|
|
Criminaliteitsgraad - Vlaanderen - Toename - Correlatie met de levensstandaard
criminaliteit
officiële statistiek
levensstandaard
achterstandsbuurt
minder begunstigd gebied
regionale verschillen
armoede
| 9/7/2012 | Verzending vraag |
| 26/10/2012 | Antwoord |
De criminaliteitsgraad in Vlaanderen nam tussen 2000 en 2011 duidelijk toe, bleef gelijk in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en daalde in Wallonië. Dat blijkt uit de statistieken van de gemeenten, die door de federale politie zijn verwerkt. Indien het totale aantal strafbare feiten en het aantal inwoners per gemeente wordt gecombineerd, blijkt dat de criminaliteit in Vlaanderen de voorbije tien jaar steeg met 6%. Wallonië vertoont een daling met 3 %. Brussel-Stad blijft de kampioen van de criminaliteit, in 2011 37 strafbare feiten per 100 inwoners. De politie schrijft er twee keer meer processen-verbaal uit dan bijvoorbeeld in Blankenberge of in Luik.
Toch blijkt de criminaliteit in Vlaanderen globaal het laagst, met in 2011 een gemiddelde van 8,4 inbreuken op 100 inwoners. In Wallonië is dat 10,3 en in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest 17,2. Sociologen correleren de criminaliteitsevolutie aan de levensstandaard. Dat betekent vooral dat bewoners van arme gemeenten vaker het slachtoffer worden van criminaliteit. Kortom, het zijn blijkbaar vooral arme mensen die lijden onder stijgende criminaliteit.
Hierover de volgende vragen:
1) In welke mate kunnen de criminaliteitscijfers worden gecorreleerd aan de levensstandaard? Zijn er significante verbanden tussen beide gegevens en zo ja welke?
2) Bevestigt de minister dat een stijgende criminaliteit vooral slachtoffers maakt in gemeenten die qua levensstandaard laag scoren?
3) Bevestigt zij dat een stijgende criminaliteit vooral slachtoffers maakt bij mensen die het sociaaleconomisch moeilijker hebben en op de rand van of beneden de armoedegrens moeten leven?
Binnen mijn departement is er geen enkel gegeven beschikbaar betreffende een eventueel verband tussen het criminaliteitspercentage en het niveau van de armoede van de bevolking. Dergelijke gegevens vereisen een nauwlettende wetenschappelijke benadering, met name via sociologische studies die alleen door universiteiten of gespecialiseerde organismen kunnen worden gevoerd.