| SÉNAT DE BELGIQUE | BELGISCHE SENAAT | ||||||||||||||||||||
| ________ | ________ | ||||||||||||||||||||
| Session 2012-2013 | Zitting 2012-2013 | ||||||||||||||||||||
| ________ | ________ | ||||||||||||||||||||
| 17 avril 2013 | 17 april 2013 | ||||||||||||||||||||
| ________ | ________ | ||||||||||||||||||||
| Question écrite n° 5-8758 | Schriftelijke vraag nr. 5-8758 | ||||||||||||||||||||
de Nele Lijnen (Open Vld) |
van Nele Lijnen (Open Vld) |
||||||||||||||||||||
à la vice-première ministre et ministre des Affaires sociales et de la Santé publique, chargée de Beliris et des Institutions culturelles fédérales |
aan de vice-eersteminister en minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid, belast met Beliris en de Federale Culturele Instellingen |
||||||||||||||||||||
| ________ | ________ | ||||||||||||||||||||
| Séjour dans une maison de repos et de soins - Droits du patient - Libre choix du praticien - Pharmaciens - Fourniture de médicaments | Verblijf in een rust- en verzorgingstehuis - Rechten van de patiënt - Vrije keuze van zorgverstrekker - Apothekers - Levering van medicijnen | ||||||||||||||||||||
| ________ | ________ | ||||||||||||||||||||
| pharmacien équipement social droits du malade médicament CPAS |
apotheker sociale voorzieningen rechten van de zieke geneesmiddel OCMW |
||||||||||||||||||||
| ________ | ________ | ||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||
| ________ | ________ | ||||||||||||||||||||
| Requalifiée en : demande d'explications 5-4372 | Requalifiée en : demande d'explications 5-4372 | ||||||||||||||||||||
| ________ | ________ | ||||||||||||||||||||
| Question n° 5-8758 du 17 avril 2013 : (Question posée en néerlandais) | Vraag nr. 5-8758 d.d. 17 april 2013 : (Vraag gesteld in het Nederlands) | ||||||||||||||||||||
De nombreuses maisons de repos et de soins, gérées ou non par les pouvoirs publics (en l'espèce le Centre public d'action sociale ou CPAS), commandent les médicaments de leurs résidents dans une seule et même pharmacie. Les commandes sont livrées et ensuite réparties entre les patients. L'article 6 de la loi relative aux droits du patient du 22 août 2002 stipule que le patient a droit au libre choix du praticien professionnel. Un pharmacien est également un praticien. Le pharmacien est responsable de la préparation des médicaments. Selon moi, ce droit ne devrait pas être supprimé dès le moment où l'on se trouve dans une maison de repos. Tous les pharmaciens ne devraient-ils pas avoir la possibilité de livrer des médicaments dans une maison de repos ? Il ne peut pas non plus être question d'une diminution de prix, en particulier pour les médicaments soumis à une prescription obligatoire, qui inciterait à tout acheter chez le même fournisseur. Je souhaiterais par conséquent poser les questions suivantes à la ministre : 1) Êtes-vous informée du fait que de nombreuses maisons de repos font appel à un seul et même pharmacien pour commander les médicaments de leurs patients ? 2) La fourniture de médicaments aux patients séjournant dans une maison de repos relève-t-elle de la loi du 22 août 2002, en particulier en ce qui concerne le libre choix du praticien ? Un pharmacien est-il considéré comme un praticien ? 3) Les maisons de repos peuvent-elles obliger leurs patients à commander leurs médicaments dans une seule et même pharmacie s'ils veulent que ceux-ci leur soient livrés sur place ? 4) Selon vous, quels sont les avantages de centraliser toutes les commandes chez un seul et même pharmacien ? 5) Des sanctions peuvent-elles être prises à l'encontre des maisons de repos et des CPAS qui, de cette manière, ne respectent pas les droits des patients ? |
Heel wat rust- en verzorgingstehuizen, al dan niet uitgebaat door de overheid (in casu het Openbaar Centrum voor maatschappelijk welzijn of OCMW), bestellen de medicijnen voor hun inwoners gecentraliseerd bij één en dezelfde apotheek. De bestellingen worden geleverd en dan verdeeld onder de patiënten. De wet betreffende de rechten van de patiënt van 22 augustus 2002 stelt in artikel 6 dat elke patiënt de vrije keuze moet hebben qua zorgverstrekker. Ook een apotheker is een zorgverstrekker. De apotheker staat immers in voor de individuele medicatievoorbereiding. Mijns inziens kan het niet dat dit recht zou vervallen van zodra men in een rusthuis gaat wonen. Elke apotheker zou toch de mogelijkheid moeten hebben om te kunnen leveren aan een rusthuis? Zeker wanneer het gaat om voorschriftplichtige medicijnen kan hier ook geen sprake zijn van een prijsvermindering waardoor het interessant zou zijn om alles bij dezelfde leverancier aan te kopen. Ik had dan ook volgende vragen voor de geachte minister: 1) Bent u op de hoogte van het feit dat heel wat rusthuizen voor de medicijnen van hun patiënten beroep doen op één en dezelfde apotheker? 2) Valt het leveren van medicijnen aan patiënten die verblijven in een rusthuis onder de wet van 22 augustus 2002, meer bepaald de vrije keuze van de zorgverstrekker? Wordt een apotheker aanzien als een zorgverstrekker? 3) Mogen rusthuizen hun patiënten verplichten hun medicijnen te bestellen bij één en dezelfde apotheker indien zij deze ter plaatse geleverd willen? 4) Wat kunnen volgens u de voordelen zijn om alle bestellingen te centraliseren bij één en dezelfde apotheker? 5) Kunnen er sancties genomen worden tegen rusthuizen en OCMW's omdat zij via deze weg de vrije keuze van de patiënt niet respecteren? |
||||||||||||||||||||
| Réponse reçue le 24 janvier 2014 : | Antwoord ontvangen op 24 januari 2014 : | ||||||||||||||||||||
1. Oui, je suis au courant que, dans la plupart des cas, les maisons de repos font appel à un seul et unique pharmacien pour la délivrance de médicaments à leurs résidents. Cette forme de délivrance à des personnes qui vivent en communauté doit être effectuée conformément aux art. 22 et 23 de l’arrêté royal du 21 janvier 2009 portant instructions pour les pharmaciens. 2. L’article 6 de la loi du 22 août 2002 relative aux droits du patient prévoit que le patient a droit au libre choix du praticien professionnel et qu’il a le droit de modifier son choix. Cet article ne fait aucune distinction entre les patients qui sont admis dans une maison de repos et ceux qui ne le sont pas. Le pharmacien relève de la définition de praticien professionnel conformément à l’art. 2, 3° de la loi du 22 août 2002 précitée. 3. Les maisons de repos ne peuvent obliger leurs résidents à commander leurs médicaments chez un seul et unique pharmacien proposé par la maison de repos. Si le résident souhaite se faire livrer des médicaments sur place, il peut désigner un mandataire personnel. 4. Les avantages de la centralisation de toutes les commandes de médicaments chez un seul et unique pharmacien peuvent être, entre autres, le fait que le résident de la maison de repos ou son mandataire personnel ne doit ainsi pas se déplacer pour se rendre chez le pharmacien de son choix et le fait que, d’un point de vue organisationnel, il est plus facile pour la maison de repos d’acheter tous les médicaments chez le même pharmacien pour permettre d’appliquer les soins pharmaceutiques aux patients de la maison de repos. 5. Les maisons de repos relèvent de la surveillance des communautés de sorte que l’agence fédérale des médicaments et des produits de santé ne peut intervenir qu’en cas de non-respect des articles 22 et 23 de l’arrêté royal du 21 janvier 2009 précité. |
1. Ja, ik ben ervan op de hoogte dat in de meeste gevallen de rustoorden een beroep doen op één en dezelfde apotheker wat betreft de aflevering van geneesmiddelen voor hun bewoners. Deze vorm van aflevering aan personen die in gemeenschap leven moet gebeuren conform art. 22 en 23 van het koninklijk besluit van 21 januari 2009 houdende onderrichtingen voor de apothekers. 2. Art. 6 van de wet van 22 augustus 2002 betreffende de rechten van de patiënt bepaalt dat de patiënt recht heeft op de vrije keuze van beroepsbeoefenaar en recht op wijziging van deze keuze. Dit artikel maakt geen onderscheid tussen patiënten die al dan niet opgenomen zijn in een rustoord. De apotheker valt onder de definitie van beroepsbeoefenaar, conform art. 2, 3° van hogervermelde wet van 22 augustus 2002. 3. Rustoorden mogen hun bewoners niet verplichten hun geneesmiddelen te bestellen bij één en dezelfde apotheker die door het rustoord wordt voorgesteld. Indien de bewoner geneesmiddelen ter plaatse wil laten leveren, kan hij een persoonlijke gemachtigde aanduiden. 4. De voordelen om alle bestellingen van geneesmiddelen te centraliseren bij één en dezelfde apotheker kunnen onder andere zijn dat de rustoordbewoner of zijn persoonlijke gemachtigde zich daardoor niet moet verplaatsen naar de apotheek van zijn keuze en dat het organisatorisch voor het rustoord gemakkelijker is om alle geneesmiddelen bij dezelfde apotheker te betrekken in het kader van de farmaceutische zorg voor de rustoordpatiënten.. 5. De rustoorden vallen onder het toezicht van de gemeenschappen zodat het Federaal Agentschap voor Geneesmiddelen en Gezondheidsproducten alleen kan optreden indien artikel 22 en 23 van hogervermeld koninklijk besluit van 21 januari 2009 niet wordt nageleefd. |