Schriftelijke vraag nr. 5-2100

van Guido De Padt (Open Vld) d.d. 13 april 2011

aan de minister van Justitie

Verval van het recht tot sturen - Herstel - Psychologische en/of medische onderzoeken - Aantallen en resultaten

rijbewijs
medisch onderzoek
strafsanctie
overtreding van het verkeersreglement

Chronologie

Ook gesteld aan : schriftelijke vraag 5-2101

Vraag nr. 5-2100 d.d. 13 april 2011 : (Vraag gesteld in het Nederlands)

Als de rechter van een politie- of correctionele rechtbank iemand veroordeelt tot het verval van het recht tot sturen, kan hij bepalen dat de veroordeelde moet slagen in een medisch en / of psychologisch onderzoek als voorwaarde om het rijbewijs terug te krijgen.

De geneeskundige en psychologische herstelonderzoeken moeten gebeuren in een van de erkende instellingen. De keuze van de instelling wordt overgelaten aan de vervallenverklaarde. De maximale kostprijs voor de herstelonderzoeken is vastgelegd bij het ministerieel besluit van 8 maart 2006 betreffende de kostprijs van de psychologische en medische herstelonderzoeken na verval van het recht tot sturen.

Wanneer de vervalperiode is verstreken en de betrokkene is geslaagd voor alle herstelexamens en -onderzoeken, wordt de vervallenverklaarde (definitief of voorlopig) hersteld in het recht tot sturen. Wanneer de chauffeur niet slaagt in het herstelonderzoek zal hij een tweede onderzoek moeten afleggen. Krachtens artikel 38, § 4, van de wet betreffende de politie over het wegverkeer van 16 maart 1998 staat tegen deze uitspraak geen hoger beroep open.

Graag kreeg ik een antwoord op de volgende vragen:

1) Kan u meedelen hoeveel vervallenverklaringen van het recht tot sturen in 2008, 2009 en 2010 werden uitgesproken? Bij hoeveel vervallenverklaringen maakte de politie- of correctionele rechter het herstel tot sturen afhankelijk van het slagen van een medisch en / of psychologisch onderzoek? Over welke medische en psychologische aandoeningen ging het voornamelijk?

2) Kan u meedelen hoe vaak de rechter in de periode van 2008 tot 2010 besloot om de prijs van het herstelonderzoek in mindering te brengen van de boete die werd uitgesproken? Aan welke criteria moet de veroordeelde voldoen om hiervoor in aanmerking te komen?

3) Waar en in welke onderzoekscentra werden in de voorgenoemde periode de meeste herstelonderzoeken uitgevoerd? Zijn de slaagkansen overal dezelfde? Zo niet, waar wijt u deze discrepantie aan?

4) Hoeveel procent van de psychologische en / of medische onderzoeken leidde in de periode van 2008 tot 2010 tot respectievelijk een definitief herstel, een voorlopig herstel of geen herstel van het recht tot sturen?

5) Acht u het aangewezen om in de mogelijkheid te voorzien om de beslissingen van de onderzoekscentra aan te vechten? Waarom wel, niet?

Antwoord ontvangen op 20 juni 2011 :

Op basis van de elementen die door de Dienst voor het Strafrechtelijk beleid werden aangereikt, kan ik u volgende antwoordelementen over de gevraagde statistieken meedelen.

Sinds 1994 publiceert de Dienst voor het Strafrechtelijk beleid statistieken inzake veroordelingen, opschortingen en interneringen. Zijn gegevensbank is gebaseerd op de gegevensbank van het Centraal Strafregister. Deze is belast met het invoeren in het systeem van in kracht van gewijsde gegane beslissingsbulletins die hem door de griffies van de hoven en rechtbanken die in strafzaken uitspraak doen worden overhandigd.

In bijlage vindt u het totale aantal beschikbare veroordelingen voor verkeersinbreuken die gepaard gaan met het verval van het recht tot sturen (zie tabellen in bijlage). Cijfers van na 2008 kunnen niet worden meegedeeld.

De cijfers hebben dus betrekking op de periode 2000 tot 2008. Vanaf 2005 gaat het evenwel om voorlopige cijfers, omdat deze afhangen van de vooruitgangsstaat van de registratie bij het Centraal Strafregister. Deze kunnen dus onderschat geweest zijn. Dit risico is des te groter daar de politierechtbanken de allerlaatste registratieprioriteit van het Centraal Strafregister zijn.

De eerste tabel omvat het aantal veroordelingen voor “verkeersinbreuken”. De toegepaste teleenheid is hier het aantal vonnissen met minstens een misdrijf van het bedoelde type. Eenzelfde persoon kan, ofwel in hetzelfde jaar, ofwel over verschillende jaren, meerdere malen voor dit soort misdrijf worden veroordeeld. Deze tabel wordt opgesplitst in functie van de leeftijd van de veroordeelde persoon (voor de minderjarigen uit de gegevensbank had een uithandengeving plaatsgevonden).

In de tweede tabel is het aantal veroordelingen met minstens een “verkeersinbreuk” opgenomen waarbij een van de straffen het verval van het recht tot sturen met de verplichting opnieuw examens af te leggen was (16.03.1968 art. 38-45). Deze tabel is tevens opgedeeld in functie van de leeftijd van de veroordeelde persoon.

Informatie met betrekking tot het soort examens dat bij het verval van het recht tot sturen gevorderd werd kan aan de hand van de gegevensbank niet worden achterhaald. Er kan dus geen onderscheid worden gemaakt tussen medische en psychologische testen.

De wet stelt niet welke criteria in rekenschap moeten worden genomen voor het in mindering brengen van de prijs van de herstelonderzoeken.

Omwille van de redenen die hierboven werden vermeld, kan ik u de gevraagde cijfers niet meedelen.

Voor de vragen 3 – 5, gelieve u te wenden tot de bevoegde staatssecretaris voor Mobiliteit.

Annexe