2-183 | 2-183 |
Mevrouw Sabine de Bethune (CD&V). - Vrouwen doen vaak een beroep op pre- en postnatale kinesitherapie om zich voor te bereiden en hun herstel te verzekeren na de bevalling.
Op het VRT1-avondjournaal van 24 januari 2002 kondigde de minister aan dat in de toekomst bespaard zou worden op de terugbetaling van deze vorm van kinesitherapie. Het aantal terugbetalingen zou worden beperkt tot negen postnatale consultaties. Postnatale kinesitherapie heeft nochtans zijn nut bewezen voor het lichamelijk herstel na de bevalling.
Ondertussen zijn er vele reacties gekomen op deze onzorgvuldige uitspraak. De minister zou de indruk hebben gewekt dat hij deze vorm van kinesitherapie niet erg belangrijk vindt.
Welke visie hanteert de minister inzake moederschap en kinesitherapie? Men zegt me dat hij eraan denkt de terugbetaling te beperken tot de postnatale kinesitherapie en ze af te schaffen voor de prenatale. Ik hoop dat dit niet waar is. Beide zijn belangrijk.
De minister zou de prenatale kinesitherapie aan vroedvrouwen of -mannen willen toevertrouwen. Hoewel ik de bekwaamheid van vroedvrouwen niet in twijfel wil trekken, vraag ik me toch af of ze de meest geschikte personen zijn om kinesitherapie te geven.
Vaak gaat het bij postnatale kinesitherapie om gezonde moeders die tijdens de consultatie oefeningen krijgen voor de bekkenbodemspieren, maar in vele gevallen gaat het ook om moeders die met een specifiek probleem na de bevalling een beroep doen op de kinesist, zoals bekkeninstabiliteit, verzakking van de baarmoeder, lage rugpijn en urineverlies. Zal de minister deze specifieke problemen opnemen in de F-lijst? Zal in een speciaal nomenclatuurnummer worden voorzien?
Hoe zal de minister de opleiding van de verschillende zorgverstrekkers op elkaar afstemmen? Kinesisten zeggen dat gynaecologen onvoldoende gevormd zijn om een aantal afwijkingen, zoals bekkeninstabiliteit, vast te stellen. Hoe kunnen de opleidingen van kinesisten en vroedvrouwen beter op elkaar worden afgestemd?
De heer Frank Vandenbroucke, minister van Sociale Zaken en Pensioenen. - Ik wens in de eerste plaats te benadrukken dat ik slechts een voorstel heb gedaan. In oktober heb ik aan de Technische raad voor Kinesitherapie, waarin de vertegenwoordigende organisaties van kinesisten zitten, gevraagd om een hervorming van de nomenclatuur uit te werken. Ik heb geen concreet antwoord gekregen, maar wel een paar suggesties. Bijgevolg heb ik zelf een zeer gedetailleerd voorstel ingediend. De technische raad heeft een gestoffeerd antwoord met allerlei punten van kritiek en suggesties. We gaan in onderling overleg na hoe we dit voorstel verder kunnen verfijnen. Mijn antwoord op de vraag van mevrouw de Bethune is dan ook persoonlijk en ik zal niet vooruitlopen op beslissingen die nog moeten worden genomen.
In artikel 7 van de nomenclatuur voor geneeskundige verstrekkingen is er sprake van perinatale en niet alleen van postnatale kinesitherapie. Ik betwijfel het nut van perinatale en postnatale kinesitherapie helemaal niet. Wel heb ik gezegd dat voor normale gevallen waarbij zich geen problemen voordoen, negen terugbetaalde sessies misschien wel voldoende zijn in plaats van vijftien. Dit zou inderdaad een besparing met zich meebrengen.
In een samenleving met steeds meer ouderen ontstaan ook in de kinesitherapie heel wat andere behoeften en prioriteiten. Ik wens tijdens dezelfde hervorming dan ook de terugbetaling mogelijk te maken van de gangrevalidatie, waarbij ouderen terug leren stappen. Hieraan is steeds meer nood en als ik hiervoor geld wil vrijmaken, moet ik nagaan waar elders kan worden bespaard.
Het uitgangspunt van mijn voorstel is dus dat negen terugbetaalde sessies moeten volstaan. Natuurlijk blijft het recht behouden op bijkomende sessies, die onder een andere punt van de nomenclatuur vallen. Als de vrouw in kwestie nog een andere ziekte heeft, behoudt ze haar recht op achttien of meer sessies. De arts kan ook bijkomende sessies voorschrijven voor specifieke problemen zoals bekkeninstabiliteit.
Als het voorstel wordt aanvaard, dan zal de vrouw in geval er geen problemen zijn recht hebben op negen sessies.
Mevrouw Sabine de Bethune (CD&V). - Zijn deze negen sessies postnataal of prenataal?
De heer Frank Vandenbroucke, minister van Sociale Zaken en Pensioenen. - Dat maakt niet uit. Het gaat om perinatale sessies. Natuurlijk kan de arts tweemaal negen bijkomende sessies voorschrijven, zelfs voor lichte aandoeningen. Natuurlijk zijn er nog de zwaardere aandoeningen van de E- en de F-lijst.
Mevrouw de Bethune heeft ook verwezen naar de interactie tussen de artsen en de kinesisten. Die interactie is inderdaad onvoldoende sterk. Ik ben geneigd de kinesisten bij te treden wanneer ze beweren dat de artsen niet altijd weten wat de huidige kinesitherapie te bieden heeft. Daarom vraag ik ook dat de kinesisten voor de voorschrijvende artsen een verslag opstellen, waarvoor ze door de ziekteverzekering worden vergoed.
Mevrouw Sabine de Bethune (CD&V). - Ik dank de minister voor zijn antwoord en noteer dat het voorstel nog ter discussie ligt en veeleer een genuanceerde visie vormt op de problematiek van de kinesitherapie in het algemeen.
Negen zittingen zijn volgens mij onvoldoende, maar ik ben het ermee eens dat naar andere wegen kan worden gezocht.
Hoe zit het met de terugbetaling van groepssessies en groepscursussen in geval van perinatale kinesitherapie waar moeders kunnen worden aangemoedigd zich voor te bereiden en hun conditie te verbeteren?
In zijn antwoord wijst de minister terecht op de gezondheidsproblemen van bejaarden, maar ook de conditie van jongeren, vooral van meisjes die veel te weinig aan sport doen, laat te wensen over. Hoewel dit inderdaad een gemeenschapsbevoegdheid is, kan dit probleem alleen worden opgelost in een ruimer verband, waarbij moet worden gewerkt aan het verbeteren van de conditie van de bevolking in het algemeen.
-L'incident est clos.