SÉNAT DE BELGIQUE BELGISCHE SENAAT
________________
Session 2010-2011 Zitting 2010-2011
________________
10 décembre 2010 10 december 2010
________________
Question écrite n° 5-511 Schriftelijke vraag nr. 5-511

de Patrick De Groote (N-VA)

van Patrick De Groote (N-VA)

à la ministre des PME, des Indépendants, de l'Agriculture et de la Politique scientifique

aan de minister van KMO's, Zelfstandigen, Landbouw en Wetenschapsbeleid
________________
Importation, exportation et transfert de propriété illicites de biens culturels - Tenue d'un registre par les antiquaires - Contrôle Ongeoorloofde invoer, uitvoer en overdracht van eigendom van cultuurgoederen - Bijhouden van een register door antiekhandelaars - Controle 
________________
trafic illicite
oeuvre d'art
commerce de l'art
répertoire
bien culturel
zwarte handel
kunstvoorwerp
handel in kunstvoorwerpen
zaakregister
cultuurgoed
________ ________
10/12/2010Verzending vraag
18/2/2011Antwoord
10/12/2010Verzending vraag
18/2/2011Antwoord
________ ________
Aussi posée à : question écrite 5-512 Aussi posée à : question écrite 5-512
________ ________
Question n° 5-511 du 10 décembre 2010 : (Question posée en néerlandais) Vraag nr. 5-511 d.d. 10 december 2010 : (Vraag gesteld in het Nederlands)

Le 31 mars 2009, la Belgique est devenue le 117ème État à ratifier la Convention concernant les mesures à prendre pour interdire et empêcher l’importation, l’exportation, et le transfert de propriété illicites des biens culturels, adoptée à Paris lors de la seizième session de l'UNESCO (United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization) le 14 novembre 1970.

Par l'article 10, la Belgique s'engage comme partie contractante « dans les conditions appropriées à chaque pays, à obliger, sous peine de sanctions pénales ou administratives, les antiquaires à tenir un registre mentionnant la provenance de chaque bien culturel, le nom et l'adresse du fournisseur, la description et le prix de chaque bien vendu, ainsi qu'à informer l'acheteur du bien culturel de l'interdiction d'exportation dont ce bien peut être l'objet ».

Avant la ratification de cette convention, on avait dans le commerce des antiquités un système de certificats d’authenticité garantissant qu’il s’agissait d’un bien d’un tel siècle mais pas sa provenance.

1) L'État belge a-t-il donné suite à son obligation conventionnelle d'imposer aux antiquaires la tenue d'un tel registre ? Dans la négative, s'en préoccupe-t-on ? Quel délai prévoit-on pour la mettre en œuvre ?

2) Quelle est, selon la convention, la durée de conservation des données recueillies par les antiquaires ?

3) Les biens culturels qui faisaient déjà partie du stock d'un antiquaire avant la ratification de la convention sont-ils aussi mentionnés au registre, avec des données éventuellement manquantes ?

4) Qui se charge de contrôler que le registre est tenu à jour ?

5) À la suite de la convention de l'UNESCO, a-t-on adapté le système existant de certificats d’authenticité dans le commerce des antiquités ?

6) Quelle instance vérifie les certificats d’authenticité des biens culturels qui étaient déjà en circulation avant la ratification de la convention ?

 

Op 31 maart 2009 ratificeerde België als 117de Staat het UNESCO-verdrag met betrekking tot de maatregelen die moeten worden genomen om de ongeoorloofde invoer, uitvoer en overdracht van eigendom van cultuurgoederen te voorkomen, aangenomen door de Algemene Conferentie van UNESCO (United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization) tijdens haar zestiende zitting in Parijs op 14 november 1970.

In artikel 10 engageert België zich als verdragsluitende partij om "in de omstandigheden aangepast aan ieder land, de antiquairs op straffe van strafrechtelijke of administratieve straffen te verplichten een register te houden waarin opgave wordt gedaan van de herkomst van ieder cultuurgoed, van de naam en van het adres van de leverancier, van de omschrijving en van de prijs van ieder verkocht goed, alsmede de koper van het cultuurgoed te informeren over het uitvoerverbod dat op dat goed van toepassing kan zijn".

Al vóór de ratificatie van het verdrag bestond er in de antiekhandel een systeem van echtheidsbewijzen die wel de ouderdom van het cultuurgoed omschrijven, maar bijvoorbeeld niet de herkomst van het cultuurgoed.

1) Heeft de Belgische Staat gevolg gegeven aan de verdragsrechtelijke verplichting om de antiquairs te verplichten tot het bijhouden van een dergelijk register? Zo neen, wordt hier aan gewerkt? In welke timing is voorzien voor de uitvoering?

2) Hoelang moeten de antiquairs in België deze volgens het verdrag te registreren gegevens bijhouden?

3) Worden ook de cultuurgoederen die vóór de ratificatie van het verdrag al in de stock van de antiquair waren in het register opgenomen, met eventuele ontbrekende gegevens?

4) Wie neemt de controle op het bijhouden van dit register op zich?

5) Werd het bestaande systeem van echtheidsbewijzen in de antiekhandel aangepast naar aanleiding van het UNESCO-Verdrag?

6) Welke instantie controleert de echtheidsbewijzen van cultuurgoederen die in de antiekhandel al in omloop waren vóór de ratificatie van het verdrag?

 
Réponse reçue le 18 février 2011 : Antwoord ontvangen op 18 februari 2011 :

L’Honorable Membre voudra bien trouver ci-joint la réponse à sa question.

1. Le Comité de concertation au sein du duquel sont représentées les Autorités fédérales ((Justice, Police, Douane, Service public de programmation (SPP) Politique scientifique) et les services compétents des Communautés et des Régions a mis en place une plate-forme officielle intitulée « Importation, exportation et restitution de biens culturels ».

Cette plateforme a pour objectif de formuler des propositions en vue de transposer en droit belge la Convention de l'Unesco de 1970. Ces propositions sont attendues dans le courant de 2011, et portent notamment sur l'obligation pour les antiquaires de tenir un registre mentionnant la provenance de chaque bien culturel, le nom et l'adresse du fournisseur, la description et le prix de chaque bien vendu, ainsi que d'informer l'acheteur du bien culturel de l'interdiction d'exportation dont ce bien peut être l'objet.

2. 3 et 4. Il n'y a en ce moment aucune décision prise ni en ce qui concerne les modalités de conservation des données ni en ce qui concerne la manière dont sera organisé le contrôle des registres.

5. La Convention de l'Unesco ne traite pas des certificats d'authenticité.

6 . Aucune instance ne contrôle les certificats d’authenticité. Ceux-ci n’ont d’ailleurs aucune valeur juridique, ils ne peuvent être considérés que comme un avis d’expert.

Het geachte lid gelieve hierna het antwoord op zijn vraag te vinden.

1. Een ambtelijk overlegplatform "Invoer, Uitvoer en Restitutie van Cultuurgoederen" werd opgericht door het overlegcomité waarin de Federale overheid (Justitie, Politie, Douane, Programmatorische Overheidsdienst (POD) Wetenschapsbeleid) en de bevoegde diensten van de gemeenschaps- en gewestregeringen vertegenwoordigd zijn.

Aan dit overlegplatform werd gevraagd om voorstellen te formuleren met het oog op de omzetting van het Unesco 1970-Verdrag in Belgisch recht. Deze voorstellen worden in de loop van 2011 verwacht en hebben onder andere betrekking op de verplichting voor de antiquairs een register te houden waarin opgave wordt gedaan van de herkomst van ieder cultuurgoed, van de naam en van het adres van de leverancier, van de omschrijving en van de prijs van ieder verkocht goed, alsmede de koper van het cultuurgoed te informeren over het uitvoerverbod dat op dat goed van toepassing kan zijn.

2. 3. en 4. Er is op dit moment nog een enkele beslissing noch voor wat betreft de modaliteiten van de bewaring van de gegevens noch voor wat betreft de benaderingswijze waarop een controle op het bijhouden van registers uitgevoerd wordt.

5 . Het Unesco 1970 Verdrag spreekt zich niet uit over de echtheidscertificaten.

6 . Geen enkele instantie controleert de echtheidsbewijzen. Deze hebben trouwens geen juridische waarde, zijn enkel te beschouwen als een expertenopinie