Overlijdensakten uit Marokko - Legalisatie - Gebrek aan samenwerking
officieel document
Belgen in het buitenland
dubbele nationaliteit
dood
Marokko
9/2/2011 | Verzending vraag |
21/3/2011 | Antwoord |
Ook gesteld aan : schriftelijke vraag 5-1274
Ook gesteld aan : schriftelijke vraag 5-1275
Ik werd ingelicht over een situatie in Sint-Niklaas, meer bepaald over een man die daar ingeschreven staat en in Marokko overleed.
De familie van de man overhandigde een uittreksel uit de overlijdensakte, op officieel papier, ondertekend door de Marokkaanse ambtenaar voor burgerlijke stand en voorzien van een originele zegel en stempel. De dienst bevolking van Sint-Niklaas weigerde dit document echter te aanvaarden omdat het niet zou zijn gelegaliseerd.
De familie contacteerde daarop het Belgische consulaat in Marokko. Dat liet weten dat legalisatie onmogelijk is aangezien de Marokkaanse overheid elke medewerking weigert omdat de betrokkene de dubbele Belgisch-Marokkaanse nationaliteit had.
Graag kreeg ik een antwoord op de volgende vragen.
1) Aan welke vormvereisten moet een buitenlandse overlijdensakte voldoen om door de burgerlijke stand van een stad of gemeente te worden aanvaard?
2) Welke meerwaarde biedt een legalisatie? Is ze wettelijk verplicht? Welke vorm moet ze aannemen en door wie moet ze gebeuren?
3) Is de Belgische regering op de hoogte dat de Marokkaanse autoriteiten medewerking weigeren?
4) Vindt de Belgische regering het aanvaardbaar dat die weigering ertoe leidt dat de registers van de burgerlijke stand onbetrouwbaar worden?
5) Hoe zal de Belgische regering dat probleem oplossen? Zal het minstens ter sprake worden gebracht in eventuele contacten met de Marokkaanse regering?
1. De minister van Justitie is beter geplaatst om op deze vraag te antwoorden.
2. De legalisatie is wettelijk verplicht (artikel 30 wetboek internationaal privaatrecht). De legalisatie moet gebeuren door de in het artikel aangewezen overheden. De Belgische consul kan pas legaliseren nadat het Marokkaanse ministerie van Buitenlandse Zaken legaliseerde.
3. De Marokkaanse regering kan haar medewerking weigeren op basis van artikel 4 van het verdrag van Den Haag van 12 april 1930 nopens zekere vragen betreffende wetconflicten inzake nationaliteit.
4. De familie kan zelf de nodige stappen zetten zonder tussenkomst van het Belgische consulaat. In vrijwel alle gevallen biedt dat een oplossing.
5. Gezien de bepalingen van het geciteerde verdrag van Den Haag is een tussenkomst niet mogelijk.