Ichtiotherapie is een vorm van pedicure met kleine visjes, de Garra Rufa vissen. Vroeger werd dit vooral aangeboden in landen zoals Turkije en Griekenland, maar tegenwoordig kan je ook in België deze therapie volgen. Deze therapie wordt vooral gebruikt door psoriasispatiënten aangezien de visjes de overtollige en dode huidcellen weg eten. Vorige week gaf de Hoge Gezondheidsraad het advies aan de regering om deze therapie in België te verbieden omdat er bij deze behandeling een kans bestaat op infecties.

Ik heb volgende vragen voor de minister:

1) Hoe staat u tegenover het advies van de Hoge gezondheidsraad? Vindt u het nuttig en aangewezen om dit te verbieden?

2) Wat zijn de ongewenste effecten van dergelijke therapie? Wat zijn de heilzame effecten van deze therapie?

3) Wordt deze behandeling frequent aangeboden in België?

4) Welke maatregelen zult u nemen naar aanleiding van dit advies? Welke timing voorziet u?

U vraagt naar de frequentie van deze “behandeling” of beter activiteit in ons land.  Gezien het om een niet gereglementeerde en niet geregistreerde activiteit gaat, kon de Hoge Gezondheidsraad enkel een schatting weergeven. De Raad veronderstelt dat er zo’n 100 centra zijn in ons land met fish pedicure. 

Het Franse Agence nationale de sécurité sanitaire, schat het aantal in Frankrijk op enkele honderden. In elk geval is er de laatste jaren zowat over heel Europa een toename geweest van het aantal centra. 

Het rapport van de Hoge Gezondheidsraad onderstreept dat er geen enkel wetenschappelijk argument bestaat voor enig therapeutisch nut van deze activiteit. 

Het gaat dus enkel om een procedé voor esthetische doeleinden of “wellness”. Dit is uiteraard een belangrijk element bij het afwegen van de risico’s die gelopen worden door de gebruikers/cliënten, het personeel en van de behandeling van de diertjes. 

Het infectierisico blijft heel beperkt. Maar bepaalde infecties kunnen mogelijks grote complicaties veroorzaken. Het is belangrijk te weten dat bepaalde desinfectie-procedures niet kunnen toegepast worden omdat deze de overleving van de visjes zouden bedreigen. Tenslotte kunnen bepaalde ziekten bij de gebruikers (bijvoorbeeld eczema, psoriasis, diabetes, immuundeficiëntie, voetinfecties, enz.) het risico verhogen voor de cliënt zelf of andere cliënten besmetten. 

De Hoge Gezondheidsraad bracht een ongunstig advies uit over het bestaan van dergelijke centra en de verdere oprichting ervan. Indien deze praktijk niet verboden wordt, is volgens de Hoge Raad een strikte reglementering vereist. De Hoge Raad somt alle maatregelen op die moeten genomen worden in de hypothese dat de praktijk niet zou verboden worden. 

De keuze tussen een totaal verbod en een strikte reglementering, stelde zich ook in het buitenland. Verschillende staten van de V.S. (Verenigde Staten) en van Canada, hebben de praktijk gewoon verboden, andere staten niet. In Frankrijk pleit men voor een omkadering met een strikte reglementering en opvolging. Men kijkt nauw toe op de verstrekte informatie aan de gebruikers en hun geïnformeerde toestemming (informed consent), op eventuele publiciteit en op eventuele onwettige uitoefening van de geneeskunde in centra die bewezen risicopatiënten te kunnen selecteren door het stellen van een diagnose. 

Gezien de risico’s van de “fish pedicure”, de afwezigheid van een therapeutisch nut en de beperkte cosmetische effecten (de Hoge Raad spreekt van het zoeken naar” bijzondere belevingen”), is het duidelijk dat een totaal verbod niet zomaar kan uitgesloten worden. In elk geval is een strikte reglementering noodzakelijk. 

In eerste instantie heb ik de aanbeveling volgen van de Hoge Gezondheidsraad gevolgd om het advies te vragen aan de Raad voor Dierenwelzijn. De bescherming van de dieren moet ook in rekening genomen worden, zelfs al zijn alle gezondheidsrisico’s voor de mens onder controle.