Schriftelijke vraag nr. 5-114

Volgens de laatst beschikbare EU-SILC enquête (European Union – Statistics on Income and Living Conditions, inkomen 2007) leeft 14,7 procent van de Belgische bevolking in armoede op basis van hun inkomen¹, dit komt overeen met 1.551.671 personen. Dit armoederisico wordt berekend door de groep te nemen die een inkomen heeft dat lager is dan 60 procent van het mediaan inkomen. Opgesplitst naar gewest geeft dit de volgende cijfers: 10 procent voor het Vlaams Gewest en 19,5 procent voor het Waals Gewest. Voor het Brussels Hoofdstedelijk Gewest deelt ADSEI mee dat de steekproef te klein is om betrouwbare cijfers voor het Brussels Hoofdstedelijk Gewest te publiceren. Het cijfer voor 2007 (inkomen 2006) werd wel gecommuniceerd en bedroeg 28,2 procent. Cijfers opgesplitst per taalgroep zijn niet beschikbaar. (bron: http://www.armoedebestrijding.be /cijfers_aantal_armen.htm)

De armoedecijfers opgesplitst volgens gewest en gezinstype worden weergegeven in de onderstaande tabel. De cijfers voor het Brussel Hoofdstedelijk Gewest zijn niet beschikbaar (zie opmerking punt 1). Cijfers opgesplitst per taalgroep zijn eveneens niet beschikbaar.

Vermits kinderbijslag een onbelastbaar voordeel is dat aan de gezinnen met kinderen wordt toegekend, levert deze enkel een positieve bijdrage tot de armoedebestrijding. Uit een studie uit 1995 ‘Wegen naar een grotere doelmatigheid van kinderbijslag en belastingsaftrek voor kinderen ten laste’ bleek dat 10,7 procent van het totaal aantal huishoudens aan de armoede ontsnapt dankzij de kinderbijslag. Een raming op basis van het geactualiseerde MIMOMIS² model levert een gelijklopend resultaat van 10,86 procent op voor 2010.

Op het totaal van de ongeveer 2,6 miljoen rechtgevende kinderen in de verschillende kinderbijslagregelingen zijn er ongeveer 280.000 kinderen die dankzij de kinderbijslag boven de armoededrempel getild worden en dus zonder kinderbijslag volgens de EU-SILC definitie als arm beschouwd zouden worden.

Bovendien heeft de kinderbijslag op zich niet de roeping om volledig kostendekkend te zijn. De kinderbijslag is immers slechts één van de maatregelen die de kostprijs van een kind moeten compenseren. In de fiscaliteit bijvoorbeeld wordt ook op verschillende manieren rekening gehouden met de kinderlast: zo wordt de belastingvrije som verhoogd voor belastingplichtigen met kinderlast en bestaat er een belastingaftrek voor een gedeelte van de kosten voor kinderopvang.

Gelet hierop moet dan ook globaal bekeken worden hoe men het armoederisico ingevolge het hebben van kinderen kan doen dalen.

Uw derde vraag veronderstelt dat voor elk gezin exact het bedrag uitbetaald wordt dat het nodig zou hebben om aan de armoede te ontsnappen. Een uniek per bedrag kind is echter niet te bepalen en is van heel veel factoren afhankelijk.