Tweetalige printerversie Eentalige printerversie

Schriftelijke vraag nr. 5-5588

van Marleen Temmerman (sp.a) d.d. 9 februari 2012

aan de vice-eersteminister en minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid, belast met Beliris en de Federale Culturele Instellingen

Een gecoördineerd hiv-beleid in België

aids
UNAIDS
voorkoming van ziekten

Chronologie

9/2/2012Verzending vraag
21/2/2012Antwoord

Herkwalificatie van : vraag om uitleg 5-1870
Ook gesteld aan : schriftelijke vraag 5-5587

Vraag nr. 5-5588 d.d. 9 februari 2012 : (Vraag gesteld in het Nederlands)

In 2010 waren er in België 1 196 nieuwe gediagnosticeerde hiv-gevallen of 3,3 per dag. Dat is het hoogste aantal in ons land sinds het begin van de epidemie. Uit de cijfers van 2010 van het Wetenschappelijk Instituut voor Volksgezondheid blijkt verder ook dat er een stijging is van het aantal hiv-patiënten die medisch gevolgd worden (meer specifiek 11 984 en dat zijn er 941 meer dan in 2009). Alle inspanningen en informatie ten spijt gaat het aantal nieuwe hiv-infecties in België dus nog steeds niet achteruit. We merken zelfs dat twee doelgroepen extra in het oog springen en een groter risico lopen: mannen die seks hebben met mannen en niet-Belgen, waaronder voornamelijk de groep Subsaharaans Afrikanen in het oog springt.

Jaren geleden reeds - in 2004 - stelde UNAIDS aanbevelingen op voor alle lidstaten inzake een gecoördineerde aanpak van de hiv-epidemie met als basis de principes van de 'Three Ones': één nationaal actieplan, één nationaal coördinatiemechanisme en één nationaal opvolgings- en evaluatiesysteem. België onderschreef deze aanbeveling maar bracht die nooit in de praktijk, hoewel dit mogelijk een deel van de oplossing kan zijn voor de aanpak van de hiv-problematiek in ons land. De problemen gerelateerd aan hiv stoppen immers niet aan de regio- of taalgrenzen. Ook qua bevoegdheden zitten de nodige en passende interventies erg verdeeld: preventie is een regionale bevoegdheid, discriminatie in het algemeen of op het werk zit op het beleid van Gelijke Kansen en Werk, terugbetaling van zware medicatie en medische ingrepen verbonden aan hiv bij Volksgezondheid,…

In de beleidsnota Gelijke Kansen van Minister Milquet is een paragraaf opgenomen die verwijst naar een gecoördineerd hiv-beleid, weliswaar onder de hoofding van Holebi's en transgenders, maar zonder specifieke verwijzing naar een visie of mogelijke initiaitieven. In de beleidsnota Volksgezondheid staat er jammer genoeg geen expliciete vermelding van deze problematiek.

Daarom heb ik aan beide ministers de volgende vragen:

- Wat zijn uw beleidsdoelstellingen op het vlak van hiv? Welke visie hanteert u hieromtrent en welke acties wilt u ondernemen binnen uw eigen bevoegdheden?

- Welke plannen hebben jullie op het vlak van een gecoördineerde aanpak inzake hiv in België? Welke initiatieven gaan jullie gezamenlijk of in overleg met collega-ministers nemen?

- Zijn jullie voorstander van het opstellen van een gezamenlijk en coherent plan om alle inspanningen van de diverse overheden en het middenveld op elkaar af te stemmen?

Antwoord ontvangen op 21 februari 2012 :

Zoals u aangeeft, is het aantal nieuwe besmettingen in België in 2010 toegenomen. Deze stijging is gekoppeld aan bepaalde risicogedragingen. Het betreft hier helaas geen geïsoleerd verschijnsel. Het laatste rapport van het ECDC (European Centre for Disease Prevention and Control) bevestigt het: Het belangrijk aantal nieuwe besmettingen werd eveneens in Estland, Litouwen en het Verenigd Koninkrijk vastgesteld.

Wat het uitwerken van een nationaal plan betreft, spreekt het vanzelf dat een gezondheidsbeleid om aids/hiv te bestrijden een gecoördineerde strategie vereist.

Ze omvat zowel de financiering, de preventie, de behandeling als de verzorging, allemaal bevoegdheden die de federale overheid, de Gemeenschappen en de Gewesten delen.

Het spreekt vanzelf dat een goede coördinatie van de acties op alle beleidsvlakken, met eerbiediging van hun bevoegdheden en met duidelijke verbintenissen betreffende hun respectievelijke opdrachten, essentieel is om resultaten te boeken.

De IMC Volksgezondheid heeft overigens altijd in die geest gewerkt. Ze heeft, via haar werkgroep besmettelijke ziektes/aids, er immers voor gezorgd dat de verscheidene overheden een gemeenschappelijke aanpak hanteren en regelmatig overleggen om werkverbintenissen dienaangaande vast te leggen.

Dat overleg moet vooral de initiatieven die de verschillende overheden rond hiv/aids nemen transparant maken, en zo een efficiënt en samenhangend beleid tot stand brengen.

Ten slotte de door België onderschreven aanbevelingen en doelstellingen van het UNAIDS-beleid betreft, kan ik u, met betrekking tot de acties die onder mijn bevoegdheid vallen - namelijk de behandeling, de verzorging en de patiëntenbijstand - bevestigen dat de verzorging van aidspatiënten wordt terugbetaald en op multidisciplinaire wijze wordt georganiseerd.

In begrotingstermen vertegenwoordigt dat een bedrag van iets meer dan 100 miljoen euro.

Dat bedrag stemt overeen met de kosten voor:

Aangezien de overeenkomsten op proef op hun einde liepen, was het nodig om een structurele oplossing te vinden om de betrokken acties op lange termijn te kunnen financieren. Daarom heeft het Rijksinstituut voor Ziekte- en Invaliditeits-verzekering (RIZIV), vanuit een zorg voor samenhang in de aanpak van de behandeling van hiv/aidspatiënten en vanuit de zorg voor administratieve vereenvoudiging, de mogelijkheden onderzocht om die verschillende acties in één en dezelfde overeenkomst te kunnen steken en ze in de overeenkomst voor functionele revalidatie met de drie aidsreferentiecentra te integreren. Het college van geneesheren-directeurs is die overeenkomst aan het bekijken, die in september 2012 van kracht zou moeten worden. Binnenkort is er trouwens een vergadering met alle referentiecentra om hierover tot een akkoord te komen. In afwachting van deze nieuwe overeenkomst (september 2012) trof het RIZIV de nodige voorzieningen om de continuïteit van hun diensten te vrijwaren.