|
|
Zedendelicten en pedofiel gedrag - Aantallen - Recidivisme - Strafbeleid
pedofilie
seksueel misdrijf
geografische spreiding
officiële statistiek
| 3/9/2010 | Verzending vraag |
| 12/10/2010 | Antwoord |
Ook gesteld aan : schriftelijke vraag 5-104
In Geraardsbergen werd recentelijk een man opgepakt waarvan in de media gesteld werd dat hij "geregistreerd" stond als pedofiel en waarbij men zich vragen stelde bij het feit dat hij (na een verhuis vanuit een andere provincie) in de onmiddellijke nabijheid van een kinderspeeltuin kon gaan wonen.
Na een incident dat eerder in Blankenberge plaatsvond, pleitte een gerechtspsychiater voor een betere follow-up van gekende pedofielen, omdat het risico op recidivisme te hoog zou zijn. Groot-Brittannië geeft ouders de kans om hun kinderen te beschermen tegen pedofielen. De ouders mogen via een publiek register natrekken of in de buurt volwassenen met een pedofiel verleden wonen.
Begin oktober 2009 stond in de pers het volgende bericht te lezen: "Luttele dagen na de moord op een 42-jarige vrouw door een recidive verkrachter, heeft de Franse regering besloten om een wetsvoorstel in te dienen dat chemische castratie mogelijk zou maken bij bepaalde categorieën van verkrachters en pedofielen. Polen keurde vorige week al een dergelijke wet goed. Momenteel wordt chemische castratie in Frankrijk al toegepast op mensen die daar zelf mee instemmen, wat onder meer ook in Zweden en Denemarken gebeurt. De nieuwe wet zou die vrijwilligheid inperken.…In november 2004 besloot Frankrijk al om chemische castratie uit te testen. De aanleiding daarvoor was de vaststelling dat het aantal zedendelicten dramatisch was gestegen. Zaten er in 1980 1 100 mensen voor strafbare feiten in deze categorie in de cel, dan waren dat er een kwarteeuw later al bijna acht keer zoveel. Experts menen evenwel dat de grotere bespreekbaarheid van zedenfeiten in de maatschappij minstens één reden is voor die toename. Bovendien worden veel vraagtekens geplaatst bij de efficiëntie van chemische castratie. Het Expertisecentrum Forensische Psychiatrie in Utrecht boog zich samen met wetenschappers uit Canada, Duitsland en België ook al over het onderwerp, en stelt dat chemische castratie geen zin heeft. De hersenen van mensen die zich seksueel aangetrokken voelen tot kinderen werken anders dan die van andere volwassenen. Tot op heden zijn pedoseksuelen niet te genezen en bestaat er nog steeds groot gevaar dat zij opnieuw in de fout gaan als ze vrijkomen.".
Een en ander leidt tot reflectie -waarbij de noodzaak van een betere follow-up ons een evidentie lijkt te zijn- en een aantal vragen:
1. Hoeveel zedendelicten of pogingen daartoe (opsplitsing naargelang het ging om aanrandingen of pedofiel gedrag en opsplitsing naar gerechtelijk arrondissement) werden vastgesteld in 2007, 2008, 2009 en 2010?
2. Hoeveel mensen zaten voor dergelijke feiten in de cel, met de opsplitsing en de jaren zoals vermeld in vraag 1.
3. Welk navolgbeleid en specifiek strafbeleid bestaat er in ons land ten aanzien van zedendelicten?
4. Is er bij de verhuis van een gekende dader van zedendelicten een specifieke en uitdrukkelijke notificatie aan de lokale overheden van de nieuwe woonplaats van de betrokkene? Zo neen, acht de minister het niet aangewezen een dergelijke procedure uit te werken?
5. Overweegt de regering een strenger strafbeleid ten aanzien van pedoseksuelen? Zo ja, waarin zou dat dan kunnen bestaan? Zo neen, waarom niet?
Het geachte lid vindt hieronder het antwoord op zijn vraag.
Deze parlementaire vraag valt niet onder onze bevoegdheid, maar onder de bevoegdheid van de Federale Overheidsdienst (FOD) Justitie.