Tweetalige printerversie Eentalige printerversie

Schriftelijke vraag nr. 4-5898

van Paul Wille (Open Vld) d.d. 7 december 2009

aan de minister voor Ondernemen en Vereenvoudigen

Registration, Evaluation, Authorisation, and Restriction of Chemicals (REACH) - Dierproeven - Maatregelen voor vermindering

Europees Agentschap voor chemische stoffen
chemisch product
gevaarlijke stof
proefneming met dieren
voedselveiligheid

Chronologie

7/12/2009Verzending vraag (Einde van de antwoordtermijn: 8/1/2010)
8/2/2010Antwoord

Herindiening van : schriftelijke vraag 4-4882

Vraag nr. 4-5898 d.d. 7 december 2009 : (Vraag gesteld in het Nederlands)

De kosten voor het Europese REACH-project (Registration, Evaluation, Authorisation, and Restriction of Chemicals) om bestaande voedingschemicaliën te testen, worden zes keer hoger dan vooraf berekend. Het aantal proefdieren valt maar liefst twintig keer hoger uit dan verwacht. Dat schrijven een Amerikaanse toxicoloog en een Italiaanse chemicus in augustus 2009 in een opiniestuk in Nature.

REACH werd in 2006 gestart. Sinds 1981 worden nieuwe commerciële voedingsingrediënten aan streng veiligheidsonderzoek onderworpen. REACH moet al eerder geïntroduceerde verbindingen testen op giftigheid. Dat het testen van al deze verbindingen veel werk zou worden wist men wel. Het blijken er echter niet zoals gedacht 29 000, maar 68 000 tot 101 000 te zijn. Op basis van de 68 000 maakten Thomas Hartung en Costanza Rovida een analyse. Zij kwamen uit op een noodzakelijk gebruik van 54 miljoen proefdieren en een kostenpost van 9,5 miljard euro. Momenteel gebruikt de Europese Unie (EU) 900 000 proefdieren per jaar, en dat kost ongeveer 600 miljoen euro.

Allereerst pleiten de auteurs voor efficiëntere testmethoden. Volgens Hartung is er geen alternatief voor REACH, maar is er ook geen REACH zonder alternatieven. Hij pleit voor het inzetten van meer proeven waarbij geen dieren nodig zijn.

Ik had dan ook volgende vragen:

1) Hoe reageert u op de analyse van de Denktank voor toxicologie van de John Hopkins University, waaruit blijkt dat het Europese REACH-programma minstens twintig keer zoveel proefdieren het leven kost dan de EU oorspronkelijk had voorzien?

2) Vanwaar de discrepantie tussen de officiële inschatting wordt geschat terwijl de wetenschappers van de John Hopkins University in optimistische scenario's al uitkomen op 54 miljoen dieren?

3) Is het waar dat de Europese Commissie met gedateerde cijfers, te weten gegevens over de chemische productie tussen 1991 en 1994, heeft gerekend, waardoor onder andere de verdubbeling van de productie van de chemische industrie sinds 1994 en de uitbreiding van de EU buiten beschouwing zijn gebleven? Zo ja, kan u aangeven hoe u deze analyse destijds, bij de totstandkoming van de REACH-richtlijn, heeft beoordeeld en gewogen bij zijn beslissing om in te stemmen met de richtlijn?

4) Kan u aangeven welke maatregelen u heeft bepleit bij de totstandkoming van REACH om het aantal proeven op dieren terug te dringen? Had dit resultaat? Kan u uitvoerig toelichten?

5) Vreest u niet dat ook in ons land tengevolge REACH het aantal proeven op dieren zal toenemen? Kan hij dit uitvoerig toelichten en zijn beleid hieromtrent aangeven?

6) Bent u bereid methoden en resultaten van giftigheidstesten op dieren, zoals de in het artikel genoemde en bekritiseerde twee-generatiestudies voor het onderzoeken van reproductieve toxiciteit, te (laten) evalueren en teststrategieën te herzien?

7) Onderschrijft u de stelling van de wetenschappers dat er betere en efficiëntere testmethoden beschikbaar (kunnen) zijn dan dierexperimenten voor het beoordelen van de giftigheid van stoffen? Is hij bereid de aanbeveling over te nemen een (gedeeltelijk) moratorium af te kondigen op deze dierproeven totdat alternatieve strategieën voor het screenen van chemicaliën beschikbaar zijn?

Zo neen, waarom niet?

8) Hoe beoordeelt u, mede in het licht van het bovenstaande, het gegeven dat bestaande dierproeven voor veiligheidsbeoordelingen niet zijn gevalideerd terwijl alternatieven voor die dierproeven wel gevalideerd moeten zijn voordat ze geaccepteerd worden als betrouwbare testmethode? Op welke wijze zet u zich er reeds voor in om hier verandering in aan te brengen en tot welke extra inspanningen is hij bereid om deze situatie te kunnen doorbreken?

9) Bent u het met me eens dat het onacceptabel is om minstens 54 miljoen dierproeven uit te voeren voor het testen van chemische stoffen, gezien het lijden van de betreffende dieren en de onbetrouwbaarheidsfactor in de resultaten? Zo ja, welke stappen gaat u zetten om het zover niet te laten komen? Zo neen, waarom niet?

Antwoord ontvangen op 8 februari 2010 :

In antwoord op de vraag, heb ik de eer het volgende mee te delen.

Deze vraag behoort niet tot mijn bevoegdheid, maar wel tot die van de minister bevoegd voor Klimaat en Energie. Ik stel dan ook voor dat u zich tot hem richt voor een antwoord.