Op 29 januari 2014 hebben de commissies Buitenlandse Zaken en Landsverdediging van de Kamer van volksvertegenwoordigers een bijzondere bijeenkomst gehouden over kernwapens (stuk Kamer nr. 53-3374/1). De Amerikaanse expert Hans Kristensen, directeur van het Nuclear Information Project van de Federation of American Scientists informeerde zijn toehoorders over de tactische kernwapens van de Verenigde Staten, gestationeerd in vijf Europese of nabije landen die deel uitmaken van de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO), waaronder België. De uiteenzetting van Hans Kristensen en zijn antwoorden op de opmerkingen en vragen van parlementsleden hebben een aantal punten aan het licht gebracht :

- een twintigtal atoombommen van het type B 61-4 zijn wel degelijk opgeslagen in Kleine Brogel op grond van bilaterale overeenkomsten met de Verenigde Staten, en niet van multilaterale beslissingen van de NAVO ;

- die akkoorden kunnen op soevereine wijze herroepen worden door België, dat zijn toevlucht kan nemen tot juridische en diplomatieke procedures, in overeenstemming met deze welke gebruikt worden door Canada, Griekenland, Denemarken en waarschijnlijk ook Turkije ;

- de zogenaamde " modernisering " van deze kernbommen betreft feitelijk de vervanging ervan door kernbommen van het type B61-12, die veel preciezer zijn en een veel grotere reikwijdte hebben. Deze nieuwe intercontinentale kernbommen kunnen enkel vervoerd worden door jachtbommenwerpers van het type F-35, die verwacht worden tegen 2020. Bijgevolg betekent de aanvaarding van het zogenaamde moderniseringsbesluit eigenlijk een vroegtijdige toestemming om deze jachtbommenwerpers F-35 aan te kopen. Over het aankoopprogramma zal bovendien beslist worden door hoge militairen en diplomaten, zowel van de NAVO als van ons land. Onze verkozen instellingen worden er niet bij betrokken;

- dergelijke beslissing betekent dat België zich zal omvormen tot een weliswaar bescheiden nucleaire, maar " prolifererende " kernmacht. Dit gaat regelrecht in tegen een grote meerderheid van de publieke opinie die onwetend wordt gehouden over de onderhandse procedures, en zelfs tegen tal van parlementsleden.

De Brusselse Stedelijke Adviesraad Internationale Solidariteit (SAIS) koppelde aan voornoemde bevindingen een aantal interessante suggesties, waarbij ik mij volmondig aansluit. Zo kan ik mij 100 % vinden in het voorstel van de SAIS om op basis van voorgaande bevindingen zo snel mogelijk een einde te maken aan het lopende onderhandse beslissingsproces ter aanvaarding van de vervanging van B61-4 bommen door het type B61-12.

Een keuze tussen een toekomst gekenmerkt door de wereldwijde vermenigvuldiging en perfectionering van die kernwapens en een van kernwapens bevrijde wereld is niet moeilijk. Ik ben ervan overtuigd dat voor de tweede optie in het Parlement (nog altijd) een meerderheid bestaat. Dienaangaande werden in het nabije verleden trouwens al voldoende resoluties aangenomen.

Mijn concrete vragen :

1) Hoe spant de regering zich op een actieve manier in om de Verenigde Staten en Rusland aan te zetten in geen geval hun respectieve kernwapenarsenalen te gebruiken ?

2) Hoe verzet de regering zich tegen landen en bij uitbreiding tegen continenten die focussen op de productie, aankoop of installatie op hun grondgebied van kernwapens en / of daartoe vereist lanceringstuig ?

Het geachte Lid gelieve hierna het antwoord te willen vinden op de door hem gestelde vragen.

1) In de schoot van de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO) steunt België op proactieve wijze initiatieven die transparantie en vertrouwenwekkende maatregelen promoten met Rusland. Deze initiatieven worden gezien als een bron van stabiliteit en zijn een mogelijke stap in de richting van een verdere wereldwijde vermindering van het aantal nucleaire wapens.

2) De tweede partiële vraag heeft betrekking op het nucleaire non-proliferatieverdrag. Hiervoor verwijs ik het geachte lid naar de heer minister van Buitenlandse Zaken, bevoegd voor deze materie.