In haar beleidsnota stelde de staatssecretaris dat de regering snel werk zou maken van een lijst van veilige landen van oorsprong. Die lijst is intussen een feit, maar ze bevat ook landen die niet bekend staan om hun verdraagzaamheid ten aanzien van holebi's en transgenders. Het is inderdaad een feit dat een land voor zijn homo- of biseksuele en transgender inwoners minder verdraagzaam is dan voor zijn heteroseksuele inwoners. Zelfs in landen met een antidiscriminatiewetgeving kunnen holebi's en transgenders in gevaar zijn. Ze durven bijvoorbeeld geen aangifte van discriminatie of geweld doen omdat ze dan voor hun geaardheid moeten uitkomen.

1) Werd bij de samenstelling van de lijst van "veilige landen" ten volle rekening gehouden met de situatie van de homo- en biseksuele en transgender inwoners?

2) Hoe werd dit concreet beoordeeld?

3) Beschikten de diensten van Asiel en Migratie over betrouwbare (objectieve en meetbare) en volledige informatie van de situatie van holebi's en transgenders in de betreffende landen van oorsprong?

4) Worden asielaanvragen op basis van seksuele oriëntatie en genderidentiteit, afkomstig uit de zogenaamde "veilige landen" toch met volle aandacht en ernstig onderzocht om te voorkomen dat de gevluchte seksuele minderheden niet als eerste het slachtoffer worden van een veralgemeende en selectieve lijst van veilige landen?

1. Bij de samenstelling van de lijst van veilige landen werd wel degelijk ten volle rekening gehouden met de situatie van homo-, biseksuele en transgender personen in de landen van herkomst van asielzoekers.

2. Bij het opstellen van de lijst van veilige landen, werd de algemene situatie in het land van herkomst van de asielzoeker beoordeeld, rekening houdend met de criteria voorzien in artikel 57/6/1 van de wet van 15 december 1980 betreffende de toegang tot het grondgebied, het verblijf, de vestiging en de verwijdering van vreemdelingen (omzetting van de Europese unie-asielprocedurerichtlijn).

3. De wet bepaalt een specifieke procedure voor het opstellen van een lijst van veilige landen van herkomst. De zeer strikte voorwaarden en criteria hiervan liggen er duidelijk in vervat. Het Commissariaat-generaal voor de Vluchtelingen en de Staatlozen (CGVS) maakte op basis van grondig onderzoek zijn adviezen aan mij over. Voor alle mogelijke aspecten, relevant voor de beoordeling, verzamelde het CGVS een maximum aan bronnen om zo goed mogelijk zicht te verschaffen op de reële situatie in de betrokken landen, met inbegrip van deze van homo-, biseksuele en transgender personen. Er werd daarbij rekening gehouden met de bestaande wetgeving maar ook de toepassing ervan en dus de reële situatie in de praktijk. Het CGVS onderzocht meer bepaald of er algemeen gezien en op duurzame wijze sprake is van vervolging in de zin van de Vluchtelingenconventie of er een zwaarwegende gronden zijn om aan te nemen dat de asielzoeker een reëel risico loopt op het lijden van ernstige schade, zoals bepaald in artikel 48/4 van de Vreemdelingenwet bij terugkeer naar zijn land.

4. Het CGVS onderzoekt de asielaanvraag van een onderdaan afkomstig uit een land op de lijst van veilige landen van herkomst nog steeds individueel en inhoudelijk en nodigt de asielzoeker uit voor een gehoor. Hiermee is, zoals voor alle andere asielaanvragen, ook voor deze aanvragen een kwaliteitsvolle behandeling gegarandeerd door een onafhankelijke instantie, en dit zowel in eerste aanleg (het CGVS) als in beroep (de raad voor Vreemdelingenbetwistingen). De lijst staat dus niet in de weg dat een persoon die bescherming nodig heeft, in het bijzonder omwille van genderidentiteit en seksuele gerichtheid, maar afkomstig is uit een land dat vermeld is op de lijst van veilige landen een asielstatus zal krijgen.