet bijpassen om het bedrag rond te krijgen, nog eens 1,3 miljard supplementair moet ontlenen om de eigen aandelen in portefeuille te kunnen houden en zo een buffer te vormen voor de beursgang. Hier wordt een zeer subtiele truc uitgehaald waarbij Belgacom er zelf zal voor zorgen dat de beursgang een schitterend succes is. De verdrievoudiging van de waarde van de investeringen door de buitenlandse telecommaatschappijen wordt op die manier zeker gehaald. Wij Belgen doen dus alles wat enigszins mogelijk is, ook ten koste van Belgacom, opdat de minderheidsaandeelhouders met een dikke portefeuille kunnen vertrekken.
Dat lijkt mij een aberratie. Toen in 2002 een extra dividend werd toegekend, heb ik opgemerkt dat het voor Belgacom op lange termijn een goede zaak zou zijn mocht het van dergelijke minderheidsaandeelhouders verlost zijn. Het is echter exorbitant dat hiervoor zo een hoge prijs wordt betaald, te meer daar die prijs wordt betaald door een bedrijf dat vanaf volgend jaar als privé-bedrijf zal moeten opboksen tegen de concurrentie van de Nederlandse, Duitse, Franse en Britse telecommaatschappijen. Ik denk dat Belgacom hierdoor te zeer wordt verzwakt.
Dat brengt mij bij een tweede aspect. De Belgische regering gebruikt of misbruikt de hele operatie om op budgettair vlak de eindjes aan elkaar te knopen. We werden gealarmeerd door het artikel dat enkele dagen geleden in De Tijd verscheen over de basishouding van Eurostat tegenover de vraag van België. Als Eurostat niet aanvaardt dat de 5 miljard als budgettaire ontvangsten wordt geboekt en derhalve ook de opsplitsing van dit bedrag over twee jaar niet wordt aanvaard, dan zit de minister van Begroting met een levensgroot probleem inzake de naleving van het stabiliteitspact.
Ik heb dan ook enkele vragen over de mogelijke gevolgen voor de budgettaire toestand van België, mocht het Comité voor Monetaire, Financiële en Betalingsbalansstatistieken, het CMFB, negatief antwoorden op de vraag van de Belgische regering. Ten eerste, waarop baseert Eurostat zich om deze operatie niet zonder meer goed te keuren? Hoe moeten we die negatieve basisopstelling begrijpen, nadat de Belgische regering eerder heeft verklaard dat de operatie technisch gezien geen enkel probleem opleverde? Het lijkt me hoogst merkwaardig dat de instantie die moet waken over de techniek, reeds vanaf het begin een negatieve houding inneemt, terwijl de Belgische regering ons het tegenovergestelde heeft willen doen geloven.
Ten tweede zijn er tijdens de besprekingen met Eurostat ongetwijfeld met het CMFB afspraken gemaakt over een tijdschema waarbinnen een advies moet worden verstrekt. Dat is van belang voor een juiste opmaak van de Belgische rekeningen 2003. Wat is de deadline?
Ten derde, waarop baseert de minister zich om te zeggen dat er tegenover België eenzelfde houding zal worden aangenomen als tegenover Portugal? Heeft hij hierover al contacten gehad met de lidstaten? Hij weet immers beter dan ik dat, zodra de basisopstelling gekend is, Eurostat op basis van bilaterale consultaties tot een advies komt. Indien die contacten al hebben plaatsgehad, quid indien er voor het jaareinde geen advies is? Zal Belgacom voor het jaareinde storten? Zal sowieso het vastgelegde bedrag van ongeveer 3,6 miljard worden gestort? Is er met Belgacom al een afspraak over het saldo dat nog geleend moet worden?
Ten vierde, wat gebeurt er indien de operatie niet de goedkeuring krijgt? Welke maatregelen zal de Belgische regering dan nemen om de Europese begrotingsnormen te respecteren? Het is al begin december en er is dus niet veel tijd meer om een en ander recht te trekken.
Tot slot wil ik nog de aandacht van de minister en de collega's vestigen op de universele dienstverlening die van een maatschappij als Belgacom wordt verwacht. Indien Belgacom tegen het midden van volgend jaar naar de beurs wordt gebracht en met andere woorden een zuiver privé-bedrijf wordt, dan is het uitermate belangrijk te bepalen welke verplichtingen inzake universele diensverlening aan Belgacom worden opgelegd en wat de Belgische belastingbetalers en vooral de minder gegoeden onder hen op dat punt mogen verwachten.
In het begin van de 21ste eeuw kunnen we niet aanvaarden dat de enige universele dienstverplichting van Belgacom bestaat in het hier en daar plaatsen van een openbare telefooncel. De regering wil duidelijk naar e-government evolueren, de relatie tussen burger en overheid moet via elektronische weg verlopen. Aansluitingen via breedbandverbindingen en dergelijke meer moeten dus voor iedereen in ons land een recht worden, anders is het e-government gedoemd te mislukken. Indien we dat op een gezonde manier willen uitbouwen, dan moeten we met de maatschappij die het grootste stuk van de elektronische netwerken in ons land beheert, een klare en duidelijke afspraak maken en wel vóór de beursgang. Daarna wordt de Belgische Staat immers beschouwd als een klant, ook al is hij de meerderheidsaandeelhouder, en krijgen we te maken met een commercieel contract.
We moeten dus klare en duidelijke eisen stellen, niet alleen over het netwerk dat ter beschikking wordt gesteld, maar ook over de aansluitingsvoorwaarden voor de modale burger, over sociale tarieven, basistarieven en het recht van iedereen op aansluiting, ook van de landbouwer die 400 meter van de openbare weg woont. Dat moet allemaal vooraf worden afgesproken. Daarom ook heb ik in de commissie zo sterk aangedrongen op een duidelijk mission statement en herhaal ik dit vandaag in de plenaire vergadering.
De heer Johan Vande Lanotte, vice-eerste minister en minister van Begroting en Overheidsbedrijven. - De heer Schouppe besluit dat Belgacom een zuiver privé-bedrijf wordt als het naar de beurs gaat. Dat is absoluut onjuist. De overheid is meerderheidsaandeelhouder, de minderheidsaandeelhouder is een privé-maatschappij, nu en in de toekomst.
In de prospectus zal moeten worden bekend gemaakt waarin wordt voorzien op het vlak van de universele dienstverlening. Ik moet de heer Schouppe wel ontgoochelen. Als de Europese regels worden uitgelegd in het debat, zal hij heel vlug merken dat we op het vlak van universele dienstverlening jammer genoeg niet zeer ver kunnen gaan. De mogelijkheid om bijvoorbeeld e-government als universele dienstverlening te eisen, is zeer miniem. Zodra de wetgever op dat vlak ook maar iets oplegt, zal er onmiddellijk een klacht volgen van de Europese Commissie.
Ik ben daar niet zeer gelukkig mee, maar de universele dienstverlening die mag worden opgelegd, is heel strak omschreven in een richtlijn. Alles wat meer wordt geëist dan toegelaten, kan slechts op één voorwaarde, namelijk dat de staat die dienstverlening aan alle mogelijke operatoren betaalt. Concreet betekent dit dat wanneer bijvoorbeeld de wetgever beslist dat iedereen recht heeft op een internetaansluiting, om het even welke handelaar een internetaansluiting mag leveren en de staat die handelaar daarvoor volledig moet betalen. De periode dat aan één bedrijf een bepaalde opdracht kon worden gegeven, is in het Europese recht jammer genoeg voorbij.
De heer Etienne Schouppe (CD&V). - Zodra een bedrijf op de beurs genoteerd is, is de werking ten aanzien van het bedrijf gebonden aan de voorwaarden voor de normale werking van de beurs. De beursautoriteit is met andere woorden de waarborg van de onderschrijvers van de aandelen. Er moet op een correcte manier worden gewerkt met het oog op de waarde van de aandelen. Als de andere aandeelhouder de overheid is, betekent dat niet dat de onderneming zich zal mogen gedragen als een overheidsbedrijf.
De heer Johan Vande Lanotte, vice-eerste minister en minister van Begroting en Overheidsbedrijven. - Nu ook niet.
De heer Etienne Schouppe (CD&V). - Als bijvoorbeeld een meerderheid van de aandelen van Air France in handen van de Franse Staat is, betekent dat niet dat Air France op de beurs van Parijs op een andere manier kan worden behandeld dan om het even welk ander bedrijf.
De heer Johan Vande Lanotte, vice-eerste minister en minister van Begroting en Overheidsbedrijven. - Dat is nu ook zo. De privé-maatschappijen die aandeelhouder van Belgacom zijn, zijn nu ook beursgenoteerd en hebben dezelfde verplichtingen.
De heer Etienne Schouppe (CD&V). - Belgacom zelf is niet beursgenoteerd.
De heer Johan Vande Lanotte, vice-eerste minister en minister van Begroting en Overheidsbedrijven. - Dat komt indirect op hetzelfde neer.
De heer Etienne Schouppe (CD&V). - Dat is niet hetzelfde. De maatschappij die zelf beursgenoteerd is en waar de individuele onderschrijver een participatie in heeft, moet welbepaalde regels, vastgelegd door het beursreglement, respecteren. De minister van Overheidsbedrijven, vertegenwoordiger van de meerderheidsaandeelhouder, de Staat, zal dan moeten beslissen binnen de regels die vastgelegd zijn door het beurscomité, en niet meer binnen de regels die eventueel worden vastgelegd binnen de regering.
De verwijzing van de minister naar Europa is correct, maar onvolledig. Het toezicht bestaat er vooral in dat via de relaties die worden opgebouwd tussen de Staat, enerzijds, en het bedrijf waarin de Staat meerderheidsaandeelhouder is, anderzijds, er geen indirecte subsidiëring mag zijn.
De heer Johan Vande Lanotte, vice-eerste minister en minister van Begroting en Overheidsbedrijven. - Mijnheer Schouppe, U vergist zich. De regels zijn niet dezelfde voor de spoorwegen als voor de telecommunicatie. In de telecommunicatie is de universele dienstverlening beperkt! Of dit nu een overheidsbedrijf is of niet, doet er helemaal niet toe. Europa staat niet toe dat bepaalde opdrachten worden opgelegd.
Ik geef het voorbeeld van e-government. Als de staat in het kader van het e-government bepaalt dat er een sociaal tarief moet worden verleend, dan moet de kostprijs daarvan betaald worden door de overheid en bovendien moet de overheid die prijs betalen aan iedereen die zich op de markt aanbiedt om die dienst te leveren. Enkel voor vaste lijnen aanvaardt de Europese richtlijn dat het verlenen van een sociaal tarief wordt opgelegd. Jammerlijk genoeg zullen we heel vlug de limieten van wat we kunnen opleggen, merken.
De heer Etienne Schouppe (CD&V). - Wij zullen dat in de commissie uitspitten.
Toch wil ik nu meteen een zesde vraag stellen.
Bereidt de regering met het oog op de verwezenlijking van het e-government de aankoop van goedkope aansluitingen voor de Belgische burgers bij Belgacom voor, zodat Belgacom nu al zeker is van de inkomsten die daaruit zullen voortvloeien?
De heer Johan Vande Lanotte, vice-eerste minister en minister van Begroting en Overheidsbedrijven. - Mijnheer Schouppe, u maakt er wel een lachertje van. Doet u maar rustig voort, in die discussie zult u als eerste met het hoofd tegen de muur lopen. Ik ben niets aan het voorbereiden. Wij zijn in de commissie overeengekomen dat de discussie over de universele dienstverlening in alle duidelijkheid zal worden gevoerd.
Verder heb ik alleen meegedeeld dat inzake telecommunicatie de mogelijkheden die een overheid nog heeft om universele dienstverlening op te leggen, uiterst minimaal zijn en veel minimaler dan ik ooit had kunnen vermoeden. Ik heb de richtlijn grondig bestudeerd. Ze is zeer restrictief.
Ik kán zelfs de aankoop van een aantal goedkope aansluitingen niet voorbereiden. Wees daarmee erg voorzichtig. Belgacom is één bedrijf, Telenet is een ander bedrijf dat zich op dezelfde markt beweegt. De ruimte voor een overheidsoptreden is in deze uitermate beperkt. Dat geldt voor Belgacom vandaag en dat geldt eveneens voor Belgacom morgen. Ik vind dat een zeer vervelende zaak, maar dat is nu eenmaal de situatie.
De heer Etienne Schouppe (CD&V). - Mijnheer de minister, wij weten beiden zeer goed waarover wij het hebben, laten wij dus niet naast elkaar praten.
U bent bevoegd voor de telecommunicatie en u kent de verbintenissen die de regering inzake e-government is aangegaan. Van u had ik dus graag vernomen wat de regering morgen zal vragen aan Belgacom om een maximale aansluiting van de Belgische bevolking op het telecomnetwerk te garanderen?
De heer Johan Vande Lanotte, vice-eerste minister en minister van Begroting en Overheidsbedrijven. - Aan Belgacom? Niets! Wij kunnen contact opnemen met alle operatoren, maar ten aanzien van Belgacom alleen kunnen wij niet optreden.
Tot nog toe heeft de overheid alleen aansluitingen kunnen kopen voor scholen en bibliotheken. Dat was mogelijk omdat ze zich daarvoor niet tot de individuele burgers moest richten. Daarmee bewegen wij ons wel op het uiterste randje van wat mogelijk is.
Vandaag is het onmogelijk om wat dan ook op te leggen. Wij mogen zelfs geen preferentiële aankoopbeloften doen. De overheid kan alleen een overeenkomst sluiten met de verschillende operatoren. Zo heeft de Nederlandse overheid een overeenkomst over een light-aansluiting gesloten met alle operatoren. Uit concurrentieoverwegingen zijn de operatoren daarop ingegaan.
In deze iets aan de operatoren opleggen of zelfs een aantal aansluitingen voor de burgers kopen, is niet mogelijk.
De heer Etienne Schouppe (CD&V). - Ik had het niet over iets opleggen, maar de regering moet voor juni 2004, nu ze dat nog kan, trachten duidelijke afspraken te maken over de aansluiting van de modale burger op het telecomnetwerk.
Wanneer de infrastructuur niet de basis is om op een gemakkelijke manier, onder klare en duidelijke voorwaarden en met alle sociale aspecten die daaraan verbonden zijn, gebruik te maken van een bepaalde dienst, en de infrastructuur tegelijkertijd deel uitmaakt van de exploitatiemaatschappij, zonder dat er een behoorlijke afsplitsing is, kan dat aanleiding geven tot misbruik van de machtspositie.
Ik neem er nogmaals akte van dat de minister duidelijk zegt dat het mission statement nadien zal worden uitgeplozen om na te gaan wat er mogelijk is.
Nog een laatste opmerking over de corporate governance. Ook dat aspect moet zo snel mogelijk worden toegelicht, in ieder geval vóór de prospectus in februari of maart uitkomt, opdat de parlementsleden hun positie kunnen bepalen en de verschillende politieke fracties duidelijk kunnen maken wat de bevolking van die maatschappij precies verwacht.
De heer Johan Vande Lanotte, vice-eerste minister en minister van Begroting en Overheidsbedrijven. - Ik wens de heer Schouppe nog enkele verduidelijkingen mee te geven. Hij beweerde dat de waardering op dit ogenblik berekend is op 13,25 miljard. Dat klopt niet met de realiteit. De 325 miljoen aandelen die men koopt tegen een bedrag van 262,5 euro is berekend op een basiswaarde van 10,5 miljard. Het gaat hier om een zeer voorlopige berekening. Op het ogenblik van de beursgang zal alles immers opnieuw moeten worden berekend, naar boven of naar onder, er rekening mee houdend dat het per keer maximum over die 10% kan gaan. De kranten vermelden op dit ogenblik een waardering tussen 7 en 13 miljard, maar niemand kan de juiste waarde kennen. We hebben geopteerd voor 10,5 miljard. Ligt de waarde bij de beursgang hoger of lager, dan zal alles opnieuw berekend worden. Ik ben bereid om al die details op papier te zetten.
De heer Etienne Schouppe (CD&V). - Ik begrijp de reactie van de minister, maar ik baseer mij op een tekst die ik op 2 oktober 2003 op de website van Belgacom heb gevonden, "Belgacom. Overeenkomst met betrekking tot de overdracht van het pensioenfonds en de beursgang". Daaronder staat in het klein vermeld: "Niet voor verspreiding in de Verenigde Staten". Ik lees de tekst voor: "De Belgische staat, het ADSB-consortium en Belgacom, de partijen, laten weten dat zij een overeenkomst hebben bereikt in verband met de cruciale doelstellingen voor de toekomstige ontwikkeling van Belgacom en in verband met een reeks transacties waaronder de overheveling van het pensioenfonds van Belgacom voor statutaire medewerkers naar de Staat. Dit laatste moet de weg vrijmaken voor een beursgang van Belgacom." En verder: "Vóór een dergelijke beursgang en als eerste stap in het realiseren van een volledige uitstap van ADSB zal Belgacom via twee aparte transacties een deel van haar beschikbare kasmiddelen aanwenden om aandelen van ADSB in de onderneming ter waarde van 1,325 miljard euro te verwerven. Deze terugkoop van aandelen zal het aantal aandelen dat bij de beursgang wordt verkocht, verminderen en ervoor zorgen dat een geschikt evenwicht wordt gevonden tussen vraag en aanbod." Daarom heb ik trouwens ook gezegd dat Belgacom er zelf zou voor zorgen dat de beursgang een succes zou worden.
"Een gedeelte van de terugkoop van de aandelen zal plaatshebben in 2003, terwijl het gros ervan zal worden doorgevoerd op het ogenblik van de beursgang. Belgacom zal deze aandelen aanhouden tot het wettelijk vastgestelde maximum van 10% en ze onder meer laten aanwenden voor de strategische ontwikkeling en om haar medewerkers aangepaste marktgebaseerde stimulansen te bieden."
De heer Johan Vande Lanotte, vice-eerste minister en minister van Begroting en Overheidsbedrijven. - U denkt dat 10% gelijk is aan 1,325 miljard en dat 100% bijgevolg 13,25 miljard is. Dat klopt echter niet. Het bedrag van 1,325 miljard is een mogelijke prijs. Het mag maximum om 10% gaan. Volgens de huidige berekeningen moet dat bedrag worden aangepast. Ik begrijp uw redenering, maar ze is niet correct. De overname is gebaseerd op een waardering van 10,5 miljard euro. Dat bedrag moet worden aangepast, afhankelijk van de schommeling van de markt.
De heer Etienne Schouppe (CD&V). - Als het bedrag van 1,325 miljard het maximum is, ....
De heer Johan Vande Lanotte, vice-eerste minister en minister van Begroting en Overheidsbedrijven. - Het is 10% per transactie.
De heer Etienne Schouppe (CD&V). - De Belgische wet bepaalt dat een maatschappij niet meer dan 10% aan eigen aandelen in portefeuille mag hebben.
Aangezien er een bedrag van 1,325 miljard wordt vermeld voor de aankoop, vrees ik dat Belgacom in de aanvangsfase zelfs meer dan 10% aan aandelen zal aankopen om ze nadien op de markt te brengen. Dat betekent dat Belgacom alles in het werk stelt om de beursgang tot een succes te maken, maar dat er daarna eventueel negatieve waarden zullen worden gerealiseerd, wat de hele beursgang meteen hypothekeert.
Het is plicht van de regering en het Parlement de toekomst van Belgacom veilig te stellen en de voordelen voor de Belgische Staat te maximaliseren. Het is niet onze taak de voordelen voor de minderheidsaandeelhouder maximaal te houden. Het mechanisme dat voor deze overname werd uitgewerkt, is enkel in het belang van de minderheidsaandeelhouder. Ik hoop dat we over deze aangelegenheid nog een diepgaand debat kunnen voeren.
-De algemene bespreking is gesloten.