2-209 | 2-209 |
Mevrouw Meryem Kaçar (AGALEV). - Tijdens mijn recente bezoeken aan gesloten centra voor illegalen heb ik vastgesteld dat de bewoners van die centra niet altijd de nodige gezondheidszorgen krijgen. In de centra is de verzorging minimaal en wanneer de bewoners in een ziekenhuis worden opgenomen, worden ze niet altijd bewaakt en kunnen ze dus het ziekenhuis verlaten. Dat is gevaarlijk voor hun eigen welzijn en ook voor de volksgezondheid in geval van besmettelijke ziekten.
Het zou wenselijk zijn één volwaardige ziekenafdeling uit te bouwen in één van de centra, zoals dat bestaat in het gevangeniswezen. Bovendien is er nood aan een specifieke verzorging van psychiatrische patiënten en drugsverslaafden. Hoewel het personeel goede gezondheidszorgen wil verstrekken, is het beperkt in zijn mogelijkheden.
Is de minister op de hoogte van dit gebrek aan verzorgingsmogelijkheden in de gesloten centra? Welke maatregelen zal hij nemen om gezondheidszorg te garanderen? Is hij voorstander van het oprichten van een ziekenafdeling in één van de centra? Hoeveel zieke illegalen hebben het afgelopen jaar een vrijstelling gekregen?
De heer Antoine Duquesne, minister van Binnenlandse Zaken. - Elk gesloten centrum beschikt over een medische dienst die georganiseerd is volgens de bepalingen van het koninklijk besluit over de gesloten centra. Dat besluit is door de Raad van State vernietigd, maar de bepalingen ervan blijven van toepassing in afwachting van de goedkeuring van een nieuw besluit.
De medische dienst is toegankelijk op de tijdstippen bepaald in het huishoudelijk reglement en bij dringende gevallen. De zieke bewoner ontvangt er, onder de bevoegdheid van de geneesheer van het centrum, de verzorging die zijn toestand vereist. De medische dienst houdt de verschillende registers, staten en documenten die betrekking hebben op de geneeskundige dienst, bij. De geneesheer verbonden aan het centrum beslist over de inzage van deze documenten. Indien nodig kan de geneesheer van het centrum zich laten bijstaan door een geneesheer-specialist. Bij de vaststelling van ernstige aandoeningen, een besmettelijke ziekte of een epidemie, dient de geneesheer van het centrum zo spoedig mogelijk de centrumdirecteur of diens plaatsvervanger te informeren over de te nemen maatregelen.
Dans les cas définis par le département de la Santé publique, le médecin lié au centre avertit immédiatement l'inspecteur de la santé de la province. Le directeur du centre en fait rapport au directeur régional. Compte tenu de ce qui précède, on peut difficilement déclarer que les soins sont réduits au minimum.
Je ne suis pas partisan de la création d'un département pour les malades dans un des centres. Les personnes souffrant d'une sévère affection n'ont pas leur place dans un centre fermé car elles nécessitent des soins adaptés qui dépassent les possibilités du centre, tant au niveau du personnel qu'à celui de l'équipement et de l'infrastructure.
La mise en place d'un département à part entière pour les malades dans un des centres impliquerait que cette infrastructure soit équipée pour toutes les éventuelles affections tant physiques que psychiques.
Mis à part les coûts de l'élaboration d'une telle structure, chaque cas doit être examiné individuellement. Si l'éloignement ne peut se faire dans un délai raisonnable en raison des conséquences du traitement médical, l'enfermement risque d'être contraire à la loi puisqu'il n'est autorisé que le temps strictement nécessaire à l'exécution de la mesure d'éloignement.
Si le médecin a des objections médicales contre l'éloignement, celui-ci est évidemment impossible. Il a été décidé de ne pas enfermer les personnes qui souffrent de graves affections mais de les accueillir dans des structures adaptées. Leur état médical peut être évalué à partir d'une structure ouverte et un retour volontaire peut être encouragé si leur état de santé le permet.
Aucun chiffre spécifique n'est disponible en ce qui concerne la libération des illégaux malades. Dans de nombreux cas, les objections médicales sont associées à d'autres éléments objectifs tels que des considérations humanitaires ou la non-obtention de documents de voyage.
Au-delà de la réglementation, je vous livre quelques chiffres relatifs au nombre de consultations dans les centres dont le service médical est rattaché au ministère de l'Intérieur. Pour 2001, environ 3.500 personnes ont résidé dans ces centres. Au total, plus de 20.000 consultations ont été faites ; elles ont amené à prodiguer des soins allant de la kinésithérapie aux soins dentaires ou à l'hospitalisation. Sachant que la durée moyenne de séjour est d'environ un mois, il est pour le moins excessif de parler de manque de soins.
Mevrouw Meryem Kaçar (AGALEV). - Soms geven artsen tegenstrijdige adviezen. Het gebeurt dat de ene arts adviseert een illegaal niet te verwijderen, omdat zijn gezondheidstoestand dat niet toelaat, terwijl een andere wel de verwijdering adviseert. In dergelijke gevallen wordt de zieke illegaal soms toch verwijderd.
De gemiddelde verblijfsduur verschilt van centrum tot centrum. Van een maand verblijf heb ik echter nooit gehoord. De medische diensten zelf wensen over een degelijk uitgebouwde medische afdeling te kunnen beschikken. Er zijn in het bijzonder grote problemen met de tandverzorging. Ik hoop dat de minister dit probleem verder opvolgt. Ik had graag op korte termijn zijn verslag.
-Het incident is gesloten.