1-384/9 | 1-384/9 |
19 JULI 1996
Art. 2
De aanhef van dit artikel vervangen als volgt :
« Deze wet beoogt de modernisering van de sociale zekerheid en de vrijwaring van de leefbaarheid van de wettelijke pensioenstelsels rekening houdend met de maatschappelijke en staatkundige veranderingen en demografische evolutie alsmede de nieuwe noden en bevoegdheidsverdelingen die hieruit voortspruiten, en gaat uit van de volgende basisprincipes : »
Verantwoording
De sociale zekerheid is thans nog een volledig federale bevoegdheid. Dit beantwoordt niet aan de stapsgewijze evolutie die dit land de voorbije decennia heeft doorgemaakt en die aan Gewesten en Gemeenschappen ruime bevoegdheden en financiële middelen toekende. De aanpassing van de sociale zekerheid aan de staatkundige realiteit, door het samenbrengen van homogene bevoegdheidspakketten en het vastleggen van de verantwoordelijkheden, moet het logisch gevolg zijn van deze evolutie en is een noodzakelijke en minimale voorwaarde om de modernisering van de sociale zekerheid te kunnen aanvatten.
Art. 2
In dit artikel een 3ºbis invoegen, luidende :
« 3ºbis het organiseren van de sociale zekerheid in een kostencompenserende en een inkomensvervangende pijler; »
Verantwoording
Op deze wijze wordt een onderscheid gemaakt tussen de risico's welke hun oorzaak vinden in het verlies van het inkomen uit arbeid (werkloosheid, pensioenen, arbeidsongeschiktheid), enerzijds, en de risico's die voor iedereen gelijk zijn, anderzijds (gezondheidszorgen en kinderbijslagen).
Art. 2
Aan dit artikel een 8º (nieuw) toevoegen, luidende :
« 8º De federalisering van de sociale zekerheid te beginnen met de overheveling van de kostencompenserende delen : kinderbijslag en gezondheidszorgen, teneinde tot een coherente bevoegdheidsverdeling te komen. »
Verantwoording
De federalisering van de sociale zekerheid gaat een moderniseringsoperatie vooraf. Het moet eerst duidelijk zijn wie waarvoor verantwoordelijk is vooraleer beleidsopties kunnen worden vastgesteld.
In tal van federale staten behoren grote delen van de sociale zekerheid, en zeker de kostencompenserende regelingen, tot de bevoegdheid van de deelstaten. In Canada heeft zo bijvoorbeeld de provincie Quebec een eigen pensioenregeling en gezinsbijslagen. De provincies zijn er onder meer bevoegd voor het ziekenhuisbeleid en de ziektekostenverzekering.
In Vlaanderen bestaat een eigen visie op het gezondheidsbeleid waarbij de aandacht in de eerste plaats uitgaat naar de eerstelijnszorg. De Waalse medische cultuur sluit anderzijds meer aan bij de Franse gebruiken en hoogtechnologische benaderingswijze. Om de eigen visie op het gezondheidsbeleid vorm te kunnen geven moet de Vlaamse Gemeenschap over de nodige homogene bevoegdheidspaketten en de verantwoordelijkheid over de financiële middelen kunnen beschikken.
De Gemeenschappen zijn bevoegd voor het gezinsbeleid, een persoonsgebonden materie bij uitstek. De kinderbijslagen vormen echter een belangrijk element van het gezinsbeleid dat nog tot de federale bevoegdheden behoort. Wil men de lijn van de federale logica doortrekken dan moeten de kinderbijslagen aan de gemeenschappen toekomen, welke die kunnen aanwenden binnen een eigen visie op het gezinsbeleid.