|
|
Partnergeweld - Intrafamilaal geweld - Dadertherapie - Recidive
huiselijk geweld
geneeswijze
vervangende straf
| 4/12/2014 | Verzending vraag (Einde van de antwoordtermijn: 8/1/2015) |
| 14/1/2015 | Antwoord |
Ook gesteld aan : schriftelijke vraag 6-259
Ook gesteld aan : schriftelijke vraag 6-261
Deze vraag betreft Gelijke Kansen en is dus conform artikel 79 van het Reglement een bevoegdheid van de Senaat. Het betreft tevens een transversale aangelegenheid -gemeenschappen.
Inzake partnergeweld is er de laatste jaren meer aandacht besteed aan de daders en aan begeleiding en bijstand die nodig is om recidive te voorkomen.
Men zou daders altijd hulpverlening moeten aanbieden; ze zouden na een tweede incident gedwongen moeten worden om op dat aanbod in te gaan. Begeleiding is immers efficiënter dan geldboetes, die het hele gezin straffen, of dan gevangenisstraffen. Ook al moeten die laatste blijven bestaan als justitiële stok achter de deur.
Een structurele uitbouw van verplichte dadertherapie en een systematische follow-up van plegers van partnergeweld is nodig. Dat kan helpen vermijden dat het tot een fatale ontknoping komt.
1) Kan de minister aangeven welke initiatieven hij gaat nemen om dadertherapie bij partnergeweld en intrafamiliaal geweld uit te bouwen?
2) Is hij het met mij eens dat aan de daders steeds hulpverlening moet worden voorgesteld en dat dit aanbod niet kan worden geweigerd indien er sprake is van recidive? Zo ja, kan hij aangeven hoe die hulpverlening samen met de andere betrokken instanties gaat uitwerken. Kan hij enige toelichting geven over het tijdspad, de instanties waarmee hij wil samenwerken en de inhoud? Zo neen, waarom niet? Welke denksporen acht hij dan wel aangewezen?
3) Heeft hij cijfermateriaal over recidive inzake partnergeweld en intrafamiliaal geweld? Kan hij deze gegevens meedelen?
Het geachte lid vindt hieronder het antwoord op haar vraag.
Deze vraag behoort eerder tot de bevoegdheden van mijn collega’s, de minister van Justitie en de Staatssecretaris voor Armoedebestrijding, Gelijke kansen, Personen met een beperking, Bestrijding van de fiscale fraude en Wetenschapsbeleid en van mijn collega’s van de Gemeenschappen, met name de ministers van de verschillende gemeenschappen die bevoegd zijn voor de volksgezondheid.
1)
Inzake volksgezondheid, vormt deze therapie een van de preventieve maatregelen om het risico op recidive bij partnergeweld en intrafamiliaal geweld te beperken bij de daders van dit soort feiten. Het gaat echter om persoonsgebonden materies die behoren tot de bevoegdheden van de Gemeenschappen.
Wat mijn departement betreft, zal er in de loop van 2015 een grondige opleiding worden gegeven aan een aantal mensen (artsen en niet-artsen) uit de ziekenhuissector (tenminste als hun directie zich ertoe verbindt het project voort te zetten) die reeds hebben deelgenomen aan eerdere opleidingssessies (2008-2012) en die experts zullen worden op het gebied van intrafamiliaal geweld (met inbegrip van kindermishandeling, ouderenmishandeling en seksueel geweld in het algemeen).
Bij deze opleiding zal ook, meer dan in het verleden, aandacht worden besteed aan de behandeling van de daders.
2)
Dit punt kan ook besproken worden in de interdepartementale werkgroep belast met het uitwerken van de ontwerpstrategie voor het toekomstige meerjarige NAP (Nationaal Actieplan) ter bestrijding van partnergeweld en intrafamiliaal geweld 2015-2019. In deze werkgroep zetelen vertgenwoordigers van de verschillende betrokken instanties (Volksgezondheid, Binnenladse Zaken, Justitie,…, maar ook de deelstaten) en de activiteiten van de werkgroep worden gecoördineerd door het Instituut voor de Gelijkheid van vrouwen en mannen.
3)
De Federale Overheidsdienst (FOD) Volksgezondheid, Veiligheid van de Voedselketen en Leefmilieu beschikt in zijn database MG-MZG (Medische gegevens – Minimale ziekenhuisgegevens) niet over precieze cijfers wat betreft de recidive inzake partnergeweld en intrafamiliaal geweld. Meer gedetailleerde cijfers zijn verkrijgbaar bij de minister van Binnenlandse Zaken (indien een klacht werd neergelegd door het slachtoffer) en bij de minister van Justitie.