SÉNAT DE BELGIQUE BELGISCHE SENAAT
________________
Session 2010-2011 Zitting 2010-2011
________________
21 février 2011 21 februari 2011
________________
Question écrite n° 5-1396 Schriftelijke vraag nr. 5-1396

de Bert Anciaux (sp.a)

van Bert Anciaux (sp.a)

à la vice-première ministre et ministre des Affaires sociales et de la Santé publique, chargée de l'Intégration sociale

aan de vice-eersteminister en minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid, belast met Maatschappelijke Integratie
________________
Propriétés à l'étranger - Dénombrement - Coopération et accords avec d'autres pays Eigendommen in het buitenland - Opsporing - Samenwerking en akkoorden met andere landen 
________________
propriété immobilière
fraude fiscale
fraude
accord bilatéral
délit économique
Pologne
Royaume-Uni
France
Pays-Bas
échange d'information
onroerend eigendom
belastingfraude
fraude
bilaterale overeenkomst
economisch delict
Polen
Verenigd Koninkrijk
Frankrijk
Nederland
uitwisseling van informatie
________ ________
21/2/2011Verzending vraag
31/3/2011Antwoord
21/2/2011Verzending vraag
31/3/2011Antwoord
________ ________
Ook gesteld aan : schriftelijke vraag 5-1397
Ook gesteld aan : schriftelijke vraag 5-1398
Ook gesteld aan : schriftelijke vraag 5-1399
Ook gesteld aan : schriftelijke vraag 5-1397
Ook gesteld aan : schriftelijke vraag 5-1398
Ook gesteld aan : schriftelijke vraag 5-1399
________ ________
Question n° 5-1396 du 21 février 2011 : (Question posée en néerlandais) Vraag nr. 5-1396 d.d. 21 februari 2011 : (Vraag gesteld in het Nederlands)

La propriété de biens immobiliers à l'étranger joue un rôle important dans l'octroi de toutes sortes d'allocations sociales ainsi que dans la prestation de soins et d'assistance. La connaissance exacte des propriétés étrangères s'avère également essentielle pour une lutte ciblée contre la fraude, l'évasion fiscale et les opérations de blanchiment. Dans de nombreux cas, il est malgré tout extrêmement difficile, voire impossible, d'estimer correctement le nombre de possessions étrangères d'un concitoyen ou d'un contribuable.

Je souhaiterais obtenir une réponse aux questions suivantes :

1) Avec quels pays la Belgique a-t-elle conclu des accords bilatéraux qui stipulent que les autorités belges reçoivent des réponses correctes au sujet des demandes d'informations sur la propriété de biens immobiliers de leurs concitoyens ? Comment le ministre évalue-t-il le fonctionnement et les effets de ces accords (par pays) ?

2) Existe-t-il des accords multilatéraux à ce sujet ? Dans l'affirmative, lesquels et quels effets ont-ils ? Le problème de l'échange international d'informations sur la possession de biens immobiliers a-t-il été évoqué aux conseils des ministres de l'Union européenne ? Cette problématique est-elle abordée lors d'autres conseils ? Dans l'affirmative, lesquels et avec quels résultats ?

3) Notre pays transmet-il ce genre d'informations à d'autres pays ? Dans l'affirmative, auxquels et sous quelles conditions ? À quelle fréquence et de quels États notre pays reçoit-il de telles questions ? Doit-on obligatoirement passer par une procédure judiciaire pour un tel échange d'informations ? La Belgique possède-t-elle des cadastres reprenant les propriétés des étrangers ? Dans la négative, y a-t-il des projets à cet égard et où en sont-ils ?

4) Existe-t-il des accords internationaux spécifiques dans le cadre de la lutte contre la fraude fiscale et sociale ainsi que contre la criminalité en col blanc ? Dans l'affirmative, lesquels et quels effets ont-ils ?

5) Comment le ministre évalue-t-il la proposition de demander à chaque État membre de l'UE d'établir un cadastre reprenant les propriétés des étrangers, qui serait consultable par les autres États membres sur requête officielle ? Est-il disposé à lancer l'idée au Conseil des ministres de l'UE ? Dans la négative, quels éléments entravent-ils la promotion de cette proposition ?

 

Het bezit van onroerende goederen in het buitenland speelt een belangrijke rol bij het al dan niet toekennen van allerlei sociale uitkeringen en het verlenen van zorg en bijstand. Ook in functie van een accurate bestrijding van fraude, belastingontduiking en witwasoperaties vormt een exacte kennis van buitenlandse bezittingen van verdachten een onontbeerlijke rol. Toch blijkt het in vele gevallen uiterst moeilijk tot zelfs onmogelijk om een juiste inschatting te kunnen maken van de buitenlandse bezittingen van landgenoten of belastingplichtigen.

Graag kreeg ik een antwoord op de volgende vragen:

1) Met welke landen sloot België bilaterale akkoorden waarin vervat is dat informatieve vragen van Belgische overheden over de eigendom van onroerende goederen van landgenoten correct worden beantwoord? Hoe evalueert u de werking en de effecten van deze akkoorden (per land)?

2) Bestaan er hieromtrent multilaterale akkoorden, en zo ja welke en met welke effecten? Werd het probleem van informatie-uitwisseling over het bezit van onroerende goederen tussen verschillende Staten besproken op ministerraden van de Europese Unie (EU)? Zijn er andere fora waarop deze problematiek aan bod komt, zo ja welke en met welke effecten?

3) Geeft ons land dit soort informatie aan andere landen? Zo ja, onder welke voorwaarden, aan welke landen? Hoe frequent en van welke landen ontvangt ons land dergelijke vragen? Is een gerechtelijke procedure voorwaardelijk aan dergelijke informatieoverdracht? Bestaan er kadasters met weergave van de eigendommen van niet-landgenoten in ons land? Zo niet, zijn er plannen daartoe en hoe ver zijn deze gevorderd?

4) Bestaan er internationaal specifieke akkoorden in het kader van de strijd tegen fiscale of sociale fraude en de witte boordencriminaliteit? Zo ja, welke en met welke effecten?

5) Hoe beoordeelt u het voorstel dat elk EU-land een kadaster opmaakt met eigendommen van buitenlanders, mits officieel verzoek raadpleegbaar door andere EU-Staten? Bent u bereid dit op de EU-Ministerraad te lanceren? Zo niet, wat weerhoudt hem om dit voorstel te promoten?

 
Réponse reçue le 31 mars 2011 : Antwoord ontvangen op 31 maart 2011 :

Vous trouverez ci-dessous la réponse au point 4 de votre question ; les autres problématiques ne relèvent pas de ma compétence.

Diverses initiatives ont effectivement été prises par la Belgique en matière de lutte contre la fraude sociale, sous forme de coopération bilatérale renforcée.

Plusieurs accords ont ainsi vu le jour :

- l’accord de coopération conclu signé le 11 octobre 2007 entre la Belgique et la Pologne, portant sur la coopération et l’échange mutuel d’informations en vue d’assurer une protection efficace de l’emploi, de la sécurité et de l’hygiène des conditions de travail des travailleurs détachés pour réaliser des tâches sur le territoire de ce deux pays, et d’éliminer les dangers sources d’accidents du travail et de maladies professionnelles, relève partiellement des attributions du ministre de l’Emploi et de l’Égalité des chances, chargé de la Politique de migration et d'asile;

- le Memorandum of Understanding, conclu avec le Department of Work and Pensions du Royaume-Uni, signé le 21 octobre 2009, est un protocole d’accord entre, du côté belge, l’Office national des Pensions et l'Institut National d'Assurance Maladie - Invalidité, et du côté du Royaume-Uni, le ministère de l’Emploi et des Pensions et le ministère du développement social de Grande-Bretagne et d’Irlande du Nord concernant la coopération et l’assistance mutuelle dans le domaine de l’administration des programmes de sécurité sociale et d’aide sociale.

Ces trois textes constituent des accords entre fonctionnaires dirigeants des institutions belges et des institutions homologues du Royaume Uni.

L’accord de coopération conclu entre la Belgique et la France, signé le 17 novembre 2008, destiné à réduire la fraude, les erreurs et les abus et à garantir l’efficience des droits sociaux, met en place un cadre de coopération pour les institutions de sécurité sociale et permet notamment un échange (massif) de flux de données entre les deux pays, l’échange d’agents en vue d’effectuer des contrôles conjoints, la mise en place de bonnes pratiques et le recouvrement transfrontalier des dus et indus en cotisations (contributions) sociales et allocations. Pour la France comme pour la Belgique, c’est la première fois qu’un accord prévoit la transmission et le croisement de fichiers entre deux pays pour lutter contre la fraude; c'est aussi la première fois qu'un accord international prévoit la possibilité pour les services d'inspection du travail d'un État de pouvoir prendre part à des contrôles organisés sur le territoire de l'autre État, ce qui constitue une réelle innovation sur le plan de la coopération en matière de lutte contre la fraude transfrontalière.

L'accord de coopération conclu entre la Belgique et les Pays-Bas, signé le 6 décembre 2010, est un accord similaire à celui conclu avec la France. Les procédures de ratification relatives à ces deux derniers accords sont en suspens.

Hieronder vindt u het antwoord op punt 4 van uw vraag; de andere punten vallen niet onder mijn bevoegdheid.

Op het vlak van de strijd tegen de sociale fraude heeft België inderdaad tal val initiatieven genomen in de vorm van een versterking van de bilaterale samenwerking.

Er werden verschillende overeenkomsten gesloten :

– het samenwerkingsakkoord tussen België en Polen, ondertekend op 11 oktober 2007, inzake de samenwerking en de uitwisseling van informatie met het oog op een doeltreffende arbeidsbescherming, de veiligheid en de hygiëne van de werkomstandigheden van werknemers die worden uitgezonden om taken uit te voeren op het grondgebied van de beide landen van de overeenkomst, en het uitsluiten van gevaarlijke situaties die kunnen leiden tot ongevallen en beroepsziekten, valt gedeeltelijk onder de bevoegdheid van de minister van Werk en Gelijke Kansen, belast met het Migratie- en asielbeleid;

– het Memorandum of Understanding, gesloten met het Department of Work and Pensions van het Verenigd Koninkrijk, ondertekend op 21 oktober 2009, gaat om een akkoordprotocol tussen, voor België, de Rijksdienst voor pensioenen en het Rijksinstituut voor Ziekte- en Invaliditeitsverzekering en voor het Verenigd Koninkrijk het ministerie voor werk en pensioenen en het ministerie voor de sociale ontwikkeling van Groot-Brittannië en Noord-Ierland, en betreft de samenwerking en wederzijdse ondersteuning op het gebied van het beheer van de programma’s inzake de sociale zekerheid en de sociale hulp.

Deze drie teksten zijn akkoorden tussen leidinggevende ambtenaren van de Belgische instellingen en van de gelijkwaardige instellingen van het Verenigd Koninkrijk.

De samenwerkingsovereenkomst tussen België en Frankrijk, gesloten op 17 november 2008, bedoeld om fraude, vergissingen en misbruik te beperken en om de efficiëntie van de sociale rechten te waarborgen, voert een samenwerkingskader in voor de instellingen van de sociale zekerheid en maakt het mogelijk om tussen de twee landen gegevensstromen uit te wisselen, om personeel uit te wisselen voor gezamenlijke controles, om goede praktijken in te voeren en om grensoverschrijdend verschuldigde en onverschuldigde bijdragen en uitkeringen te innen of terug te vorderen. Zowel voor Frankrijk als voor België is het de eerste keer dat een overeenkomst voorziet in de uitwisseling en de kruising van gegevensbestanden om fraude te bestrijden. Het is ook de eerste keer dat een internationale overeenkomst voorziet in de mogelijkheid om de arbeidsinspectiediensten van een Staat te laten deelnemen aan controles georganiseerd op het grondgebied van een andere Staat, wat een aanzienlijke innovatie betekent op het vlak van samenwerking inzake grensoverschrijdende fraudebestrijding.

De samenwerkingsovereenkomst gesloten tussen België en Nederland, op 6 december 2010 gesloten met de Nederlandse partners. Deze overeenkomst is vergelijkbaar met die met Frankrijk. De ratificatieprocedures met betrekking tot deze laatste twee overeenkomsten zijn hangende.