2-161 | 2-161 |
Mevrouw Sabine de Bethune (CD&V). - Het verkrijgen van een visum door een Pakistaanse onderdaan in het kader van gezinshereniging, levert heel wat problemen op. Ik werd een vijftal maanden geleden in kennis gebracht van enkele concrete gevallen. Zo is er het geval van een Belgische die vier jaar geleden in het huwelijk trad met een Pakistaan. De gezinshereniging heeft echter nog niet plaatsgevonden. De Dienst Vreemdelingenzaken heeft de visumaanvraag nog steeds niet ontvangen. Die bevindt zich nog op de Belgische ambassade in Islamabad. De betrokkene heeft reeds tweemaal een geboorteakte ingediend, met als gevolg dat het dossier een nieuw nummer krijgt en dat er opnieuw een bedrag van 15.000 roepies - ongeveer 20.000 frank - moet worden betaald voor de administratiekosten. Ik heb op verschillende manieren geprobeerd de bevoegde zaakgelastigde te contacteren, maar mijn pogingen zijn vruchteloos gebleken.
De betrokken persoon heeft de geboorteakte in de loop van de maand september in de Belgische ambassade afgegeven, maar ingevolge de recente ontwikkelingen in de regio is de ambassade uit veiligheidsoverwegingen gesloten en konden de administratiekosten nog niet worden betaald. Het dossier blijft tot op heden op de Belgische ambassade in Islamabad geblokkeerd.
Het blijkt onmogelijk te weten te komen welke documenten vereist zijn om de visumaanvraag te vervolledigen, hoe de vereiste documenten moeten worden gelegaliseerd en wat de kosten zijn. Bovendien kunnen de betrokkenen geen inzicht verwerven in het verloop van de procedure en de vastgestelde termijnen. De personen in kwestie zijn weliswaar geen hooggeschoolden die op de hoogte zijn van internationale overeenkomsten en diplomatie, maar het staat buiten kijf dat iedereen het recht heeft op gezinshereniging.
Ik kan uiteraard geen conclusies trekken op basis van een paar dossiers, maar mijn ongerustheid is blijkbaar terecht, want ook de ombudsmannen wijzen in hun jaarverslagen op de disfuncties op het vlak van de visumaanvraag bij sommige diplomatieke missies. Ik dring erop aan dat de minister maatregelen neemt om de procedure transparanter te maken.
De gevallen waarnaar ik verwijs, zijn niet louter een probleem van behoorlijk bestuur, maar zijn een aantasting van het recht op gezinshereniging.
Zal de minister ervoor zorgen dat de procedure transparanter wordt? Hoe kunnen de betrokkenen hun dossier in orde brengen?
De heer Louis Michel, vice-eerste minister en minister van Buitenlandse Zaken. - De lijst van documenten die bij een visumaanvraag moeten worden voorgelegd, verschilt naargelang het type visum dat wordt aangevraagd.
De legalisatie gebeurt door het aanbrengen van een apostille overeenkomstig de Conventie van Den Haag of door een legalisatie op de post zelf. Voor sommige landen en voor sommige documenten bestaat er vrijstelling van legalisatie ten gevolge van een bi- of multilateraal verdrag.
Het bedrag van het legalisatierecht werd vastgelegd in de wet op de consulaire rechten van 30 juni 1999 en beloopt 10 euro per te legaliseren document. De tegenwaarde moet in lokale munt worden betaald. Het recht dat bij het aanbrengen van een apostille moet worden betaald, verschilt van land tot land en wordt bepaald door de lokale overheid.
Ik wens de gevallen te kennen waarnaar mevrouw de Bethune verwees en, indien nodig, zal ik optreden.
Mevrouw Sabine de Bethune (CD&V). - Ik steun op getuigenissen die mijn ongerustheid hebben opgewekt in verband met het genoemde land. Ik beschuldig niemand. Deze concrete gevallen moeten worden onderzocht. Ook in de commissie werd al meermaals aangedrongen op een grotere transparantie bij visumaanvragen.
De heer Louis Michel, vice-eerste minister en minister van Buitenlandse Zaken. - Alle aanvragers kunnen te weten komen welke documenten ze precies nodig hebben en welke procedure moet worden gevolgd. Als we vaststellen dat ter plaatse bijkomende documenten worden gevraagd met de bedoeling de aanvragers te ontmoedigen, zullen we zeker sancties treffen.
Mevrouw Sabine de Bethune (CD&V). - Als zogezegd alle documenten zijn ingeleverd, worden in sommige ambassades nog bijkomende documenten gevraagd. Dat is geen voorbeeld van een transparante reglementering.
De heer Louis Michel, vice-eerste minister en minister van Buitenlandse Zaken. - Ik vind dat onaanvaardbaar. Als ik dat vaststel, zal ik optreden zoals dat in het verleden trouwens al gebeurde.
-L'incident est clos.