SÉNAT DE BELGIQUE BELGISCHE SENAAT
________________
Session 2010-2011 Zitting 2010-2011
________________
27 décembre 2010 27 december 2010
________________
Question écrite n° 5-669 Schriftelijke vraag nr. 5-669

de Bert Anciaux (sp.a)

van Bert Anciaux (sp.a)

au ministre de la Justice

aan de minister van Justitie
________________
Lutte contre la pédophilie - Collaboration internationale - Échange d'informations juridiques Bestrijding van pedofilie - Internationale samenwerking - Uitwisseling van juridische informatie 
________________
pédophilie
pornographie enfantine
protection de l'enfance
coopération policière (UE)
coopération judiciaire
casier judiciaire
échange d'information
pedofilie
kinderpornografie
kinderbescherming
politiële samenwerking (EU)
justitiële samenwerking
strafblad
uitwisseling van informatie
________ ________
27/12/2010Verzending vraag
16/3/2011Antwoord
27/12/2010Verzending vraag
16/3/2011Antwoord
________ ________
Question n° 5-669 du 27 décembre 2010 : (Question posée en néerlandais) Vraag nr. 5-669 d.d. 27 december 2010 : (Vraag gesteld in het Nederlands)

La terrible affaire de pédophilie que connaissent les Pays-Bas où des dizaines de bébés et de jeunes enfants ont été abusés par un employé d'une crèche a suscité une grande inquiétude. Les faits en eux-mêmes et les graves conséquences qu'ils auront pour les enfants et leur entourage immédiat sont à peine imaginables.

Il apparaît que le coupable avait déjà été arrêté en Allemagne pour des pratiques pédophiles et qu'il avait passé deux semaines en cellule après avoir été surpris en train de travailler comme bénévole dans une crèche à Heidelberg. Comme l'atteste le coupable en personne sur un site internet, il a échappé à une condamnation grâce à un bon avocat. Il a néanmoins été condamné à une peine conditionnelle d'un an après la découverte de pornographie infantile sur son ordinateur . Depuis son déménagement aux Pays-Bas, la police et la justice avaient perdu sa trace.

Je souhaiterais obtenir une réponse aux questions suivantes :

1. Est-il également possible dans notre pays et dans un cas similaire, de constater que le coupable était déjà connu comme pédophile dans un pays voisin et qu'il avait même déjà encouru une condamnation ? Est-il possible qu'une personne qui postule comme collaborateur professionnel ou bénévole dans une crèche soit signalé à l'étranger comme pédophile sans que cela ne se sache dans notre pays ?

2. Dans l'affirmative, le ministre peut-il remédier à cette situation ? Quand et comment envisage-t-il de prendre une initiative en la matière ? Dans la négative, pour quel motif et quelles seraient, selon lui, les conséquences d'une telle attitude ?

 

De afschuwelijke pedofiliezaak in Nederland, waarbij tientallen baby's, peuters en kleuters werden misbruikt door een werknemer van een kindercrèche, hebben velen beroerd. De feiten zelf en de ingrijpende gevolgen op kinderen en hun onmiddellijke omgeving kunnen amper worden ingeschat.

Nu blijkt dat de dader al eerder in Duitsland voor pedofiele praktijken werd gearresteerd en twee weken de cel inging, nadat hij als vrijwilliger in een crèche in Heidelberg werd betrapt. Zoals de dader zelf getuigde op een webstek, ontsnapte hij aan een veroordeling door een goede advocaat. Eveneens in Duitsland werd deze dader, na het vinden van kinderporno op zijn computer, tot een jaar voorwaardelijke straf veroordeeld. Toen hij verhuisde naar Nederland, verdween hij uit het vizier van politie en justitie.

In dit verband kreeg ik graag een antwoord op de volgende vragen:

1. Is het mogelijk dat bij een soortgelijk geval in ons land, er eveneens moet worden vastgesteld dat de dader in een buurland reeds als pedofiel bekend stond en zelf een veroordeling opliep? Is het mogelijk dat iemand die zich aandient als een professionele of vrijwillige medewerker in een kindercrèche, in het nabije buitenland als pedofiel staat geboekstaafd, zonder dat dit in ons land bekend is?

2. Zo ja, kan de minister hieraan verhelpen? Wanneer en hoe plant hij hieromtrent een beleidsvoering? Zo neen, waarom niet en welke gevolgen voorziet hij?

 
Réponse reçue le 16 mars 2011 : Antwoord ontvangen op 16 maart 2011 :

Il s’est déjà avéré à plusieurs reprises (en Belgique avec l’affaire Fourniret notamment), qu’un pays n’avait souvent pas connaissance des condamnations prononcées précédemment dans d’autres pays et que l’on ne statuait dès lors que sur la base des condamnations enregistrées dans le casier judiciaire national. Il est ainsi relativement simple pour les criminels de se défaire de leur passé criminel : il leur suffit de déménager dans un autre État membre.

Pour pallier cette situation, l’on a prévu au niveau européen le système européen d'information sur les casiers judiciaires ECRIS (« European Criminal Records Information System »). Les principes généraux sur l’échange d’informations et le traitement du système sont réglés dans la décision-cadre 2009/315/JAI du Conseil du 26 février 2009 concernant l'organisation et le contenu des échanges d'informations extraites du casier judiciaire entre les États membres ainsi que dans la décision ECRIS (décision du Conseil 2009/316/JAI du 6 avril 2009 relative à la création du système européen d’information sur les casiers judiciaires (ECRIS), en application de l’article 11 de la décision-cadre 2009/315/JAI). Celle-ci vise plus particulièrement l'amélioration des échanges d'informations sur les condamnations pénales et, le cas échéant et lorsqu'elles sont inscrites dans le casier judiciaire de l'État membre de condamnation, les déchéances consécutives à la condamnation pénale des citoyens de l'Union. Le paragraphe 12 dispose que le principal objectif de l'initiative du Royaume de Belgique est atteint par la présente décision-cadre, dans la mesure où l'autorité centrale de chaque État membre devrait demander et faire figurer dans l'extrait de casier judiciaire qu'elle établit toutes les informations issues du casier judiciaire de l'État membre de nationalité de la personne concernée lorsqu'elle répond à une demande formulée par cette personne. La connaissance de l'existence d'une condamnation et, le cas échéant, d'une déchéance consécutive inscrite dans le casier judiciaire est la condition préalable pour pouvoir y donner effet conformément à la législation interne de l'État membre dans lequel la personne a l'intention d'exercer une activité professionnelle liée à la surveillance d'enfants. Le mécanisme mis en place par la présente décision-cadre vise notamment à faire en sorte qu'une personne qui a été condamnée pour une infraction sexuelle commise à l'égard d'enfants ne soit plus en mesure, lorsque son casier judiciaire dans l'État membre de condamnation comporte ce type de condamnation et, le cas échéant, une déchéance consécutive inscrite dans le casier judiciaire, de dissimuler cette condamnation ou déchéance afin d'exercer une activité professionnelle liée à la surveillance d'enfants dans un autre État membre.

Les États membres doivent avoir mis en place ce système d’ici avril 2012. À l’heure actuelle, néanmoins, il s’agit principalement pour les 27 États membres de l’Union européenne d’attendre le logiciel nécessaire assurant l’interconnexion entre les casiers judiciaires nationaux. Entre-temps, neuf États membres, dont la Belgique, ont lancé un projet-pilote dans le cadre duquel ils échangent déjà des données électroniques de leurs casiers judiciaires. Ce projet-pilote vise à faciliter l’accès à l’antécédent judiciaire de leurs ressortissants ainsi qu’à améliorer l’échange d’informations.

À ce jour, ce réseau d’information fonctionne uniquement pour les affaires pénales et pas pour les affaires administratives. Les administrations communales n’ont dès lors pas accès à ces informations, ce qui entraîne bien entendu des difficultés lorsqu’elles doivent délivrer des extraits du casier judiciaire (certificat de bonnes conduite, vie et mœurs).

Il convient dès lors de transposer au plus vite la décision-cadre concernant l'organisation et le contenu des échanges d'informations extraites du casier judiciaire entre les États membres dans la législation nationale et de garantir dans les meilleurs délais les conditions pour que ce système soit couronné de succès.

Het is reeds enkele malen gebleken, in België onder andere met de zaak Fourniret, dat men in het ene land vaak geen kennis heeft van vroegere veroordelingen in andere landen en derhalve uitspraak doet enkel op basis van eerdere veroordelingen die terug te vinden zijn in het nationale strafregister. Zo is het voor criminelen vrij eenvoudig zich van hun criminele verleden te ontdoen: ze hoeven slechts van de ene naar de andere lidstaat te verhuizen.

Om aan deze situatie te verhelpen, heeft men op Europees niveau ECRIS (European Criminal Records Information System, ofwel Europees Strafregister Informatiesysteem) in het vooruitzicht gesteld. De algemene beginselen inzake de uitwisseling van informatie en de verwerking van het systeem zijn geregeld in het Kaderbesluit 2009/315 van 26 februari 2009 betreffende de organisatie en de inhoud van gegevens uit het strafregister tussen de lidstaten en in het ECRIS-besluit (Besluit 2009/316/JBZ van de Raad van 6 april 2009 betreffende de oprichting van het Europees Strafregister Informatiesysteem overeenkomstig artikel 11 van Kaderbesluit 2009/315/JBZ). Het hoofddoel van dit kaderbesluit is de totstandbrenging van een betere uitwisseling van gegevens over tegen burgers van de Unie uitgesproken strafrechtelijke veroordelingen en, in voorkomend geval, een in het strafregister van de lidstaat van veroordeling opgenomen en uit deze veroordelingen voortvloeiende ontzetting uit een recht. In paragraaf 12 van dit kaderbesluit wordt er trouwens op gewezen dat met dit kaderbesluit het belangrijkste doel van het initiatief van België wordt bereikt voor zover de centrale autoriteit van een lidstaat, in haar antwoord op een verzoek van de betrokkene, in haar uittreksel van het strafregister alle informatie dient op te nemen die is verkregen uit het strafregister van de lidstaat van nationaliteit van betrokkene. Om overeenkomstig de nationale wetgeving van de lidstaat waar de persoon voornemens met het toezicht op kinderen samenhangende beroepsactiviteiten uit te oefenen, gevolg te geven aan een in het strafregister opgenomen veroordeling en de daaruit voortvloeiende ontzetting uit een recht, dient het bestaan ervan bekend te zijn. De in het kaderbesluit opgenomen regeling is er dus op gericht te voorkomen dat een wegens een seksueel misdrijf tegen kinderen veroordeelde persoon, indien de veroordeling en, in voorkomend geval, de daaruit voortvloeiende ontzetting uit een recht in het strafregister van de lidstaat zijn opgenomen, de veroordeling of ontzetting kan verzwijgen om in een andere Lidstaat beroepsactiviteiten die verband houden met het toezicht op kinderen te beginnen of voort te zetten.

De Lidstaten dienen het systeem tegen april 2012 te hebben geïmplementeerd. Maar voorlopig is het voor de 27 Lidstaten van de Europese Unie vooral wachten op de nodige software om de interconnectie tussen de nationale strafregisters te garanderen. In tussentijd hebben negen Lidstaten, waaronder België, een proefproject opgericht waarbij ze onderling al elektronisch gegevens uit hun strafregisters uitwisselen. Dat proefproject beoogt de toegang tot het strafrechtelijk verleden van hun onderdanen te vergemakkelijken en de uitwisseling van informatie te verbeteren.

Op dit ogenblik functioneert dat informatienetwerk alleen maar voor gerechtelijke zaken en niet voor administratieve. De gemeentebesturen hebben bijgevolg geen toegang tot die informatie. Dit doet uiteraard moeilijkheden rijzen als die gemeentebesturen uittreksels uit het strafregister (getuigschrift van goed zedelijk gedrag) moeten uitreiken.

Het komt er dus op aan dat het kaderbesluit betreffende de organisatie en de inhoud van gegevens uit het strafregister tussen de lidstaten zo vlug mogelijk zal omgezet worden in nationale wetgeving en dat de randvoorwaarden voor het slagen van een zulk systeem zo vlug mogelijk gegarandeerd worden.