BELGISCHE SENAAT
________
Zitting 2012-2013
________
26 februari 2013
________
SENAAT Schriftelijke vraag nr. 5-8318

de Ludo Sannen (sp.a)

aan de vice-eersteminister en minister van Economie, Consumenten en Noordzee
________
Banken - Versturen van e-mails - Valse e-mails - Internetbankieren - Gesloten systemen
________
elektronische bankhandeling
fraude
computercriminaliteit
kredietinstelling
gegevensbescherming
bescherming van de consument
computerpiraterij
elektronische post
________
26/2/2013Verzending vraag
2/4/2013Antwoord
________
________
SENAAT Schriftelijke vraag nr. 5-8318 d.d. 26 februari 2013 : (Vraag gesteld in het Nederlands)

Het aantal fraudegevallen bij internetbankieren neemt toe. Het zijn de banken die verantwoordelijk zijn voor de beveiliging en de consument dient maximaal beschermd te worden. Ik verwijs naar het antwoord van staatssecretaris Crombez op mijn vraag m uitleg over de stijging van het aantal fraudegevallen bij internetbankieren (nr. 5-2514).

Eén van de technieken om op een slinkse wijze de bankgegevens van mensen te pakken te krijgen, is het sturen van een valse e-mail die evenwel qua vormgeving grote gelijkenissen vertoont met een echte mail van een bank.

De staatssecretaris antwoordde: "Iedereen zou ook moeten weten dat men instructies die men zogezegd via mail van de bank krijgt, nooit mag opvolgen. Het moet een stelregel worden dat een mail van een bank onmiddellijk moet gedeletet worden. Dat is misschien vervelend voor de banken, maar zonder dat soort van maatregelen komt het hele internetbankieren op de helling te staan."

Ik stel mij de vraag of wij hiermee niet al te veel verwachten van de consument. Het zou toch eenvoudiger zijn als banken hun klanten uitsluitend bereiken op een veilige manier en daar hoort een e-mail versturen die tussen alle andere berichten in de mailbox van de klant belandt, niet bij. Banken kunnen voor hun klanten die elektronisch bankieren toch volledig werken via het gesloten systeem van internetbankieren, waarbij de klant berichten van zijn bank kan lezen in een mailbox die speciaal voor de bankverrichtingen is ontworpen en enkel dient voor communicatie tussen de bank en de klant. Op die manier is de klant zeker dat het bericht in die mailbox wel degelijk van zijn bank komt.

De wet van 10 december 2009 betreffende de betalingsdiensten regelt de communicatie die moet gebeuren bij betalingsdiensten. Nochtans krijgen klanten ook heel wat informatie van banken die niet onmiddellijk te maken hebben met een transactie. De vraag stelt zich of alle communicatie van banken onder de wet valt.

1) Heeft de geachte minister zicht op hoeveel banken nu reeds werken met een gesloten systeem van internetbankieren?

2) Hoeveel banken versturen gewone mails naar hun klanten?

3) Is een wijziging van de wet van 10 december 2009 betreffende de betalingsdiensten nodig?

4) Is het nuttig dat banken een informatiecampagne naar hun klanten houden, zodat zij beter geïnformeerd zijn en het risico op fraude kleiner wordt?

Antwoord ontvangen op 2 april 2013 :

1. Febelfin deelt mij mee niet op de hoogte te zijn van banken die uitsluitend via een gesloten systeem van internetbankieren te werken

2. Febelfin deelt mij mee niet op de hoogte te zijn van het aantal banken die gewone e-mails naar hun klanten sturen

3. Een wijziging van de wet van 10 december 2009 betreffende de betalingsdiensten acht ik op dit moment niet noodzakelijk. Indien zou blijken dat dit toch noodzakelijk is, zal ik uiteraard niet aarzelen de nodige maatregelen te nemen.

4. Ik kan het geachte lid melden dat er reeds tal van maatregelen genomen worden om de fraude bij het internetbankieren te beperken. Dit gebeurt in samenwerking met alle betrokken diensten (FOD) Economie, Federale Computer Crime Unit) en ook de sector (Febelfin) Binnen het kader van deze acties worden ook sensibiliseringscampagnes gevoerd, met als gevolg dat er eerste hoopgevende indicaties zijn die aangeven dat het aantal mensen dat zich bij een aanval laat misleiden verhoudingsgewijs afneemt.

Desalniettemin valt natuurlijk aan te moedigen dat de banken individueel extra een inspanning leveren om de fraude in te perken.