Tweetalige printerversie Eentalige printerversie

Schriftelijke vraag nr. 5-11226

van Helga Stevens (N-VA) d.d. 11 maart 2014

aan de vice-eersteminister en minister van Economie, Consumenten en Noordzee

de afstandstolkendienst voor dove personen en personen die niet kunnen praten

lichamelijk gehandicapte
faciliteiten voor gehandicapten
beroep in het informatiewezen
telefoon
mobiele telefoon
mobiele communicatie

Chronologie

11/3/2014Verzending vraag
28/4/2014Einde zittingsperiode

Herkwalificatie van : vraag om uitleg 5-4393

Vraag nr. 5-11226 d.d. 11 maart 2014 : (Vraag gesteld in het Nederlands)

Iets minder dan een jaar geleden heb ik de minister in de bevoegde commissie ondervraagd over mijn voorstel om door de oprichting van een afstandstolkendienst te komen tot een volwaardige toegang tot telecommunicatie voor doven en slechthorenden en mensen die geen stem meer hebben. Zo kunnen die twee groepen op een volwaardige manier, in real time en interactief communiceren met andere mensen met behulp van tolken/vertalers die getypte teksten en/of gebaren omzetten in gesproken taal en vice versa. Op Vlaams niveau loopt reeds een proefproject, maar hoe dit structureel verder gezet moet worden, is verre van duidelijk.

Conform het VN-Verdrag inzake de rechten van personen met een handicap, dat door België geratificeerd werd en in werking trad op 1 augustus 2009, is het aan de Belgische overheid om een kader te creëren ten einde consumenten met een beperking toe te laten op gelijkwaardige wijze gebruik te maken van de mogelijkheden die telecommunicatie ons biedt. Aangezien de Belgische overheid bevoegd is inzake telecommunicatie, is zij in het kader van 'mainstreaming disability' voor mij het aanspreekpunt. En niet de regionale overheden die bevoegd zijn voor de bijstand aan personen.

De minister gaf vorig jaar toe dat er bij de BIPT weinig animo bestond om veel werk te maken van die universele toegankelijkheid in het algemeen en van een afstandstolkendienst in het bijzonder. De focus ligt nu vooral bij het opzetten van een sms-nooddienstprocedure voor die twee genoemde groepen. Dit is een zaak van Binnenlandse Zaken. Ik herhaal dat de sms-nooddienstprocedure slechts een manier is om het probleem van bereikbaarheid van de nooddiensten in geval van nood aan te pakken. Maar dit lost het fundamentele probleem niet op, namelijk de real-time live telecommunicatie tussen twee personen via de telefoon of gsm.

Als professor Staatsrecht weet de minister dat VN- verdragen voorrang hebben op de Grondwet en de nationale wetgeving.

1. Aangezien we nu bijna een jaar verder zijn, had ik graag een stand van zaken gekregen. Heeft de minister zoals beloofd concreet laten onderzoeken welke voorwaarden vervuld moeten zijn alvorens een afstandstolkendienst kan worden opgezet?

2. Werd er contact opgenomen met het Vlaamse proefproject rond afstandstolken om eventueel zaken bij te leren? Werd er tegelijk gekeken naar buitenlandse ervaringen, zoals in het Verenigd Koninkrijk, Zweden, en niet te vergeten in de Verenigde Staten?