Iedere inwoner van België beschikt over een SIS-kaart, voor een aantal verrichtingen in het kader van de gezondheidzorg/sociale zekerheid. Deze kaart is persoonlijk en wordt uitgereikt op basis van het domicilieadres. Dit betekent dat de SIS-kaart van de kinderen van ouders die gekozen hebben voor co-ouderschap altijd bij de ouder is waarbij de kinderen hun domicilieadres hebben. Met als gevolg dat de kinderen die kaart telkens zij naar de andere ouder gaan, dienen mee te nemen. Dit wordt regelmatig vergeten, waarbij dan bijvoorbeeld bij de apotheker of in het ziekenhuis de volle pot moet betaald worden. Dat kan dan achteraf wel worden gerecupereerd, maar dat moet dan via de ouder die het kind ten laste (voor het ziekenfonds) heeft, wat ook heel wat problemen oplevert.

Hierover de volgende vragen:

1) Is de minister op de hoogte van deze problematiek? Beaamt hij de relevantie hiervan, waarbij een noodzakelijk en goed bedoeld bureaucratisch instrument in sommige gevallen niet beoogde maar erg vervelende effecten sorteert? Heeft de minister al iets ondernomen om deze problematiek te verhelpen?

2) Heeft men reeds de piste onderzocht om een tweede SIS-kaart aan gescheiden ouders te verstrekken? Wat zijn daarbij de mogelijke knelpunten? Zijn er andere alternatieven onderzocht om deze problematiek te verhelpen en welke zijn deze?

Ik kan u meedelen dat de sociale identiteitskaart (“SIS” – kaart) een uniek identificatie-instrument is, en elke verzekerde dus maar over één kaart kan beschikken.

Ik ben ervan op de hoogte dat in sommige gevallen problemen kunnen ontstaan. Het is precies om die reden dat de reglementering inzake de sociale identiteitskaart voorziet in de mogelijkheid tot het toekennen van een attest van sociaal verzekerde, dat dezelfde gegevens bevat als de gegevens op de kaart.

Dit attest kan worden uitgereikt in afwachting van de daadwerkelijke uitreiking van een nieuwe kaart, maar ook in behartigenswaardige gevallen, die als dusdanig erkend worden door de dienst voor administratieve controle van het Rijksinstituut voor ziekte- en invaliditeitsverzekering. In het laatste geval heeft het attest een hernieuwbare geldigheidsduur van zes maanden.

Onder de sociaal behartigenswaardige gevallen, die als dusdanig worden erkend door de dienst voor administratieve controle, komen problematische situaties van scheiding van ouders voor, maar ook de situatie van co-ouderschap.

De mogelijkheid om een attest te krijgen in niet limitatieve sociaal behartigenswaardige situaties, laat in het algemeen toe snel gepaste oplossingen te bieden voor situaties waarin het doorgeven van de SIS-kaart een probleem stelt, of voor uitzonderlijke situaties die zich kunnen voordoen, zonder daarbij uiteraard afbreuk te doen aan het unieke en persoonlijke karakter van de SIS-kaart als identificatie-instrument in de sociale zekerheid.

In een omzendbrief van 1 december 2000 van de dienst voor administratieve controle van het Rijksinstituut voor ziekte- en invaliditeitsverzekering (RIZIV), wordt bepaald hoe dit attest verkregen kan worden. Dit gebeurt aan de hand van een verklaring bij het ziekenfonds, waarbij de sociaal verzekerde is aangesloten, en die het attest kan afleveren. De verklaring voorziet dat daarbij het stuk wordt gevoegd die de juridische situatie aantoont in het kader waarvan het attest wordt aangevraagd.