Website voor verkoop van concerttickets - Fraude - Kwaliteitslabel voor veilige sites - Regelgeving
internetsite
elektronische handel
computercriminaliteit
economisch delict
4/2/2011 | Verzending vraag |
10/5/2011 | Antwoord |
Het Théâtre de Mons had op 2 februari 2011 een prestigieuze artiest te gast. Het concert was uiteraard een tijdje op voorhand uitverkocht.
De internetsite www.euroteamtickets.com, bood echter nog plaatsen aan die dubbel zoveel kostten dan de normale prijs, verhoogd met 30 euro administratiekosten. Verschillende mensen zijn door deze oplichterij dus “beetgenomen”.
Hoe kan die vorm van oplichterij worden bestreden? Hoe kan de consument weten dat hij zich op een bedrieglijke site bevindt? Bestaat er een signalement, een label waarmee een veilige site kan worden herkend? Welke regelgeving geldt hier?
De doorverkoop van concerttickets op zich is niet wettelijk verboden. Een secundaire online-ticketverkoper mag concerttickets kopen, om ze nadien te verkopen, indien het gaat om een professionele verkoper die voldoet aan alle wettelijke voorwaarden om handel te mogen drijven. In vele gevallen vermelden de algemene verkoopsvoorwaarden van de officiële ticketverkoper evenwel dat de tickets niet mogen doorverkocht worden. Wanneer de officiële ticketverkoper weet heeft van het feit dat een concertticket is doorverkocht, kan hij dat ticket, volgens zijn algemene verkoopsvoorwaarden, ongeldig verklaren (“blacklisting”). Het doorverkopen van zo een concertticket kan dus in vele gevallen beschouwd worden als het niet naleven van de algemene verkoopsvoorwaarden, maar is geen strafrechtelijke inbreuk.
Het is echter wel van belang dat de secundaire online-ticketverkoper de consument duidelijk en ondubbelzinnig informeert over:
zijn hoedanigheid: hij moet aangeven dat hij geen officiële ticketverkoper is;
de aard van het aangeboden ticket: het moet voor de consument duidelijk zijn dat hij een doorverkocht ticket koopt, en dat de prijs die ervoor moet betaald worden hoger is dan de prijs die op het ticket vermeld staat;
het risico dat de consument loopt dat het ticket door de officiële ticketverkoper ongeldig is verklaard en dus geen toegang geeft tot het concert;
de terugbetalingsmodaliteiten bij “blacklisting”, verplaatsing of afgelasting van het concert.
Wanneer een secundaire online-ticketverkoper de consument niet voldoende informeert over de hierboven vermelde aspecten, is er sprake van een oneerlijke handelspraktijk.
De controles op de online-verkoop van concerttickets worden uitgevoerd door de cel “Internetbewaking” van de Algemene Directie Controle en Bemiddeling (ADCB) van de Federale Overheidsdienst (FOD) Economie. Deze controles gebeuren op een continue basis. Onderzoek heeft evenwel uitgewezen dat alle bekende secundaire online-ticketverkopers in het buitenland gevestigd zijn. Wanneer door de cel “Internetbewaking” een oneerlijke handelspraktijk wordt vastgesteld, en de verkoper is gevestigd in een lidstaat van de Europese Unie, Noorwegen, IJsland of Liechtenstein, wordt een verzoek om internationale samenwerking verzonden naar de bevoegde buitenlandse instantie. Met betrekking tot de door het geachte lid vermelde website werd reeds in 2010 een verzoek verzonden naar de Noorse autoriteiten, die een onderzoek hebben opgestart. Dit onderzoek is nog lopende.
De Cel “Internetbewaking” van de ADCB heeft consumenten naar aanleiding van klachten of vragen over e-commerce een aantal nuttige tips gegeven over hoe de betrouwbaarheid van een website kan geëvalueerd worden. De belangrijkste tips zijn de volgende:
Zijn de contactgegevens van de onderneming (naam, geografisch adres, ondernemingsnummer, e-mailadres) makkelijk en permanent te raadplegen?
Is informatie over het al dan niet bestaan van een herroepingsrecht, en over eventueel bijkomende leverings- en/of verzendkosten makkelijk en permanent te raadplegen?
Komen de “whois”-gegevens overeen met de beschikbare gegevens op de website, en hoelang is de website reeds geregistreerd?
Zijn er, na het ingeven van de naam van de website in een zoekmachine, forums of andere websites beschikbaar waar negatieve commentaren of ervaringen over de webwinkel worden gedeeld?
Vanzelfsprekend is geen enkele a priori controle waterdicht, maar de ervaring leert dat door het nakijken van deze eenvoudige elementen reeds veel problemen voor de consumenten kunnen vermeden worden.