In antwoord op mijn vraag 5-7527 aan minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid, belast met Beliris en de Federale Culturele Instellingen, antwoordde de minister dat de materie uitsluitend tot uw bevoegdheid behoort. Vandaar dat ik mijn vraag aan u richt.

Krachtens artikel 7 van het koninklijk besluit van 13 augustus 2011 betreffende de betaling van de door de Rijksdienst voor Pensioenen betaalde uitkeringen geldt:

"Art. 7. § 1. De Rijksdienst verstuurt, ten minste één maal per jaar, aan de gerechtigden aan wie hij één of meer uitkeringen betaalt een vraag tot afgifte van een levensbewijs, waarvan hij het model bepaalt. De gerechtigde stuurt het behoorlijk ingevuld levensbewijs binnen de dertig dagen na ontvangst ervan aan de Rijksdienst terug.

§ 2. Het niet naleven van de verplichting tot aflevering van het levensbewijs leidt tot de schorsing van de betaling van de bedoelde uitkeringen. De betaling van de uitkering en van de eventuele achterstallen worden slechts hernomen bij ontvangst van het gevraagde levensbewijs en, in voorkomend geval, nadat aan de Rijksdienst de nodige bewijsstukken werden overgelegd.

§ 3. De Rijksdienst kan, in afwijking van de in paragrafen 1 en 2 bedoelde procedure, overeenkomsten sluiten met de financiële instellingen, met instellingen van sociale zekerheid of met iedere andere bevoegde betaalinstelling, die in een geautomatiseerde uitwisseling van sterftedata van gerechtigden voorzien."

Kan de geachte minister me meedelen:

1) Welke maatregelen er in het algemeen genomen worden ter controle van de echtheid van de ingestuurde levensbewijzen?

2) Welke zowel Belgische als niet-Belgische instanties per niet-EER-land (Europese Economische Ruimte) waarnaar uitkeringen worden geëxporteerd, gemachtigd zijn om die levensbewijzen uit te reiken?

3) Welke garanties de RVP heeft dat de niet-Belgische instanties in elk niet-EER-land die levensbewijzen uitreiken, dat op een eerlijke manier doen?

4) Of er overeenkomsten bestaan in de zin van voornoemd artikel 7. § 3.? Met wie ze zijn gesloten en wat de inhoud ervan is?

5) Wat de gemiddelde leeftijd is van de pensioengerechtigden die in België hun pensioen ontvangen en, per land, van wie buiten België zijn pensioen ontvangt?

6) Hoeveel personen hun pensioen verloren omdat ze in een land zijn gaan wonen waarmee België geen verdrag afgesloten heeft?

In antwoord op zijn vragen heb ik de eer om het geachte lid het volgende mee te delen.

1. De aan de Rijksdienst voor pensioenen (RVP) toegezonden levensbewijzen worden ingescand en visueel gecontroleerd op echtheid, op volledigheid, op ondertekening door de gerechtigde(n) en op wettiging door een officiële instantie.

2. Met betrekking tot de machtiging voor het afleveren van levensbewijzen zijn wereldwijd bevoegd: de ambassades, consulaten, gemeentebesturen en politiediensten.

Voor sommige landen zijn er nog andere instanties bevoegd:

• Australië: Justice of the peace, Commissioner of oaths

• Canada: Centre Link, Canada service centre

• Nederland: Sociale verzekeringsbank

• Scandinavische landen: Försäkringskassen

• Spanje: Alcalde

• Zweden: Swedisch tax agency

• Verenigd Koninkrijk: Jobcentre, Town/borough council

• Verenigde Staten: Notary Public

• Zuid-Afrika: Commissioner of oaths

Er wordt geen onderscheid gemaakt tussen landen, ongeacht of deze tot de EER behoren of niet.

3. De RVP heeft geen sluitende garanties met betrekking tot de niet – Belgische instanties die levensbewijzen afleveren.

4. Er zijn akkoorden met pensioeninstellingen van Duitsland, Nederland en Groot-Brittannië om over te gaan naar een elektronische gegevensuitwisseling. Bij Nederland en Duitsland worden er zowel sterftedata als pensioenbedragen medegedeeld. Met Groot-Brittannië is de uitwisseling beperkt tot de sterftedata.

5. De RVP houdt geen statistieken bij over de gemiddelde leeftijd van de pensioengerechtigden in binnen- of buitenland.

6. De RVP houdt geen statistieken bij over het aantal stopgezette betalingen omdat de gepensioneerde in een land gaan wonen is waar België geen verdrag mee afgesloten heeft. Er dient nog opgemerkt te worden dat er slechts een stopzetting gebeurt indien de titularis van het pensioen de nationaliteit heeft van een land waarmee België geen verdrag heeft afgesloten. Het aantal gevallen waarvoor er dus zo’n stopzetting gebeurt, zal miniem zijn.