|
|
Het onbereikbaar maken van sommige internetsites
internetsite
internetadres
censuur
provider
| 5/7/2013 | Verzending vraag |
| 26/7/2013 | Antwoord |
Herkwalificatie van : vraag om uitleg 5-3597
Op vraag van het gerecht of van de kansspelcommissie maken internetproviders sommige sites ontoegankelijk voor gebruikers. Die sites worden wegens hun inhoud geweerd en ze belanden op een "zwarte lijst". Geeft iemand dit adres in, dan verschijnt een "STOPPAGINA" van de overheid. De redenen om op deze zwarte lijst te komen zijn "deel uitmaken van een misdrijf, inbreuk op openbare orde of goede zeden of een gevaar voor de informaticasystemen". Zo staat in het Wetboek van Strafvordering.
De beslissing om een site te blokkeren wordt geval per geval genomen. Er is geen echte gedetailleerde lijst met criteria en er bestaat geen onafhankelijk toezicht op deze lijst en op de toegepaste criteria. De kritiek klinkt dan ook steeds luider: hier schuilt een reëel gevaar voor censuur, vooral wegens de wazigheid en de geheimzinnigheid.
Bevestigt de minister dat de beslissing om een internetsite te blokkeren steeds geval per geval wordt genomen? Klopt het dat naast de vage wettelijke aanduidingen geen meer gedetailleerde of operationele criteria bestaan? Is het eveneens juist dat er geen toezicht is op de procedure die werd gevolgd om een site te blokkeren, noch op de motieven en argumenten om juist deze sites ontoegankelijk te maken? Beaamt de minister dat hier een reëel en ongrijpbaar gevaar voor censuur kan dreigen en dat het daarom noodzakelijk is om die wazigheid en de sfeer van geheimzinnigheid die hieromtrent leeft snel en accuraat te counteren door het installeren van een toezicht op de procedures en de toegepaste criteria?
Momenteel zijn er drieëntachtig domeinnamen geblokkeerd waarvan zevenenzestig voor de kansspelcommissie.
De kansspelcommissie maakt de lijst van geblokkeerde websites op haar website publiek. Het betreft websites die online gokmogelijkheden aanbieden zonder daarvoor over de nodige vergunningen overeenkomstig de kansspelwet te beschikken.
De andere websites die zijn geblokkeerd betreffen websites die inbreuk maken op de privacy, copyright en die betrekking hebben op de verkoop van illegale medicijnen en andere verboden producten.
De publicatie van deze lijst van websites wordt niet opportuun geacht, omdat dit het perverse effect zou hebben dat men het publiek een catalogus van illegale websites ter beschikking zou stellen.
Het legitiem gebruik van de stoppagina voor de websites die op illegale wijze kansspelen exploiteren werd op basis van informatie van mijn administratie in het verleden reeds aanvaard door de rechtbanken.
Binnen het voorziene wettelijk kader van het Wetboek van Strafvordering dient voor elke illegale website inderdaad een apart dossier geopend te worden. Daarbinnen zal de beslissing tot blokkering genomen worden door de bevoegde magistraat.
Het gaat om individuele vorderingen in het kader van dossiers waarvoor een opsporings- of gerechtelijk onderzoek werd ingesteld en waar dus niet zomaar over kan gecommuniceerd worden zonder het geheim van het onderzoek te schenden.
De werkafspraken tussen de politiediensten en het Federaal Parket daaromtrent zijn gemaakt. Alle Belgische internet-toegangs-leveranciers zullen telkens een vordering ontvangen.
Indien de gerechtelijke autoriteiten aldus overgaan tot blokkering gebeurt dit (-hetzij in het kader van een opsporingsonderzoek, hetzij in het kader van een gerechtelijk onderzoek-) op basis van de regels zoals vervat in het wetboek van strafvordering (artikel 39bis wetboek van strafvordering). Daarin is ook voorzien in een procedure om tegen deze maatregel op te komen: het zogenaamde “strafrechtelijk kortgeding” met verzoekschrift bij de Procureur des konings (of Onderzoeksrechter) en een beroepsmogelijkheid bij de Kamer van Inbeschuldigingstelling.
Zodoende bieden de gebruikelijke controles op de handelingen gesteld door een magistraat samen met het feit dat als een persoon zich door deze handelingen van het opsporings- of gerechtelijk onderzoek benadeeld voelt deze het opheffen van de gestelde daad kan vragen, de nodige rechtswaarborgen.
Het is dus uiterst belangrijk dat alle wettelijke voorwaarden en toezichtsvereisten steeds strikt gerespecteerd worden om het eventuele risico op censuur of willekeur te vermijden.