Schriftelijke vraag nr. 5-10780

van Inge Faes (N-VA) d.d. 9 januari 2014

aan de vice-eersteminister en minister van Economie, Consumenten en Noordzee

Huwelijksbemiddeling - Bedrog - Klachten - Onderzoeken - Gevolgen

huwelijk
makelaar
fraude
officiële statistiek
geografische spreiding

Chronologie

Vraag nr. 5-10780 d.d. 9 januari 2014 : (Vraag gesteld in het Nederlands)

De Belgische wetgever heeft een reglementering opgesteld over de exploitatie van huwelijksbemiddeling, die de consument beschermt. De wet verstaat onder huwelijksbemiddeling "iedere activiteit die erin bestaat om, tegen betaling, ontmoetingen aan te bieden tussen personen met als rechtstreeks of onrechtstreeks doel een huwelijk of een stabiele relatie tot stand te brengen". De wet beoogt dus huwelijksbureaus, maar ook ontmoetingsclubs voor zover deze activiteiten verrichten beoogd door de definitie van huwelijksbemiddeling. De wet bevat strafbepalingen om een einde te maken aan misleidende handelspraktijken en aan praktijken in strijd met de menselijke waardigheid. De wet voorziet in een waarschuwingsprocedure en de vordering tot staking.

Personen die vermoeden dat een huwelijksbureau, datingsite, vereniging of club één van de wettelijke verplichtingen niet naleeft, kunnen een klacht indienen bij de Algemene Directie Controle en Bemiddeling.

Wat dit betreft had ik graag volgende cijfers:

1) Hoeveel klachten komen er wegens een vermoeden van bedrog specifiek in de sector van de huwelijksbemiddeling jaarlijks binnen bij de Algemene Directie Controle en Bemiddeling (ADCB)?

2) Hoeveel van deze klachten worden jaarlijks door de ADCB onderzocht?

3) Hoeveel van deze klachten worden uiteindelijk door de ADCB aan de procureur des Konings overgemaakt?

Graag deze cijfer sinds 2008 en per provincie.

Antwoord ontvangen op 11 februari 2014 :

Ziehier mijn antwoord op de vragen 1 tot 3 van het geachte lid:

In onderstaande tabel kan u de cijfers terugvinden omtrent het aantal klachten dat bij de Algemene Directie Controle en Bemiddeling jaarlijks binnenkomt, het aantal onderzoeken dat jaarlijks worden uitgevoerd en hoeveel van deze dossiers er worden overgemaakt aan het parket van de procureur des Konings. Deze cijfergegevens worden enkel nationaal bijgehouden en niet per provincie.