|
|
de afhandeling van de processen-verbaal inzake intrafamiliaal geweld
huiselijk geweld
gerechtelijke vervolging
straffeloosheid
| 27/3/2014 | Verzending vraag |
| 28/4/2014 | Einde zittingsperiode |
Herkwalificatie van : vraag om uitleg 5-4799
De cijfers over de afhandeling van processen-verbaal voor intrafamiliaal geweld zijn ronduit schokkend. Van alle pv's die tussen 2008 en 2012 werden opgesteld, werd amper 23% voor behandeling naar de rechtbank doorgestuurd; in 75% van de gevallen leidde dat tot een veroordeling.
De basisvaststelling is onthutsend: drie kwart van de pv's wordt dus zonder gevolg geklasseerd. Ik hoef aan die cijfers niet veel toe te voegen; de verhalen, zowel op psychologisch, maatschappelijk, juridisch als politiek vlak zijn de minister bekend. Deze situatie is, behoudens een verrassende analyse, totaal onaanvaardbaar.
Bevestigt de minister dat ruim 75% van de pv's over intrafamiliaal geweld zonder gevolg worden geklasseerd? Wat is volgens de minister de verklaringen voor die cijfers? Hoe komt het dat amper één vierde van alle pv's zijn weg vindt naar een gerechtelijke behandeling? Liggen de oorzaken bij een te lage drempel om deze klachten neer te leggen? Dat zou indruisen tegen zowat alle ervaringen en onderzoeken ter zake. Zijn de politiediensten onvoldoende competent om de klachten secuur en met overtuiging te registreren, zodat ze te licht wegen voor een verdere behandeling? Ligt het aan een vorm van inertie of onverschilligheid, of aan een gebrek aan prioritaire aandacht bij de parketten?
Het is moeilijk verklaarbaar dat die onthutsende, maar spijtig genoeg niet nieuwe cijfers nog niet ten gronde zijn onderzocht en dat hiervoor nog geen afdoende oorzaken werden gevonden. Welk beleid zal de minister hieromtrent voeren? Zal zij drastische wijzigingen en een radicaal vernieuwende aanpak introduceren? Of zal alles, zoals al die voorgaande jaren, gewoon blijven dobberen op een stroom van lijdzaamheid… waar deze problematiek zich bij vele andere kan voegen?
.