SÉNAT DE BELGIQUE BELGISCHE SENAAT
________________
Session 2010-2011 Zitting 2010-2011
________________
22 mars 2011 22 maart 2011
________________
Question écrite n° 5-1830 Schriftelijke vraag nr. 5-1830

de Cindy Franssen (CD&V)
van Cindy Franssen (CD&V)

au ministre pour l'Entreprise et la Simplification
aan de minister voor Ondernemen en Vereenvoudigen
________________
La demande par la Vlaamse Maatschappij voor Watervoorziening l'introduction d'allocations sociales la production et la distribution d'eau potable De aanvraag voor het invoeren van sociale tegemoetkomingen voor drinkwaterproductie en -levering bij de Vlaamse Maatschappij voor Watervoorziening 
________________
distribution de l'eau
fixation des prix
contrôle des prix
réglementation des prix
prix réduit
watervoorziening
vaststelling van de prijzen
prijsbeheersing
prijsregeling
gereduceerde prijs
________ ________
22/3/2011Verzending vraag
7/4/2011Antwoord
22/3/2011Verzending vraag
7/4/2011Antwoord
________ ________
Herkwalificatie van : vraag om uitleg 5-642 Herkwalificatie van : vraag om uitleg 5-642
________ ________
Question n° 5-1830 du 22 mars 2011 : (Question posée en néerlandais) Vraag nr. 5-1830 d.d. 22 maart 2011 : (Vraag gesteld in het Nederlands)

Bien que les compétences en matière d'eau soient principalement régionales, la fixation du prix maximal pour la distribution de l'eau reste une compétence fédérale.

En raison du caractère encore très monopolistique (quatre entreprises en Flandre) des sociétés de distribution d'eau potable, celles ci sont encore soumises au contrôle des prix, ce qui implique que des modifications des tarifs ne sont possibles qu'après l'assentiment du ministre de l'Économie.

Toutes les demandes de hausse des prix sont examinées en conciliant les besoins économiques des entreprises et un un niveau tarifaire socialement acceptable pour le consommateur.

Il y a quelques mois, la Vlaamse Maatschappij voor Watervoorziening (VMW) a introduit une demande de hausse de prix. L'une des raisons de cette requête résidait dans l'introduction d'une allocation sociale pour la production et la distribution de l'eau.

C'est la société d'eau potable qui décide de manière autonome des conditions et des modalités de la production et de la distribution de l'eau. Ainsi, la Flandre compte actuellement trois sociétés d'eau potable qui appliquent les corrections sociales à la production et la distribution de l'eau, à savoir la compagnie communale Knokke-Heist, Pidpa et TMVW.

En tant que compagnie d'eau la plus importante de Flandre (avec 1 130 000 clients particuliers), la VMW n'octroie actuellement aucune allocation sociale, excepté la réduction pour les patients en dialyse rénale. Ce système paraît pour le moins étrange aux habitants de la même commune qui sont raccordés à une autre compagnie d'eau de distribution. Il est surtout déplorable que la VMW, en tant que compagnie d'eau la plus importante, n'octroie aucune réduction sociale sur son système tarifaire pour la composante production et distribution de l'eau. Elle voulait y remédier par cette demande.

La proposition de nouvelle tarification sociale déposée par la VMW concernait une réduction sur l'indemnité fixe. À l'avenir, l'indemnité fixe pour les clients concernés serait dès lors bloquée au niveau actuel et ne serait plus sujette aux modifications tarifaires. Cette proposition n'a toutefois pas été approuvée.

Je souhaiterais une réponse aux questions suivantes :

1. Quelle est la politique du ministre en matière de tarification sociale ? Pourquoi les trois autres compagnies d'eau en Flandre se sont bel et bien vu autoriser à introduire une telle allocation sociale sur la production et la distribution d'eau potable ?

2. Pourquoi le ministre a-t-il refusé cette proposition ? Quelles sont les objections ? Que doit-on modifier pour que cette proposition soit acceptable ? Quelles étaient les conclusions de l'évaluation des besoins économiques des entreprises et d'un niveau tarifaire socialement acceptable ?

3. Quel était l'avis de la Commission pour la régulation des prix ?

4.Quel est l'impact financier de l'introduction de cette allocation sociale ? Quel est l'impact de cette proposition sur le prix de l'eau de distribution ?

 

Hoewel de bevoegdheden op het gebied van water zich vooral concentreren op gewestniveau, blijft de bepaling van de maximumprijs voor de waterdistributie een bevoegdheid van de federale overheid.

Vanwege het nog zeer monopolistische karakter (4 maatschappijen in Vlaanderen) van drinkwaterdistributiebedrijven, zijn deze nog altijd onderworpen aan de prijscontrole, wat betekent dat prijswijzigingen alleen kunnen plaatsvinden na goedkeuring van de minister van Economie.

Alle aanvragen voor een prijsverhoging worden onderzocht door de economische behoeften van de bedrijven en een sociaal aanvaardbaar prijsniveau voor de consument met elkaar in overeenstemming te brengen.

Enkele maanden geleden diende de Vlaamse Maatschappij voor Watervoorziening (VMW) een aanvraag in voor prijsverhoging. De reden van deze aanvraag was onder andere het invoeren van een sociale tegemoetkomingen voor waterproductie en -levering.

Het is de drinkwatermaatschappij die autonoom over de voorwaarden en de modaliteiten voor waterproductie en -levering beslist. Zo zijn er vandaag 3 drinkwatermaatschappijen in Vlaanderen, met name het gemeentelijk waterbedrijf Knokke-Heist, Pidpa en TMVW die sociale correcties toepassen op de drinkwaterproductie en -levering.

Als grootste waterbedrijf in Vlaanderen (met 1.130.000 particuliere klanten) geeft de VMW, op uitzondering van de korting voor nierdialysepatiënten, momenteel geen sociale tegemoetkomingen. Dat komt op zijn minst vreemd over bij inwoners van eenzelfde gemeente, maar die aangesloten zijn bij andere drinkwatermaatschappijen. Bovenal is het te betreuren dat de VMW als grootste maatschappij geen sociale tegemoetkoming heeft binnen haar tariefstelsel voor de component waterproductie en -levering. Met de aanvraag wilde ze hieraan tegemoetkomen.

Het voorstel dat door de VMW was ingediend voor nieuwe sociale tariefstelling had betrekking op een korting op de vaste vergoeding. De vaste vergoeding voor deze klanten zou daarbij ook in de toekomst geblokkeerd worden op het huidige niveau, waarbij prijsaanpassingen niet meer worden doorgerekend. Dit voorstel blijkt nu niet te zijn goedgekeurd.

Graag had ik van de minister vernomen:

1. Wat is de beleidslijn van de minister inzake sociale tarieven? Hoe komt het dat de 3 andere watermaatschappijen in Vlaanderen in het verleden de invoering van dergelijke sociale tegemoetkoming op de drinkwaterproductie en -levering wel hebben toegekend gekregen?

2. Waarom werd dit voorstel door de minister afgekeurd? Wat zijn de bezwaren? Wat dient aangepast te worden opdat het voorstel wel aanvaardbaar is? Wat waren de conclusies bij de afweging van de economische behoeften van de VMW en een sociaal aanvaardbaar prijsniveau?

3. Hoe luidde het advies van de Commissie tot Regeling der prijzen?

4. Wat is de financiële impact van de invoering van deze sociale tegemoetkoming? Wat is de impact op de drinkwaterprijs van dit voorstel?

 
Réponse reçue le 7 avril 2011 : Antwoord ontvangen op 7 april 2011 :

1. La mise en place d’un tarif social est une décision prise de manière autonome par la société de distribution d’eau potable elle-même. Elle ne nécessite pas l’aval du ministre de l’Entreprise et de la Simplification. Les sociétés de distribution d’eau potable doivent uniquement introduire une demande de hausse de prix si elles souhaitent augmenter leurs tarifs. Elles sont libres d’appliquer des prix inférieurs aux tarifs maximaux autorisés. Si elles souhaitent ne pas appliquer une hausse de prix à une certaine catégorie de consommateurs, elles ne doivent pas non plus déposer une demande. Si pour des raisons sociales, une société de distribution d’eau potable souhaite appliquer un tarif inférieur au tarif maximum autorisé, je ne peux que saluer cette initiative. Le tarif social proposé par la Société flamande pour la distribution d’eau « Vlaamse Maatschappij voor Watervoorziening » (VMW) consistait à maintenir le tarif de l’indemnité fixe à 44,02 euros/an hors TVA. Cela représente pour l’année 2011 une réduction de 2,40 euros par an par rapport au tarif applicable aux autres consommateurs. À titre comparatif, la TMVW pratique un tarif nul pour la redevance fixe (43,97 euros/an hors TVA pour les autres consommateurs). La Pidpa accorde une réduction de 38,62 euros/an hors TVA aux consommateurs qui ont droit à une intervention du Centre public d’action sociale (CPAS).

2. La VMW a introduit une demande en octobre 2010 concernant l’augmentation des montants de la redevance fixe et des tarifs de consommation d’eau. Il s’agissait ici d’une hausse de la redevance fixe de 2,40 euros/an et de hausses entre 5,6 % et 8,4 % pour la consommation d’eau. Le surplus de recettes total s’élevait à 10,8 millions euros. La diminution des recettes par suite de la mise en place du tarif social sur la redevance fixe était de 180 000 euros. L’augmentation demandée pour la redevance fixe se composait d’une hausse de 1,64 euros pour l’augmentation de la cotisation patronale au fonds de pension et d’une hausse de 0,76 euro pour l’indexation du tarif. Les augmentations demandées pour la consommation se basaient essentiellement sur la hausse du prix d’achat de l’eau acquise auprès de la Société wallonne des eaux (SWDE) ou de la réduction de la perte structurelle des différents services provinciaux. Aucune autre augmentation n’a été demandée pour compenser la mise en place du tarif social pour la redevance fixe. Les hausses de prix que j’ai autorisées le 13 décembre 2010 étaient limitées à 3,11 %. Je trouve effectivement que les augmentations annuelles de la cotisation patronale au fonds de pension ne peuvent pas être de la sorte imputées au consommateur. En ce qui concerne la perte structurelle, je souligne que c’est le service provincial qui enregistre la perte la plus importante qui applique les prix les plus bas. À cet égard, une harmonisation accrue des tarifs des différents services provinciaux serait opportune. Je ne peux autoriser des tarifs supérieurs à ceux requis par le demandeur lui-même. Dans ma lettre à la VMW, je n’ai mentionné nulle part que le tarif social avait été refusé. Si la VMW veut instaurer le tarif social proposé, elle peut le faire sans mon autorisation puisqu’il s’agit d’un tarif non supérieur au tarif existant.

3. La Commission pour la régulation des prix a émis un avis unanime le 17 novembre afin de limiter les hausses de prix à 2,77 %. J’ai autorisé la VMW à accroître le prix proportionnellement à l’inflation, comme je l’ai fait pour plusieurs autres compagnies de distribution d’eau potable, ce qui a porté la hausse de prix à 3,11 %.

4. La mise en place d’un tarif social pour la redevance fixe pourrait impliquer une diminution de recettes de 180 000 euros pour l’année 2011. L’impact pour les années à venir n’est pas encore chiffrable puisque la VMW n’a pas encore précisé les hausses qu’elle souhaite appliquer pour la redevance fixe au cours des prochaines années. Dans son dossier, la VMW indique qu’elle entend augmenter pendant trois années consécutives la cotisation patronale au fonds de pension de 4,0 % et pendant les 27 prochaines années chaque fois de 2,0 %. Le dossier qu’a déposé la VMW en octobre 2010 ne contenait aucune demande d’augmentation supplémentaire des tarifs pour compenser les pertes de revenus découlant de l’instauration du tarif social.

1. Het instellen van een sociaal tarief is een beslissing die autonoom genomen wordt door de drinkwatermaatschappij zelf. Hiervoor is geen goedkeuring van de minister voor Ondernemen en Vereenvoudigen nodig. De drinkwatermaatschappijen moeten enkel een aanvraag tot prijsverhoging indienen indien zij hun tarieven wensen te verhogen. De drinkwatermaatschappijen kunnen steeds lagere prijzen toepassen dan de maximaal toegelaten prijzen. Indien zij voor een bepaalde categorie van verbruikers geen tariefverhoging wensen door te voeren, dan moeten zij evenmin een aanvraag indienen. Indien een drinkwatermaatschappij om sociale redenen een lager tarief dan het maximaal toegelaten tarief wenst toe te passen, dan kan ik dit initiatief alleen maar toejuichen. Het sociale tarief voorgesteld door de Vlaamse Maatschappij voor Watervoorziening (VMW) betrof het behoud van het tarief van de vaste vergoeding op 44,02 euro/jaar, BTW niet inbegrepen. Dit komt voor het jaar 2011 neer op een korting van 2,40 euro per jaar ten opzichte van het tarief voor de andere verbruikers. Ter vergelijking: de TMVW past een nul-tarief toe voor de vaste vergoeding (43,97 euro/jaar exclusief BTW voor de andere verbruikers). De Pidpa kent een vermindering van 38,62 euro/jaar, BTW niet-inbegrepen, toe voor de verbruikers die recht hebben op een tussenkomst van het Openbaar Centrum voor maatschappelijk welzijn (OCMW).

2. De VMW heeft in oktober 2010 een aanvraag ingediend voor de verhoging van de bedragen voor de vaste vergoeding en voor de tarieven voor het waterverbruik zelf. Het ging hier om een verhoging van de vaste vergoeding met 2,40 euro/jaar en verhogingen tussen 5,6 % en 8,4 % voor het waterverbruik. De totale gevraagde meeropbrengst bedroeg 10,8 miljoen euro. De minderinkomsten door het invoeren van het sociaal tarief vaste vergoeding bedroeg 180 000 euro. De gevraagde verhoging voor de vaste vergoeding bestond uit een verhoging van 1,64 euro voor de verhoging van de werkgeversbijdrage voor het eigen pensioenfonds, en een verhoging met 0,76 euro voor de indexering van het tarief. De gevraagde verhogingen voor het verbruik steunden hoofdzakelijk op de stijging van de aankoopprijs van water aangekocht bij de Société wallonne des eaux (SWDE) of het verminderen van het structureel verlies van de verschillende provinciale diensten. Er werden geen bijkomende verhogingen gevraagd ter compensatie van het invoeren van het sociaal tarief vaste vergoeding. De prijsverhogingen die ik op 13 december 2010 heb toegestaan werden beperkt tot 3,11 %. Ik ben inderdaad van mening dat de jaarlijkse verhogingen van de werkgeversbijdrage voor het pensioenfonds niet zomaar ten laste van de verbruikers kunnen gelegd worden. Wat betreft het structureel verlies moet ik opmerken dat de provinciale dienst met het grootste verlies, ook de laagste prijzen hanteert. Een grotere gelijkschakeling van de tarieven van de verschillende provinciale diensten is hier aangewezen. Ikzelf kan echter geen hogere tarieven toestaan dan de tarieven die de aanvrager zelf aanvraagt. Ik heb in mijn brief aan de VMW ook nergens vermeld dat het sociale tarief geweigerd werd. Indien de VMW het voorgestelde sociale tarief wil invoeren dan kan dat zonder dat ik daarvoor de toestemming moet geven vermits het gaat om een tarief dat niet hoger zou liggen dan het bestaande tarief.

3. De Commissie tot Regeling der Prijzen heeft op 17 november een unaniem advies uitgebracht om de prijsverhogingen te beperken tot 2,77 %. Ik heb de VMW toegestaan de prijs te verhogen a rato van de inflatie, zoals ik ook in dezelfde periode voor een aantal andere drinkwatermaatschappijen heb gedaan, wat de prijsverhoging op 3,11 % bracht.

4. Het invoeren van een sociaal tarief voor de vaste vergoeding zou voor het jaar 2011 een minderopbrengst meebrengen van 180 000 euro. De impact voor de volgende jaren is nog niet te becijferen vermits de VMW nog niet aangegeven heeft welke verhogingen voor de vaste vergoeding zij wil toepassen gedurende de volgende jaren. In haar dossier geeft de VMW aan dat zij gedurende drie opeenvolgende jaren de werkgeversbijdrage voor het pensioenfonds jaarlijks wil verhogen met 4,0 % en gedurende de volgende 27 jaren telkens met 2,0 %. Het dossier dat de VMW in oktober 2010 heeft ingediend bevatte geen vraag voor een bijkomende verhoging van de tarieven ter compensatie van de minderinkomsten uit de invoering van het sociaal tarief.