2-16 | 2-16 |
Mme la présidente. - Mme Laurette Onkelinx, vice-première ministre et ministre de l'Emploi, répondra au nom de Mme Isabelle Durant, vice-première ministre et ministre de la Mobilité et des Transports.
De heer Jacques Devolder (VLD). - Mindervalide weggebruikers genieten op het ogenblik in vrijwel alle steden en gemeenten parkeerfaciliteiten, onder meer in de vorm van voor hen voorbehouden parkeerplaatsen die met een speciaal logo aangeduid worden. Sommige steden doen daar nog tegemoetkomingen bovenop door mindervalide chauffeurs ook in zones waar betalend parkeren van kracht is, gratis te laten parkeren.
Diverse steden experimenteren thans ook met het zogenaamd buurtparkeren, waarbij in bepaalde wijken een aantal parkeerplaatsen exclusief wordt voorbehouden voor buurtbewoners die daartoe jaarlijks wel een parkeerretributie moeten betalen. In Brugge kost een dergelijke buurtparkeerkaart bijvoorbeeld 3000 frank.
Het probleem is nu dat lang niet alle stadswijken waar dit buurtparkeren bestaat, ook voorbehouden parkeerplaatsen voor gehandicapten hebben.
Volgens de huidige verkeerswetgeving mogen weggebruikers met een mindervalidenkaart in hun eigen buurt alleen een buurtparkeerplaats innemen als zij zich eerst een buurtparkeerkaart aanschaffen.
Zou het niet logischer en socialer zijn de mindervalidenkaart voortaan ook te laten gelden voor buurtparkeerplaatsen ? Om controle op eventueel misbruik mogelijk te maken zou het voldoende zijn op de bewuste mindervalidenkaart de naam van de stadswijk van de betrokkene te vermelden.
Mevrouw Laurette Onkelinx, vice-eerste minister en minister van Werkgelegenheid. - Bij wijze van algemene maatregel de houders van een parkeerkaart voor mindervaliden de bewonersparkeerplaatsen laten gebruiken, biedt slechts zelden een oplossing voor het mobiliteitsprobleem van de mindervaliden in kwestie, bijvoorbeeld omdat de voor de bewoners voorbehouden parkeerplaatsen niet in de onmiddellijke omgeving van de woning van de gehandicapte liggen of omdat die parkeerplaatsen door andere rechthebbenden ingenomen worden of omdat gemeenten die bewonersparkeerplaatsen zullen inroepen om niet langer parkeerplaatsen exclusief voor mindervaliden te reserveren.
Er bestaan betere alternatieven. Aan de mindervalide die voldoet aan de voorwaarden om een bewonerskaart te krijgen en die dus de parkeerplaatsen in zijn wijk mag gebruiken, zou de gemeente, op basis van het retributiereglement, gratis de bewonerskaart kunnen toekennen. Aan een mindervalide die niet aan die voorwaarden beantwoordt, omdat hij een garage of parkeerplaats heeft binnen een straal van 400 meter van zijn woning, kan de gemeente de mogelijkheid aanbieden een parkeerplaats voor zijn woning aan te vragen. Hoewel een dergelijke parkeerplaats nooit aan hem persoonlijk kan worden toegekend, zal de mindervalide bijna altijd een plaats vrij vinden. De praktijk toont trouwens aan dat er in wijken waar meerdere validen wonen, er ook meerdere plaatsen voor hen voorbehouden worden.
Daarom lijkt het me in het belang van de gehandicapten zelf beter zowel de bewonersparkeerplaatsen als de parkeerplaatsen voor gehandicapten in hun huidige vorm te behouden. Wel kunnen we ze beter op mekaar afstemmen door onder meer per straat of wijk onderzoek te verrichten, zowel naar de parkeerbehoeften van de bewoners als naar de specifieke parkeerbehoeften van de mindervaliden.
Beide systemen kunnen inderdaad naast elkaar bestaan. In een straat kunnen tegelijk een aantal parkeerplaatsen voor de bewoners en een of meerdere parkeerplaatsen voor gehandicapten worden gereserveerd.
De heer Jacques Devolder (VLD). - Uit het antwoord van de minister maak ik op dat, in tegenstelling tot wat men mij heeft meegedeeld, de federale regering geen enkel wettelijk bezwaar ziet tegen het inrichten van parkeerplaatsen voor gehandicapten in de wijken waar ze woonachtig zijn.