|
|
De hulp bij zelfdoding
zelfmoord
euthanasie
| 5/6/2013 | Verzending vraag |
| 7/1/2014 | Antwoord |
Herkwalificatie van : vraag om uitleg 5-3378
De wet op euthanasie van 2002 voorziet niet in een expliciete regeling voor de situatie waarin de patiënt de levensbeëindigende handeling zelf wenst te stellen. In die omstandigheden worden de middelen die daarvoor nodig zijn verstrekt door de behandelende arts. De levensbeëindigende handeling door de patiënt zelf met behulp van een arts wordt juridisch en medisch gezien omschreven als 'hulp bij zelfdoding'. Bij gebrek aan een wettelijk kader worden zulke situaties in de praktijk onder dezelfde noemer geplaatst als wanneer de arts de levensbeëindigende handeling uitvoert: euthanasie.
Medische hulp bij zelfdoding kan nochtans beschouwd worden als een waardig alternatief voor mensen die euthanasie wensen maar het initiatief liever in eigen handen houden en daartoe bekwaam zijn. Daarnaast kan hulp bij zelfdoding voor de arts ook als psychologisch minder belastend ervaren worden omdat het de patiënt is die de handeling stelt en niet de arts.
Graag had ik een antwoord op de volgende vragen:
1) Acht u het nuttig om in een aparte registratie te voorzien voor medische hulp bij zelfdoding?
2) Hoe staat u tegenover een aanpassing van de wet waarbij hulp bij zelfdoding expliciet geregeld wordt en oneigenlijk gebruik strafbaar wordt gesteld?
De Federale Controle- en Evaluatiecommissie inzake euthanasie gaat er in haar brochure voor het medisch korps van uit dat de euthanasiewet van 22 mei 2008 de medische hulp bij zelfdoding toestaat, voor zover de wettelijke voorwaarden en procedures worden nageleefd. Die interpretatie ligt in de lijn van het advies van 22 maart 2003 van de nationale raad van de Orde van Geneesheren.
Onder medische hulp bij zelfdoding verstaat men het inspuiten door de aanvrager van een euthanasie van een dodelijke dosis barbituraat, onder de verantwoordelijkheid van een arts die ter plaatse is en klaar staat om in te grijpen. De arts voert hier dus geen intraveneuze inspuiting met Thiopental of dergelijke uit.
Merk op dat de rapporten van de voornoemde commissie in de rubriek "Aangewende techniek en producten" een onderscheid maken tussen bijvoorbeeld het gebruik van barbituraten die oraal of intraveneus worden toegediend. Er bestaat dus wel degelijk een onderscheid. Maar de commissie maakt strikt genomen geen onderscheid tussen "euthanasie" en "medische hulp bij zelfdoding" aangezien ze meent dat de wet niet voorschrijft hoe de euthanasie moet worden uitgevoerd.